Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jan Kott
22
7,2/10
Urodzony: 27.10.1914Zmarły: 23.12.2001
Polski poeta, tłumacz i krytyk literacki żydowskiego pochodzenia.
Został ochrzczony w wieku 5 lat.
Absolwent UW (prawo) i paryskiej Sorbony (romanistyka).
W czasie II wojny światowej działał w Armii Ludowej.
Komunista (był blisko związany z powojenną władzą komunistyczną).
Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Po wydarzeniach marcowych wyemigrował z Polski.
Zmarł w Stanach Zjednoczonych.
Autor ponad 30 książek, z których najbardziej znane to: "Szkice o Szekspirze" (PIW, 1962),"Zjadanie bogów" (Wydawnictwo Literackie, 1986),"Szekspir współczesny" (Wydawnictwo Literackie, 1990),"Kadysz. Strony o Tadeuszu Kantorze" (słowa/obraz terytoria, 2006)
Żona: Lidia Steinhaus (od 1939).http://
Został ochrzczony w wieku 5 lat.
Absolwent UW (prawo) i paryskiej Sorbony (romanistyka).
W czasie II wojny światowej działał w Armii Ludowej.
Komunista (był blisko związany z powojenną władzą komunistyczną).
Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Po wydarzeniach marcowych wyemigrował z Polski.
Zmarł w Stanach Zjednoczonych.
Autor ponad 30 książek, z których najbardziej znane to: "Szkice o Szekspirze" (PIW, 1962),"Zjadanie bogów" (Wydawnictwo Literackie, 1986),"Szekspir współczesny" (Wydawnictwo Literackie, 1990),"Kadysz. Strony o Tadeuszu Kantorze" (słowa/obraz terytoria, 2006)
Żona: Lidia Steinhaus (od 1939).http://
7,2/10średnia ocena książek autora
218 przeczytało książki autora
541 chce przeczytać książki autora
5fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Spór o Powstanie. Powstanie Warszawskie w powojennej publicystyce polskiej 1945-1981.
8,0 z 2 ocen
28 czytelników 1 opinia
2004
Antologia polskiego eseju literackiego. W opracowaniu szkolnym
7,8 z 4 ocen
34 czytelników 0 opinii
1998
Płeć Rozalindy. Interpretacje: Marlowe, Szekspir, Webster, Buchner, Gautier
Jan Kott
6,8 z 4 ocen
19 czytelników 1 opinia
1992
Powiązane treści
Aktualności
22
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Szekspir jest jak świat albo życie. Każda epoka znajduje w nim to, czego sama szuka i co sama chce zobaczyć.
3 osoby to lubią
Historia jest najczęściej w teatrze tylko wielką dekoracją. Na jej tle bohaterowie kochają, cierpią lub nienawidzą, przeżywają swój własny d...
Historia jest najczęściej w teatrze tylko wielką dekoracją. Na jej tle bohaterowie kochają, cierpią lub nienawidzą, przeżywają swój własny dramat, rozgrywają swoje sprawy osobiste. Czasem są nawet w nią bezpośrednio zamieszani. Historia komplikuje im życie, ale nawet wtedy nie przestaje być kostiumem, który jest mniej lub bardziej niewygodny: peruką, krynoliną, mieczem plączącym się między nogami.
2 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Zjadanie bogów Jan Kott
8,2
Przeczytałam wiele pozycji literaturoznawczych, ale ta jest zdecydowanie jedną z najlepszych, jeśli nie najlepszą. Autor w płynny, przystępny, a zarazem inteligentny i po prostu literacko ładny pisze o greckich tragediach. Zwraca uwagę na różne interpretacje, na wiele odczytywań: tych związanych z wierzeniami, jak i bardziej historycznych czy psychologicznych, na nowoczesne wystawienia poszczególnych sztuk czy obecność mitów w kulturze i powiązania między legendami z różnych narodów i grup etnicznych. Widać tu dużą wnikliwość, erudycję, wrażliwość. Oczywiście, nie zgadzam się w pełni z każdą interpretacją, bo te zawsze podlegają dyskusji, ale każda jest ciekawa i warta uwagi. Szczególnie rozdział o Elektrze, Orestesie i Hamlecie podbił moje serce, nie tylko dlatego, że najbardziej mi się przyda, ale ponieważ mocno ze mną rezonuje i zwraca uwagę na to, co i dla mnie jest ważne w tym micie. Świetna pozycja.
Spór o Powstanie. Powstanie Warszawskie w powojennej publicystyce polskiej 1945-1981. Władysław Bartoszewski
8,0
W Warszawie jeszcze trwały ostatnie walki z tych 63 dni a już zaczęła się o wiele dłuższa, wręcz nigdy nie skończona walka: bitwa o to jaki ma być sens tego powstania dla Polaków. Czy ma być to fundament naszej dumy narodowej, narodu, który nigdy nie się nie poddaje, czy też ma być fundamentem realizmu politycznego, którego żeśmy się nigdy nie nauczyli i może należałoby wykorzystać to morze przelanej krwi do wiecznego ochłodzenia naszych rozgrzanych łbów?
Jutro minie 75 lat (bez 63 dni) od czasu jak Powstanie umarło, ale dyskusja o tym, czego nas ono nauczyło wciąż się rozpala. Ale trzeba przy tym wprost powiedzieć, że ostanie istotnie nowe argumenty w temacie powstania padły pewnie około 1957 roku. Od tego czasu obrzucamy się już tylko wiecznie odgrzewanymi kotletami.
W tej książce zebrano teksty publicystyczne głównie z lat 1945-1946, z obu stron żelaznej kurtyny i z obu stron frontu krajowego. Opinie o znaczeniu Powstania dla Polaków wcale zresztą nie dzieliły się systematycznie według takich granic - wręcz przeciwnie: gdyby czytać te teksty bez nazwisk autorów to często trudno byłoby je przypisać do konkretnej opcji politycznej.
Do mnie najbardziej przemawiają teksty Zofii Starowiejskiej-Morstinowej, Bolesława Taborskiego, wiecznie trwały tekst Zbigniewa Florczaka i - zaskoczenie - tekst księdza Kamila Kantaka, który w dziesiątą rocznicę napisał to, do czego ja doszedłem zupełnie niedawno:
"Na wybuchu powstania zaciążył duchowy klimat społeczeństwa i nastroje z dwudziestolecia niepodległości. Karmiono je kultem porywu zbrojnego w legionach, romantyzmem politycznym, pieśnią legionową, mistyką polityczną Kadrówki, Szóstym sierpnia itd. Jakoby umyślnie zmazywano prawdziwe przyczyny odzyskanej niepodległości, redukując wszystko do zrywu orężnego, o ignorując i eliminując te czynniki międzynarodowe, które Piłsudski wymieniał, pierwszy sejm otwierając."
Naprawdę, w sprawie Powstania już wszystko powiedziano. Większość z tego jest w tej książce. Zamiast się spierać wystarczyłoby ją przeczytać i w ewentualnej dyskusji rozmówcy powinni tylko rzucać numerami rozdziałów.