Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W sferze tzw. "public relations" komunizm ma się znacznie lepiej niż faszyzm. O ile faszyzm ma zdecydowane negatywne konotacje, o tyle komunizm często się wybiela. Holokaust jest uznawany za największą i unikalną zbrodnię (faszystowską),a głód na Ukrainie i Gułag są tłumaczone na wiele sposobów, relatywizowane albo ich skala jest poddawana w wątpliwość. Podobnie jest z historią rabowania złota i prania łupów za pomocą systemów bankowych. Każdy słyszał o żydowskim złocie w szwajcarskich bankach. Ale kto wie co zrobili komuniści ze złotem zrabowanym własnemu narodowi i ile było tego złota? Sean McMeekin wyciąga na światło dzienne proces łupienia włąsnego kraju przez Lenina i jego bandę. Tytuł nie pozostawia wątpliwości - to komuniści dzierżą niechlubną palmę pierwszeństwa. Autor nie skupia się na porównaniu liczbowym (choć je podaje). Istotne jest, że dla faszystów zrabowane złoto było co najwyżej dodatkowym źródłem wspomagającym gospodarkę. Dla bolszewików natomiast "zrabowane złoto stanowiło w zasadzie jedyne aktywa ruchome", bez którego ich państwo niechybnie by upadło. Książka odsłania z jednej strony proces rabowania kolejnych obszarów państwa (bank centralny, banki komercyjne, skarb rodziny carskiej, prywatni właściciele i cerkiew),z drugiej strony proces przekształcania zrabowanego złota w płynne aktywa dające się wymienić na potrzebne im towary (głównie broń potrzebną do tłumienia wojny domowej, strajków i buntów). Rosja przed wybuchem I wojny światowej miała największe rezerwy zlota na świecie (1,200 ton, równowartość dzisiejszych 8,5 biliona dolarów). Była też największym eksporterem żywności z solidnymi nadwyżkami handlowymi. Bolszewikom udało się odwrócić ten stan w 3-4 lata. Przy okazji grabieży, komuniści byli nie tylko okrutni ale i strasznie nieefektywni. Na przykład zagrabili ziemię i fabryki, które przed wojną osiągały wysokie wyceny. Jednak wskutek załamania produkcji, zniszczenia metod i organizacji pracy oraz zlikwidowania rynku, aktywa te straciły właściwie całą swoją wartość. Podobnie zagrabione złoto, diamenty i platynę sprzedawali w takim pośpiechu, że na rynkach załamały się ceny tych dóbr a przy tym pośrednicy zdzierali prowizje w wysokości nawet 30%. Zagrabione ikony, bezcenne dla wiernych, były rozpruwane w celu wydobycia niewielkich ilości złota i srebra. Szwecja, jako państwo neutralne, wyczuła interes i bez skrupułów brała udział w praniu bolszewickiego złota. Na przykład Szwedzka Mennica przetapiała zakazane rosyjskie sztaby i oznaczała je szwedzkim godłem, dzięki czemu złoto mogło byc eksportowane dalej do Europy. Osobnym tematem jest postawa państw zachodnich, które w zaledwie 4 lata przeszły metamorfozę od interwencji i nałożenia blokady handlowej na sowietów, do uznania ich państwa i świadomego przyzwolenia na handel zrabowanym złotem. Kto chce, może robić porównania do obecnych sankcji na Rosję. Książka jest fascynująca, świetnie i szybko się czyta. Polecam każdemu.