wielka szkoda że autor się zawinął i nie dociągnął wspomnień do okresu hiszpańskiego. To akurat mnie najbardziej interesuje: przedwojenny Lublin jest niewątpliwie ciekawy, perypetie po KULu, podchorążówce i życiu literackim też, ale wolałbym dowiedzieć się jak Polak widział od wewnątrz frankistowską Hiszpanię. Chyba tylko Babecka mogłaby napisać coś podobnego.

A poza tym: no cóż, pamiętajmy że to są wspomnienia. Pisane przez starszego pana pół wieku potem. Moim zdaniem obróbka edytorska mogłaby jednak być bardziej zaawansowana, choćby po to aby wiedzieć, gdzie Łobodowskiego zawiodła pamięć.

wielka szkoda że autor się zawinął i nie dociągnął wspomnień do okresu hiszpańskiego. To akurat mnie najbardziej interesuje: przedwojenny Lublin jest niewątpliwie ciekawy, perypetie po KULu, podchorążówce i życiu literackim też, ale wolałbym dowiedzieć się jak Polak widział od wewnątrz frankistowską Hiszpanię. Chyba tylko Babecka mogłaby napisać coś podobnego.

A poza tym:...

Opis i tytuł może być mylący, nie jest to stricte autobiografia, raczej wspomnienie polskiego (warszawskiego i lubelskiego) życia intelektualnego lat międzywojennych, zwłaszcza kręgu przyjaciół Łobodowskiego, trochę mniej znanych poetów lat 2: Stanislawa Piętaka, Bronisława Michalskiego, ale też Wierzyńskiego i Tuwima. Warto także dla paru anegdot.

Opis i tytuł może być mylący, nie jest to stricte autobiografia, raczej wspomnienie polskiego (warszawskiego i lubelskiego) życia intelektualnego lat międzywojennych, zwłaszcza kręgu przyjaciół Łobodowskiego, trochę mniej znanych poetów lat 2: Stanislawa Piętaka, Bronisława Michalskiego, ale też Wierzyńskiego i Tuwima. Warto także dla paru anegdot.

Nie sposób odmówić autorowi niezwykłego życiorysu. Jako naoczny świadek obserwował rewolucję październikową, rosyjską wojnę domową, tworzące się państwo polskie, czy tragiczną kampanię wrześniową. Pierwsze rozdziały dotyczące wczesnego dzieciństwa w Rosji/Sowietach należą do najciekawszych. Dalsze obejmują lata szkolne, pierwsze próby poetyckie, zaangażowanie w ruch lewicowy. Autor sporo miejsca poświęca Lublinowi, z którym był silnie związany, odmalowując obraz miasta i środowiska literackiego, w którym się obracał. We wspomnieniach z tego okresu pojawia się wiele postaci, z których znaczna część jest już zapomniana i niewiele mówi współczesnemu czytelnikowi. Pojawiają się też "głośniejsze" nazwiska, jak choćby Józef Czechowicz, który podobnie jak autor, związany był silnie z Lublinem.

Wspomnienia prowadzone są do wybuchu II wojny światowej, gdyż dalszą pracę przerwała śmierć autora. Szkoda, tym bardziej, że lektura biogram autora daje wyobrażenie o tym jak intrygujące były jego wojenne losy. Książka wzbogacona jest o liczne zdjęcia przedstawiające autora i jego przyjaciół, a także artykuły, wywiady oraz krótki opis ostatnich lat życia.

Nie sposób odmówić autorowi niezwykłego życiorysu. Jako naoczny świadek obserwował rewolucję październikową, rosyjską wojnę domową, tworzące się państwo polskie, czy tragiczną kampanię wrześniową. Pierwsze rozdziały dotyczące wczesnego dzieciństwa w Rosji/Sowietach należą do najciekawszych. Dalsze obejmują lata szkolne, pierwsze próby poetyckie, zaangażowanie w ruch...