Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[5/2020] Biegniemy, strona po stronie, za biegunami. Uciekamy i szukamy punktów zaczepienia, krążymy wokół '' nie takich'' miejsc, ludzi, myśli. Gnamy przed siebie żeby sięgnąć tego czego naprawdę nam potrzeba. Ale wiem, że to nie jest to czego ja szukam w książkach.

[5/2020] Biegniemy, strona po stronie, za biegunami. Uciekamy i szukamy punktów zaczepienia, krążymy wokół '' nie takich'' miejsc, ludzi, myśli. Gnamy przed siebie żeby sięgnąć tego czego naprawdę nam potrzeba. Ale wiem, że to nie jest to czego ja szukam w książkach.

[1/2020, znów po przerwie staram się notować co czytam] Na pewno podziwiam za rozmach. Miałam głupi problem z tą książką. Chodzi o jej wielkość. Jest ciężka, nieporęczna, trudno ją ze sobą nosić i ogólnie, jakkolwiek głupio to nie zabrzmi, z bliżej nieznanego powodu czułam fizyczne niedogodności podczas czytania. Zaraz mi było niewygodnie i wolałam skupić się na innej książce. Z tego powodu czytałam ją... długo. I po książce chyba będę chciała przeczytać Nowe Ateny. Tokarczuk na pewno ma swój styl, ale póki co jest dla mnie takim rzemieślnikiem. Czuć takie momenty gdy ta książka przyjemnie leci, ale większa część to chyba dużo włożonej pracy, siedzenia w bibliotekach, czytania o ludziach i wciągania z tego własnych wniosków. Nie jest to złe, ale myślę po prostu, że powieść życia, mimo nobla, to kobieta ma jeszcze przed sobą.

[1/2020, znów po przerwie staram się notować co czytam] Na pewno podziwiam za rozmach. Miałam głupi problem z tą książką. Chodzi o jej wielkość. Jest ciężka, nieporęczna, trudno ją ze sobą nosić i ogólnie, jakkolwiek głupio to nie zabrzmi, z bliżej nieznanego powodu czułam fizyczne niedogodności podczas czytania. Zaraz mi było niewygodnie i wolałam skupić się na innej...