Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Debiut prozatorski "Między prawdą a grzechem" jest to powieść psychologiczna, a więc taka, jakie bardzo lubię, w dodatku pisana w pierwszej osobie, co również jest mi bliskie.
Autor przedstawia historię muzyka, który popada w depresję i alkoholizm. Przyczyną tego jest rozstanie z dziewczyną, ale wiadomo, jak to w życiu bywa, wszystko jest bardziej skomplikowane. W późniejszych częściach (są trzy) poznajemy perspektywy innych bliskich dla muzyka osób, w tym owej wielkiej miłości.
Bardzo podoba mi się realizm książki, to, że możemy odnaleźć w bohaterach siebie samych i własne rozterki. Jest to powieść, w której jest mnóstwo opisów i przemyśleń, co również plusuję. Przyznaję, że pierwsza część mi się nieco dłużyła, ale im dalej, tym bardziej żyłam życiem postaci i się zwyczajnie wkręcałam.
Gorąco polecam lekturę. Myślę, że warto obserwować (i czekać na kolejne książki) autora..

Debiut prozatorski "Między prawdą a grzechem" jest to powieść psychologiczna, a więc taka, jakie bardzo lubię, w dodatku pisana w pierwszej osobie, co również jest mi bliskie.
Autor przedstawia historię muzyka, który popada w depresję i alkoholizm. Przyczyną tego jest rozstanie z dziewczyną, ale wiadomo, jak to w życiu bywa, wszystko jest bardziej skomplikowane. W...

Interesująca opowieść o Dagny, Stachu, a przede wszystkim pewnym krawcu. Polecam!

Interesująca opowieść o Dagny, Stachu, a przede wszystkim pewnym krawcu. Polecam!

Rewelacja. Nie sądziłam, że opowiadania mnie tak
wciągną, ale tekst płynie. Polecam!

Rewelacja. Nie sądziłam, że opowiadania mnie tak
wciągną, ale tekst płynie. Polecam!

Książka z potencjałem, ale zmarnowanym. Jak ktoś
już wcześniej napisał - narracja jest strasznie chaotyczna,
męcząca, momentami nie wiadomo o co chodzi.
Rozumiem, że miało być mrocznie i tajemniczo,
ale do mnie to nie przemówiło. Sama historia szokująca,
w kilku miejscach jak dla mnie zbyt obrzydliwa.

Książka z potencjałem, ale zmarnowanym. Jak ktoś
już wcześniej napisał - narracja jest strasznie chaotyczna,
męcząca, momentami nie wiadomo o co chodzi.
Rozumiem, że miało być mrocznie i tajemniczo,
ale do mnie to nie przemówiło. Sama historia szokująca,
w kilku miejscach jak dla mnie zbyt obrzydliwa.

Moje niedoczytanie - sądziłam, to powieść,
a okazało się, że jedynie zbiór opowiadań.
Dlatego po przeczytaniu jednego odłożyłam
książkę. Co mogę powiedzieć? Pisarz ma
świetny styl. Lekki, niewymuszony. Dość
obrazowy, dobrze się czyta. Teraz pozostaje
zabrać się za powieści :).

Moje niedoczytanie - sądziłam, to powieść,
a okazało się, że jedynie zbiór opowiadań.
Dlatego po przeczytaniu jednego odłożyłam
książkę. Co mogę powiedzieć? Pisarz ma
świetny styl. Lekki, niewymuszony. Dość
obrazowy, dobrze się czyta. Teraz pozostaje
zabrać się za powieści :).

Mam z tą książką ogromny problem, mianowicie,
sama historia wydaje mi się ciekawa, a wykonanie
niestety nie do przyjęcia. Zainteresowała mnie
okładka, opis, nawet sam początek książki.
Dałam jej drugą szansę, czytałam, gubiłam się
w imionach, w czasach (czy to współczesne,
czy wojenne, czy PRL), osobach. Ta pozycja
miała potencjał, ale niestety został zmarnowany
tym okropnie chaotycznym stylem. Stąd też
ta ocena. Doczytałam mniej więcej do setnej
strony, dalej nie mam zamiaru się męczyć.
Nie tym razem, może kiedyś, kto wie?

Mam z tą książką ogromny problem, mianowicie,
sama historia wydaje mi się ciekawa, a wykonanie
niestety nie do przyjęcia. Zainteresowała mnie
okładka, opis, nawet sam początek książki.
Dałam jej drugą szansę, czytałam, gubiłam się
w imionach, w czasach (czy to współczesne,
czy wojenne, czy PRL), osobach. Ta pozycja
miała potencjał, ale niestety został zmarnowany
tym...

Bardzo dobra książka. Myślę, że gdyby fabuła była
trochę mniej banalna, to oczko wyżej bym oceniła,
a może i dwa, bo od strony technicznej fantastyczna
jest. Polecam!

Bardzo dobra książka. Myślę, że gdyby fabuła była
trochę mniej banalna, to oczko wyżej bym oceniła,
a może i dwa, bo od strony technicznej fantastyczna
jest. Polecam!