Najnowsze artykuły
- ArtykułyBieszczady i tropy. Niedźwiedzia? Nie – Aleksandra FredryRemigiusz Koziński3
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać293
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel6
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Maciej Urbanowski
20
7,5/10
dr hab. MACIEJ URBANOWSKI (1965) Krytyk i historyk literatury, pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego, współzałożyciel i redaktor dwumiesięcznika „Arcana”, od 2006 roku członek jury Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza. Wydał książki: Nacjonalistyczna krytyka literacka. Próba rekonstrukcji i opisu nurtu w II RP (1997),Oczyszczenie. Szkice o literaturze polskiej XX wieku (2002; wyróżnienie jury Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza w 2003 roku),Człowiek z głębszego podziemia. Życie i twórczość Jana Emila Skiwskiego (2003),Dezerterzy i żołnierze. Szkice o literaturze polskiej 1991-2006 i Prawą stroną literatury polskiej. Szkice i portrety (obie 2007) oraz wybory pism Jerzego Brauna, Ferdynanda Goetla, Stanisława Piaseckiego, Stanisława Pieńkowskiego, Jana Emila Skiwskiego, Andrzeja Trzebińskiego, Kazimierza Wyki. Mieszka w Krakowie.http://
7,5/10średnia ocena książek autora
53 przeczytało książki autora
165 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Wojna, śmiech, polityka. Wędrówki po tematach polskiej literatury nowoczesnej
Maciej Urbanowski
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
2023
Zagadkowy Ksawery Pruszyński
Maciej Urbanowski, Brigitte Gautier
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
2021
Wizje romantyzmu w literaturze i publicystyce polskiej XX wieku
Maciej Urbanowski, Andrzej Waśko
8,0 z 1 ocen
1 czytelnik 0 opinii
2020
Zbigniew Herbert i poetyka daru
Maciej Urbanowski, Brigitte Gautier
8,0 z 1 ocen
4 czytelników 0 opinii
2020
Rok 1920 w literaturze polskiej. Zarys monograficzny
Maciej Urbanowski
0,0 z ocen
5 czytelników 0 opinii
2020
Marek Nowakowski i inni. Oblicza realizmu w prozie polskiej XX i XXI wieku
Maciej Urbanowski, Sławomir Buryła
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
2016
Szczęście pod wulkanem. O Andrzeju Bobkowskim
Maciej Urbanowski
6,8 z 6 ocen
21 czytelników 0 opinii
2013
Czterdzieści i cztery. Magazyn apokaliptyczny, nr 3 / 2011 - Nowy wspaniały świat
Szczepan Twardoch, Maciej Urbanowski
8,5 z 2 ocen
11 czytelników 1 opinia
2011
Dezerterzy i żołnierze : szkice o literaturze polskiej 1991-2006
Maciej Urbanowski
7,0 z 1 ocen
10 czytelników 0 opinii
2007
Myśl Polska na emigracji 1941-1976. Antologia tekstów
Maciej Urbanowski
0,0 z ocen
7 czytelników 0 opinii
2005
Najnowsze opinie o książkach autora
Jest Bóg, żyje prawda. Inna twarz Stanisława Brzozowskiego Kazimierz Zakrzewski
7,8
Zacznę od tego, że zmieniłabym trochę tytuł wydanego przez Frondę zbioru szkiców o Brzozowskim. Bo nie tyle "Inna twarz Stanisława Brzozowskiego", co raczej "Prawdziwa twarz".
Zbiór obejmuje ponad dwadzieścia tekstów publikowanych na przestrzeni ostatnich stu lat. Do tego pisany przez Brzozowskiego trudno dostępny wstęp do pism kardynała Newmana.
Ze stron tego cennego dla miłośników Brzozowskiego zbioru wyłania się fascynujący portret intelektualny człowieka całym sercem kochającego Polskę, a przy tym nieskażonego ksenofobią, niestrudzenie dążącego do prawdy i walczącego o nią na wszelkich możliwych płaszczyznach życia społecznego i osobistego.
W poglądach Brzozowskiego uderza mnie to, że nawet wtedy, gdy hołdował wszelkim "izmom", struktura jego myśli była głęboko katolicka. Bo definicja słowa, koncepcja wpływu jednostki na dzieje ludzkości, sens pracy oraz pojmowanie moralności seksualnej były u niego od początku katolickie, choć on sam o tym nie wiedział. Wędrował intelektualnie po różnych "izmach", sprawdzając, w którym pomieści się ze swoimi pragnieniami. Aż w końcu jego serce i umysł znalazły pełne spełnienie w katolicyzmie. Pragnienie prawdy doprowadziło go do Tego, Który jest Drogą, Prawdą i Życiem. U kresu życia Brzozowski odnalazł siewcę swoich gorących pragnień.
