Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dość sucha autobiografia, fakty, kilka anegdot. Spodziewałam się więcej osobistych refleksji o architekturze, pierwszych zachwytów, wspomnień o przedwojennej architekturze Warszawy. Trochę rozczarowujące

Dość sucha autobiografia, fakty, kilka anegdot. Spodziewałam się więcej osobistych refleksji o architekturze, pierwszych zachwytów, wspomnień o przedwojennej architekturze Warszawy. Trochę rozczarowujące

Książka jest autobiografią aktywistki, pozbawioną krytycyzmu i braku dystansu, ale pełną okrągłych zdań i frazesów rodem z poradników lub biografii pisanych przez mało zdolnych ghost writerów. Niewiele też jest mimo tytułu informacji o szkodliwym wpływie mediów społecznościowych na społeczeństwo i politykę, poza powszechnie znanymi.

Książka jest autobiografią aktywistki, pozbawioną krytycyzmu i braku dystansu, ale pełną okrągłych zdań i frazesów rodem z poradników lub biografii pisanych przez mało zdolnych ghost writerów. Niewiele też jest mimo tytułu informacji o szkodliwym wpływie mediów społecznościowych na społeczeństwo i politykę, poza powszechnie znanymi.

Piękna polszczyzna, celne uwagi np o mieszkańcach Genewy. Wciąż aktualne ;-)

Piękna polszczyzna, celne uwagi np o mieszkańcach Genewy. Wciąż aktualne ;-)

Książka jest zbiorem wywiadów i mów okolicznościowych dlatego poszczególne myśli, idee powtarzają się. Niezmienia to faktu że książkę należy przeczytać. Wiesław Myśliwski jest niezależny w swoim myśleniu, są tam perły.

Książka jest zbiorem wywiadów i mów okolicznościowych dlatego poszczególne myśli, idee powtarzają się. Niezmienia to faktu że książkę należy przeczytać. Wiesław Myśliwski jest niezależny w swoim myśleniu, są tam perły.

Lubię Iwaszkiewicza ale te wydaja mi się bardzo przeciętna.

Lubię Iwaszkiewicza ale te wydaja mi się bardzo przeciętna.

Bardzo dobra, ale zgadzam się z zarzutami innych oceniających. Opus magnum Lebiediewa chyba ciągle przed nim.

Bardzo dobra, ale zgadzam się z zarzutami innych oceniających. Opus magnum Lebiediewa chyba ciągle przed nim.

Doskonała, zwłaszcza okres wojen kozackich, epoka w której specjalizuje się autorka, wybitna historyczka.

Doskonała, zwłaszcza okres wojen kozackich, epoka w której specjalizuje się autorka, wybitna historyczka.

Bardzo dobrze napisana biografia pokazująca nie tylko karierę polityczną Mussoliniego, ale i Włochy od początków XX wieku aż po czasy współczesne (brak rozliczeń z epoką faszyzmu).

Bardzo dobrze napisana biografia pokazująca nie tylko karierę polityczną Mussoliniego, ale i Włochy od początków XX wieku aż po czasy współczesne (brak rozliczeń z epoką faszyzmu).

Kobieca wersja "Na nieludzkiej ziemi" czy "Innego świata". Prawdziwa her-story. Autorka opisuje sowieckie więzienia dla kobiet, pobyt w gułagu i kołchozie uzbeckim zanim trafi do Armii Andersa. Daje niezwykły wgląd w społeczność kobiecej tiurmy: więźniarek politycznych, kobiet więzionych za handel, nielegalne przekraczanie granicy, za mężów w polskim wojsku, Polek, Żydówek, Ukrainek, Hucułek, złodziejek i bezprizornych. Autorka pisze z perspektywy "pańskiej polki", więc jej oceny nie spełniają kategorii poprawności politycznej, pomija wiele aspektów życia które ją gorszą, bywa pruderyjna i niesprawiedliwa. Niemniej świadectwo jakie daje jest wyjątkowe. I oczywiście opinie o Rosji, mechanizmy działania systemu niezmiennie aktualne.

Kobieca wersja "Na nieludzkiej ziemi" czy "Innego świata". Prawdziwa her-story. Autorka opisuje sowieckie więzienia dla kobiet, pobyt w gułagu i kołchozie uzbeckim zanim trafi do Armii Andersa. Daje niezwykły wgląd w społeczność kobiecej tiurmy: więźniarek politycznych, kobiet więzionych za handel, nielegalne przekraczanie granicy, za mężów w polskim wojsku, Polek, Żydówek,...

Moim zdaniem najsłabsza książka autora ale warto ją przeczytać ze względu na temat. Drażniła mnie tania psychologia. Opisywanie fizjonomii bohatera, podkreślanie jego brzydoty, jakby odpowiedzialność za śmierć milinów osób była niewystarczająca. Interesujący jest rozdział poświęcony temu, jak temat był (jest?) zamiatany pod dywan przez dziesięciolecia.

