Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najsłabsza z całej serii. Jak Willa przestaje się potykać i zabijać o każdy narożnik w pomieszczeniu, to cała powieść traci sporo uroku.

Najsłabsza z całej serii. Jak Willa przestaje się potykać i zabijać o każdy narożnik w pomieszczeniu, to cała powieść traci sporo uroku.

Cudna rozrywka. Uśmiałam się przednio.

Cudna rozrywka. Uśmiałam się przednio.

Moja babcia byłaby nią zachwycona.

Moja babcia byłaby nią zachwycona.

Dałam temu szansę po fatalnej pierwszej części i okazuje się, że może być jeszcze gorzej.
Gdzieś zniknęło budowanie świata, ulotnił się humor, ominięto wszystkie możliwości sytuacyjnych żarcików jakie stwarzają studia magiczne. Zamiast tego dostajemy temat przemocowej relacji głównej bohaterki, w której (PONOWNIE) zostaje skrzywdzona, oraz ponownie nie ucieka gdzie pieprz rośnie. Wydaje się być w ogóle nieświadoma gnoju, w którym tkwi po uszy.
To już się robi męczące, niektóre sytuacje (które autorka chyba chciała zaprezentować jako jakieś romantyczne?) ciężko było czytać. Główni bohaterowie nie potrafią rozwiązywać konfliktów, Dyrektor nie potrafi ogarniać i wyrażać zdrowo gniewu, jego matka nie potrafi nie być klasistowską stereotypową teściową (no serio, klasyczek).
Nuda, czerwona flaga wielkości Pałacu Kultury i rozczarowanie.

Dałam temu szansę po fatalnej pierwszej części i okazuje się, że może być jeszcze gorzej.
Gdzieś zniknęło budowanie świata, ulotnił się humor, ominięto wszystkie możliwości sytuacyjnych żarcików jakie stwarzają studia magiczne. Zamiast tego dostajemy temat przemocowej relacji głównej bohaterki, w której (PONOWNIE) zostaje skrzywdzona, oraz ponownie nie ucieka gdzie pieprz...