Osobiście uwielbiam zapał i odwagę Brzozowskiego. Pomimo słabego ciała musiał być niezwykle silnym mężczyzną.
Od Brzozowskiego do Herberta Maciej Urbanowski
7,4
Dostaliśmy interesujący zbiór tekstów krytycznych na temat polskiej literatury i jej twórców, jednych powszechnie znanych, innych niemal zupełnie zapomnianych. W ten sposób mamy okazję przespacerować się przez wiek XX, by co pewien czas móc się na moment zatrzymać i przyjrzeć bliżej konkretnym zjawiskom. Książka ucieszy tych, którzy nie tylko czytają, ale lubią też wiedzieć więcej, by znajomość czasów, w jakich tworzyli i osobistych przeżyć autorów pozwoliła im na szersze zrozumienie ich twórczości.
Wnioski, jakie wysnuwa Maciej Urbanowski stoją dość często w kontrze do tych już nam znanych i oswojonych. Są jednak dobrze umotywowane i możemy w związku z tym sami zdecydować, czy przekonujące. Niektóre z nich mogą zadziwiać. Bo jak tutaj mówić o faszyzmie u Stanisława Brzozowskiego, który zdążył umrzeć zanim to zjawisko zaistniało. Pisząc o zafascynowaniu Brzozowskiego myślicielami takimi jak Sorel czy Papini, w kolejnej odsłonie wymienia autor i krótko charakteryzuje tzw. „brzozowczyków”, czyli pisarzy pozostających pod wpływem Brzozowskiego właśnie: Herling-Grudziński, Józef Czapski, Miłosz, Kazimierz Wyka, którzy jednak nie byli wobec niego bezkrytyczni. Kilka rozdziałów poświęcono tutaj recepcji Stanisława Brzozowskiego i to zarówno w kraju, jak za granicą. Konkluzja z tego jedna – Brzozowski i jego poglądy spotkały się z dużą różnorodnością interpretacji i odczuć, od prawicy do lewicy, od konserwatyzmy do nowoczesności, każdy coś z niego zaczerpnął, resztę krytykując. Zachęca to oczywiście jak najbardziej do wyrobienia sobie samodzielnego osądu.
Z zaciekawieniem także przeczytałam o tym, jak XX wieczna Polska literacka w różnym okresie czasu postrzegała Europę, w zależności od sytuacji społeczno-politycznej, w jakiej sama się w danej chwili znajdowała; czy była podległa, czy wolna, albo też tuż po wojennych traumach. Jest w kryzysie, czy nie jest, powinna się zjednoczyć, czy może jednak niekoniecznie, jeśli tak, to czy pod czyimś przywództwem czy jako federacja państw… Pomysłów i zdań mnogość, jak też licznych zmian w zapatrywaniach. Jestem świeżo po lekturze opowiadań i esejów Andrzeja Bobkowskiego, który swojego rozczarowania Europą nie ukrywał i na dom wybrał nie Polskę, nie Francję (po niejakim czasie),ale daleką i egzotyczną Gwatemalę.
II Rzeczpospolita także mierzyła się z pojęciem wolności jako zjawiskiem nowym po 120 latach zaborów. Jak tę wolność widziano, w sensie indywidualnym i zbiorowym, jak ją przedstawiano w utworach? Jakby dla zrównoważenia kwestii poważnych możemy też poczytać o tym, jak lubiano się śmiać w dwudziestoleciu międzywojennym i co się pod tym śmiechem kryło. Śmiech rozpasany, śmiech szyderczy, śmiech wyzwolony, pod koniec zaś śmiech makabryczny…
Ponieważ rozrzut tematyczny jest tutaj duży, wiadomo, że nie wszystko będzie nas na równi interesowało. Ważne, że całość jest zrozumiała i czyta się to dobrze, często też bywamy zaskakiwani przemyśleniami, które odbiegają od powszechnie znanych stwierdzeń, a co już musimy zweryfikować sami. Polemika z krytykami wrzucającymi trylogię Grabskiego do nacjonalistycznego worka zasługuje na uwagę, a już rozdział mówiący o zainteresowaniu Brunona Schulza polityką, którego to zainteresowania moim zdaniem po prostu nie było (może poza lękiem o własną przyszłość, co zrozumiałe),zdołał mnie nieźle zaskoczyć.
Ci, którzy znają już trochę poruszane tutaj kwestie, będą mieli niejedną okazję do polemiki z autorem. Ci, którzy nie znają, ale interesują się literaturą i jej reperkusjami w życiu, a także inspiracjami, jakie to życie niesie dla literatury, zyskają okazję do zdobycia wielu informacji. Czytajmy więc.
Książkę przeczytałam dzięki portalowi: https://sztukater.pl/