Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak zwykle Zafón nie zawiódł, chociaż przyznam szczerze, że na początku czytało mi się ją źle i na raty. Według mnie wciągająca fabuła zaczęła się dopiero od 300 strony... ale jak się rozkręciło to nie mogło mnie "wykręcić" i wtedy czytałam do ostatniej stronicy. Jak dla mnie "Cień wiatru" jest minimalnie lepszą książką, długo nie mogłam znaleźć sobie po niej miejsca. "Gra anioła" mimo zaskakujących zwrotów akcji, mrocznych scen trzymających w napięciu nie wywarła na mnie AŻ takiego wrażenia jak "Cień...". Jednak mimo wszystko polecam.

Jak zwykle Zafón nie zawiódł, chociaż przyznam szczerze, że na początku czytało mi się ją źle i na raty. Według mnie wciągająca fabuła zaczęła się dopiero od 300 strony... ale jak się rozkręciło to nie mogło mnie "wykręcić" i wtedy czytałam do ostatniej stronicy. Jak dla mnie "Cień wiatru" jest minimalnie lepszą książką, długo nie mogłam znaleźć sobie po niej miejsca....

Coś wspaniałego... Cała trylogia. Gdzieś tam jednak w głębi serca czuję żal, że moja przygoda z trylogią Delirium skoczyła się w niespełna tydzień. Każda część urzekła mnie i przeszyła na wskroś. Czytałam wszystkie części w pośpiechu zastanawiając się co jest dalej i dalej na kolejnej stronie. Bez wątpienia trylogia wzbudziła we mnie mnóstwo emocji. Cały czas jestem w transie ich przygód, towarzyszących emocji. Z pewnością trylogię zaliczam do moich ulubionych pozycji. Mimo, iż zakończenie nie daje nam jednoznacznej odpowiedzi na pytanie co z bohaterami i jak potoczyły się ich dalsze losy to ja jednak żywię głęboką nadzieję w głębi serca, że Lena jest z Aleksem szczęśliwa i małą Grace... ;-).

Coś wspaniałego... Cała trylogia. Gdzieś tam jednak w głębi serca czuję żal, że moja przygoda z trylogią Delirium skoczyła się w niespełna tydzień. Każda część urzekła mnie i przeszyła na wskroś. Czytałam wszystkie części w pośpiechu zastanawiając się co jest dalej i dalej na kolejnej stronie. Bez wątpienia trylogia wzbudziła we mnie mnóstwo emocji. Cały czas jestem w...

Właśnie skończyłam czytać drugi tom... może jeszcze za wcześnie na obiektywną opinię, gdyż wszystko w mojej głowie jest takie świeże: myśli, emocje. Nie będę zdradzać treści książki, ale gdzieś tam w głębi serca cały czas począwszy od pierwszych stron wyczekiwałam, że pojawi się Alex (znacznie szybciej) :)... nie tracę czasu i sięgam po ostatnią część.

Właśnie skończyłam czytać drugi tom... może jeszcze za wcześnie na obiektywną opinię, gdyż wszystko w mojej głowie jest takie świeże: myśli, emocje. Nie będę zdradzać treści książki, ale gdzieś tam w głębi serca cały czas począwszy od pierwszych stron wyczekiwałam, że pojawi się Alex (znacznie szybciej) :)... nie tracę czasu i sięgam po ostatnią część.

Dosłownie dwie minuty temu skończyłam czytać "Delirium". Cóż mogę powiedzieć? - Ocena czytelników mówi sama za siebie. Nawet przez moment nie zawahałam się by odłożyć książkę na bok i dokończyć ją innym razem (jak to często zdarza mi się niestety z innymi książkami). Jest niesamowicie wciągająca, napisana prostym, zrozumiałym dla każdego czytelnika językiem. Po prostu jak dla mnie fantastyczna. Nie czekając na nic, sięgam zaraz po część 2 :-).

Dosłownie dwie minuty temu skończyłam czytać "Delirium". Cóż mogę powiedzieć? - Ocena czytelników mówi sama za siebie. Nawet przez moment nie zawahałam się by odłożyć książkę na bok i dokończyć ją innym razem (jak to często zdarza mi się niestety z innymi książkami). Jest niesamowicie wciągająca, napisana prostym, zrozumiałym dla każdego czytelnika językiem. Po prostu jak...

Każdy fan Slasha, jak i Guns N’ Roses powinien przeczytać ową biografię. Jest niezwykła. Szczera, prosta opowieść o dzieciństwie, dorastaniu, miłości do muzyki, początkach zespołu wielkiej chwały (jak dla mnie) GN’R i niestety jego upadku. Z żalem przewracałam ostatnie kartki książki. To co działo się w życiu Slasha było po prostu zdumiewające… aż trudno uwierzyć, że to wszystko rzeczywiście się wydarzyło. Co tu dużo pisać – uwielbiam Slasha po dziś dzień i cały zespół Guns N’ Roses przed laty…

Każdy fan Slasha, jak i Guns N’ Roses powinien przeczytać ową biografię. Jest niezwykła. Szczera, prosta opowieść o dzieciństwie, dorastaniu, miłości do muzyki, początkach zespołu wielkiej chwały (jak dla mnie) GN’R i niestety jego upadku. Z żalem przewracałam ostatnie kartki książki. To co działo się w życiu Slasha było po prostu zdumiewające… aż trudno uwierzyć, że...