Moim zdaniem najsłabsza książka autora ale warto ją przeczytać ze względu na temat. Drażniła mnie tania psychologia. Opisywanie fizjonomii bohatera, podkreślanie jego brzydoty, jakby odpowiedzialność za śmierć milinów osób była niewystarczająca. Interesujący jest rozdział poświęcony temu, jak temat był (jest?) zamiatany pod dywan przez dziesięciolecia.

Pop publicystyka, plus że przynajmniej bez pańszczyźnianej martyrologii

Pop publicystyka, plus że przynajmniej bez pańszczyźnianej martyrologii

Historia Mykoły "afgańca", który jest chyba alter ego autora przepleciona komentarzami pisarza na temat literatury wojennej m.in. Remarque'a, Vonneguta, Hemingway'a. Interesująca, choć nierówna.

Historia Mykoły "afgańca", który jest chyba alter ego autora przepleciona komentarzami pisarza na temat literatury wojennej m.in. Remarque'a, Vonneguta, Hemingway'a. Interesująca, choć nierówna.

Opis i tytuł może być mylący, nie jest to stricte autobiografia, raczej wspomnienie polskiego (warszawskiego i lubelskiego) życia intelektualnego lat międzywojennych, zwłaszcza kręgu przyjaciół Łobodowskiego, trochę mniej znanych poetów lat 2: Stanislawa Piętaka, Bronisława Michalskiego, ale też Wierzyńskiego i Tuwima. Warto także dla paru anegdot.

Opis i tytuł może być mylący, nie jest to stricte autobiografia, raczej wspomnienie polskiego (warszawskiego i lubelskiego) życia intelektualnego lat międzywojennych, zwłaszcza kręgu przyjaciół Łobodowskiego, trochę mniej znanych poetów lat 2: Stanislawa Piętaka, Bronisława Michalskiego, ale też Wierzyńskiego i Tuwima. Warto także dla paru anegdot.

Narrator pisze w osobie pierwszej liczny mnogiej, stawiając się w roli głosu pokolenia. I taki portret pokolenia odmalowuje: skupionego na konsumpcji, lewicowego, uczestniczącego w przemianach. obyczajowych ale powierzchownego i naiwnego politycznie. Fragmenty na temat Europy Wschodniej czytałam z zażenowaniem, podobne oceny muszą towarzyszyć czytelnikom z Maghrebu czy Bliskiego Wschodu. Uwagi turysty. Suchy, pozbawiony oceny styl jest zapewne celowym zabiegiem ale przywoływanie nazwisk Sartre, Simone de Beauvoir, Foucault czy gwiazd jak Jean Seberg, za którymi nie podąża żadna refleksja czynią tę książkę idealną dla snobów. Przeczytałam z obowiązku z powodu Nobla. Nie polecam

Narrator pisze w osobie pierwszej liczny mnogiej, stawiając się w roli głosu pokolenia. I taki portret pokolenia odmalowuje: skupionego na konsumpcji, lewicowego, uczestniczącego w przemianach. obyczajowych ale powierzchownego i naiwnego politycznie. Fragmenty na temat Europy Wschodniej czytałam z zażenowaniem, podobne oceny muszą towarzyszyć czytelnikom z Maghrebu czy...

mistrzowska proza

mistrzowska proza

Trudno się oderwać

Trudno się oderwać

Interesująca, zwłaszcza druga część zawierająca polemikę z tezami Andrzeja Ledera.

Interesująca, zwłaszcza druga część zawierająca polemikę z tezami Andrzeja Ledera.

Wybitna proza w doskonałym tłumaczeniu.

Wybitna proza w doskonałym tłumaczeniu.

Opowiadania prozę i wiersze o losach Hucułów po 1945 roku, w ogromnej większości przesiedlonych i wywiezionych na Syberię, w ramach powojennej kolektywizacji lub za współpracę z ukraińskim podziemiem. Napisane bez bohaterstwa , prezentujące kobiecy punkt widzenia. Warto!

Opowiadania prozę i wiersze o losach Hucułów po 1945 roku, w ogromnej większości przesiedlonych i wywiezionych na Syberię, w ramach powojennej kolektywizacji lub za współpracę z ukraińskim podziemiem. Napisane bez bohaterstwa , prezentujące kobiecy punkt widzenia. Warto!

Ciekawa, choć nieco chaotyczna. Interesująca zwłaszcza druga część opisująca zachowanie Aliantów, premiera UK Lloyda George, dyskredytowanie strony polskiej w wojnie 1920 , wstrzymywanie dostaw sprzętów, żądza zysków przede wszystkim i manipulacje opinią publiczną na Zachodzie przez wywiad sowiecki. Bardzo na czasie.

Ciekawa, choć nieco chaotyczna. Interesująca zwłaszcza druga część opisująca zachowanie Aliantów, premiera UK Lloyda George, dyskredytowanie strony polskiej w wojnie 1920 , wstrzymywanie dostaw sprzętów, żądza zysków przede wszystkim i manipulacje opinią publiczną na Zachodzie przez wywiad sowiecki. Bardzo na czasie.