Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Widać, że Radkowi Rakowi pisanie sprawia dużą przyjemność, sprytnie lawiruje między czarami i snem a krwawą rebelią. Bardziej trafiła do mnie pierwsza, oniryczna część opowieści. Myślę, że książka zdecydowanie zasłużyła na Nike. Najpierw sięgnęłam po reportaż 27 śmierci... i byłam zaskoczona, że nie dostał głównej nagrody. Teraz rozumiem, że jury zwyczajnie doceniło talent autora i, że musieli podjąć dość trudną decyzję.

Widać, że Radkowi Rakowi pisanie sprawia dużą przyjemność, sprytnie lawiruje między czarami i snem a krwawą rebelią. Bardziej trafiła do mnie pierwsza, oniryczna część opowieści. Myślę, że książka zdecydowanie zasłużyła na Nike. Najpierw sięgnęłam po reportaż 27 śmierci... i byłam zaskoczona, że nie dostał głównej nagrody. Teraz rozumiem, że jury zwyczajnie doceniło talent...

Bardzo dobry reportaż burzący moje przekonanie o Kanadzie jako miejscu ciepłym, miłym, życzliwym i bezpiecznym. Spokojna i wyważona narracja, która niesie za sobą wiele złości i negatywnych emocji.

Bardzo dobry reportaż burzący moje przekonanie o Kanadzie jako miejscu ciepłym, miłym, życzliwym i bezpiecznym. Spokojna i wyważona narracja, która niesie za sobą wiele złości i negatywnych emocji.

[7/2020] Kontynuacja antyutopijnej wizji państwa. Pani Atwood, chylę czoła za stworzenie Gileadu i drugą książkę po tylu latach. Zdecydowanie nie gorszą niż ta pierwsza.

[7/2020] Kontynuacja antyutopijnej wizji państwa. Pani Atwood, chylę czoła za stworzenie Gileadu i drugą książkę po tylu latach. Zdecydowanie nie gorszą niż ta pierwsza.