Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najbardziej odczujesz brak jakiejś osoby, kiedy będziesz siedział obok niej i będziesz wiedział, że ona nigdy nie będzie twoja.

Najbardziej odczujesz brak jakiejś osoby, kiedy będziesz siedział obok niej i będziesz wiedział, że ona nigdy nie będzie twoja.

Mówisz, że kochasz deszcz, a rozkładasz parasolkę, gdy zaczyna padać. Mówisz, że kochasz słońce, a chowasz się w cieniu, gdy zaczyna świecić. Mówisz, że kochasz wiatr, a zamykasz okno, gdy zaczyna wiać. Właśnie dlatego boję się, kiedy mówisz, że mnie kochasz.''

Mówisz, że kochasz deszcz, a rozkładasz parasolkę, gdy zaczyna padać. Mówisz, że kochasz słońce, a chowasz się w cieniu, gdy zaczyna świeci...

Czasami nasze niedoskonałości sprawiają, że stajemy się wyjątkowi.

Czasami nasze niedoskonałości sprawiają, że stajemy się wyjątkowi.

Jeśli ktoś staje się dla nas ważny, jeśli dopuszczamy go zbyt blisko, jesteśmy bezbronni wobec bólu, jaki może nam zadać.

Jeśli ktoś staje się dla nas ważny, jeśli dopuszczamy go zbyt blisko, jesteśmy bezbronni wobec bólu, jaki może nam zadać.

Zbyt piękni ludzie często wyglądają na nudnych i nikt się nie zastanawia, jacy są w środku.

Zbyt piękni ludzie często wyglądają na nudnych i nikt się nie zastanawia, jacy są w środku.

Nie wiem, kto i dlaczego postanowił, abyś Ty stanął na mojej drodze,a ja na Twojej, na granicy dwóch różnych krajów, różnych kultur,różnych światów,ale szczerze mówiąc, mało mnie to obchodzi,bo ogromnie się cieszę,że tak się stało.

Nie wiem, kto i dlaczego postanowił, abyś Ty stanął na mojej drodze,a ja na Twojej, na granicy dwóch różnych krajów, różnych kultur,różnych ...

... całe życie – każdy dzień, każda godzina – to ciągła szarpanina między moralnym zbawieniem a otchłanią. (...) Każdy z nas odczuwa negatywne emocje, każdy z nas kogoś nienawidzi, a kogoś kocha. Nie można dojść do prawdziwego emocjonalnego wyzwolenia, jeśli nie przyjmie się do wiadomości, że świat składa się zarówno ze zła, jak i z dobra.

... całe życie – każdy dzień, każda godzina – to ciągła szarpanina między moralnym zbawieniem a otchłanią. (...) Każdy z nas odczuwa negatyw...

Zdawało się,że zrozumiała wreszcie. Wstała, jak gdyby miała odejść, popatrzyła na niego i zawahała się. Nie szukała już odpowiedzi ani nawet ratunku. Nie było o co się spierać, nie było ważne, z czyjej winy wynikło to,co jest.

Zdawało się,że zrozumiała wreszcie. Wstała, jak gdyby miała odejść, popatrzyła na niego i zawahała się. Nie szukała już odpowiedzi ani nawet...