Książkę przeczytałam w dosłownie 4 dni. Pochłonęła mnie bez reszty. Ciągle jestem pod wpływem emocji i zauroczenia ową powieścią - coś niesamowitego! Książka zaciekawia już od pierwszych stron i trzyma w napięciu po ostatnie strony. Wbrew pozorom to nie jest zwykła powieść o miłości, lecz zgrabnie połączona w wątek detektywistyczno - kryminalny o interesujących, tudzież zaskakujących zwrotach akcji. Cień wiatru był pierwszą książką C.R. Zafona którą przeczytałam i z pewnością nie ostatnią. Dziś do mojej kolekcji dołączyła "Gra anioła". Już nie mogę doczekać się momentu, kiedy wgłębię się w kolejną - mam nadzieję - porywającą mnie w wir emocji powieść.

Książkę przeczytałam w dosłownie 4 dni. Pochłonęła mnie bez reszty. Ciągle jestem pod wpływem emocji i zauroczenia ową powieścią - coś niesamowitego! Książka zaciekawia już od pierwszych stron i trzyma w napięciu po ostatnie strony. Wbrew pozorom to nie jest zwykła powieść o miłości, lecz zgrabnie połączona w wątek detektywistyczno - kryminalny o interesujących, tudzież...

Cóż mogę powiedzieć... Wszystkie części są napisane prostym językiem dzięki czemu czyta je się bardzo szybko. Ogólnie podobały mi się perypetie Greya i Anastazji, ale czytałam książki zdecydowanie ambitniejsze. Jednak mimo wszystko nie uważam by czas im poświęcony uznać za stracony.

Cóż mogę powiedzieć... Wszystkie części są napisane prostym językiem dzięki czemu czyta je się bardzo szybko. Ogólnie podobały mi się perypetie Greya i Anastazji, ale czytałam książki zdecydowanie ambitniejsze. Jednak mimo wszystko nie uważam by czas im poświęcony uznać za stracony.

Chłopcy z Placu Broni to moja najukochańsza i najwspanialsza lektura z podstawówki. Uwielbiam ją!!! Jest boska!!! Wzruszająca, ale piękna... ukazuje swoisty patriotyzm, oddanie i przyjaźń... Polecam wszystkim z całego serca.

Chłopcy z Placu Broni to moja najukochańsza i najwspanialsza lektura z podstawówki. Uwielbiam ją!!! Jest boska!!! Wzruszająca, ale piękna... ukazuje swoisty patriotyzm, oddanie i przyjaźń... Polecam wszystkim z całego serca.

Strasznie przykro mi jest że to ostatnia część sagi Zmierzch, ale zdecydowanie do niej powrócę nie raz:). Polecam

Strasznie przykro mi jest że to ostatnia część sagi Zmierzch, ale zdecydowanie do niej powrócę nie raz:). Polecam

Jak dla mnie cała saga "Zmierzch" jest rewelacyjna bez wyjątku:)

Jak dla mnie cała saga "Zmierzch" jest rewelacyjna bez wyjątku:)

świat Zofii pomógł mi zaliczyć egzamin z filozofii :).
Jak wiadomo filozofia to bardzo obszerny i trudny zakres wiedzy. Ta książka w przyjemny sposób pozwala nam na stopniowe poznawanie i przyswajanie wiedzy. Co więcej wzbudziła we mnie tak wielkie zainteresowanie filozofią, że z pewnością będę dalej zgłębiać moją wiedzę.

świat Zofii pomógł mi zaliczyć egzamin z filozofii :).
Jak wiadomo filozofia to bardzo obszerny i trudny zakres wiedzy. Ta książka w przyjemny sposób pozwala nam na stopniowe poznawanie i przyswajanie wiedzy. Co więcej wzbudziła we mnie tak wielkie zainteresowanie filozofią, że z pewnością będę dalej zgłębiać moją wiedzę.

Język współczesny, nawet wciągająca ale zdecydowanie lepsze zdanie mam o sadze "Zmierzch". Raczej nie zdecyduje się na kolejne części.

Język współczesny, nawet wciągająca ale zdecydowanie lepsze zdanie mam o sadze "Zmierzch". Raczej nie zdecyduje się na kolejne części.

Natrafiłam na "pocieszycielkę" zupełnie przypadkiem, jest to niesamowita książka opowiadająca o losach tajemniczej madame Clarine i więźniarkach opowiadających o swojej przeszłości. Książka jest cienka (około 120 stron), czyta się bardzo szybko i przyjemnie, tym bardziej, że wciąga już od pierwszych stron. Polecam wszystkim:)

Natrafiłam na "pocieszycielkę" zupełnie przypadkiem, jest to niesamowita książka opowiadająca o losach tajemniczej madame Clarine i więźniarkach opowiadających o swojej przeszłości. Książka jest cienka (około 120 stron), czyta się bardzo szybko i przyjemnie, tym bardziej, że wciąga już od pierwszych stron. Polecam wszystkim:)

Całą sagę "Zmierzch" przeczytałam jednym tchem i zapewniam, że powrócę do niej nie raz. Polecam wszystkim miłośnikom książek - nie tylko młodzieży. To poruszająca i nade romantyczna opowieść, wprowadzająca w niesamowity nastrój czytelnika.

Całą sagę "Zmierzch" przeczytałam jednym tchem i zapewniam, że powrócę do niej nie raz. Polecam wszystkim miłośnikom książek - nie tylko młodzieży. To poruszająca i nade romantyczna opowieść, wprowadzająca w niesamowity nastrój czytelnika.