Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna książka. Dobrze poznać pracę zarówno lekarza jak i ratowników od podszewki, wiedzieć z czym się mierzą i jak wygląda nasze społeczeństwo. Nie jest to łatwy kawałek chleba i trzeba być tego świadomym, wielki szacunek za opis, ale także zejście ze sceny w odpowiednim momencie, aby nie przestać być człowiekiem.

Świetna książka. Dobrze poznać pracę zarówno lekarza jak i ratowników od podszewki, wiedzieć z czym się mierzą i jak wygląda nasze społeczeństwo. Nie jest to łatwy kawałek chleba i trzeba być tego świadomym, wielki szacunek za opis, ale także zejście ze sceny w odpowiednim momencie, aby nie przestać być człowiekiem.

Doceniam działalność Glorii na rzecz kobiet, jednak pozycja była dla mnie sinusoidą i w gruncie rzeczy ciężko mi było przez nią przebrnąć. Długie opisy kto z kim, gdzie jak, całe mnóstwo osób do zapamiętania.
Na plus ciekawostki z życia w drodze oraz ze świata polityki. Działalność wartościowa, jednak książka napisana w mało ciekawy dla czytelnika sposób, bardziej niż życie w drodze opisuje działalność na rzecz ruchu kobiet.

Doceniam działalność Glorii na rzecz kobiet, jednak pozycja była dla mnie sinusoidą i w gruncie rzeczy ciężko mi było przez nią przebrnąć. Długie opisy kto z kim, gdzie jak, całe mnóstwo osób do zapamiętania.
Na plus ciekawostki z życia w drodze oraz ze świata polityki. Działalność wartościowa, jednak książka napisana w mało ciekawy dla czytelnika sposób, bardziej niż...

Bardzo potrzebna w Polsce książka. Alkohol niszczy pokolenia i całe rodziny. Historia dwunastu osób z rodzin alkoholowych. Jak wpłynęło na nich utracone dzieciństwo, stres i brak poczucia bezpieczeństwa? Kim są dzisiaj?

Jedyne, czego żałuję to tego, że osoby, które powinny przeczytać tą książkę nigdy tego nie zrobią.

Bardzo potrzebna w Polsce książka. Alkohol niszczy pokolenia i całe rodziny. Historia dwunastu osób z rodzin alkoholowych. Jak wpłynęło na nich utracone dzieciństwo, stres i brak poczucia bezpieczeństwa? Kim są dzisiaj?

Jedyne, czego żałuję to tego, że osoby, które powinny przeczytać tą książkę nigdy tego nie zrobią.

Długo zwlekałam z przeczytaniem, chociaż bardzo kibicuję od dawna. Dla mnie Książę Harry jest najbardziej ludzki z rodziny królewskiej.

Czytając zastanawiałam się skąd się wzięła ta cała otoczka hejtu na książkę. Książka wprawdzie nie jest napisana literaturą wysokich lotów, ale mówi wiele o tym jaką cenę płaci ktoś, kto się postawi i zdecyduje żyć inaczej.

Życie księcia w gruncie rzeczy jest smutne, nie wybrał w jakiej rodzinie się urodził, a urodził się w rodzinie nienawistnej, pełnej intryg, rywalizacji, kompleksów. On chce po prostu żyć, kochać i być szczęśliwszym z dala od blichtru i miejsca, gdzie każda czynność jest oceniana i rozmieniana na drobne. Chce jak człowiek gotować z żoną, chodzić na zakupy, działać charytatywnie i mieć święty spokój od prasy, gróźb śmierci i krzykliwych nagłówków, tych samych, które były odpowiedzialne za choroby psychiczne Diany i jej śmierć.

Jedyne, co mnie szokuje to brytyjskie społeczeństwo oddające cześć koronie, która zbyt wiele żyć uczyniła nieszczęśliwymi.

Długo zwlekałam z przeczytaniem, chociaż bardzo kibicuję od dawna. Dla mnie Książę Harry jest najbardziej ludzki z rodziny królewskiej.

Czytając zastanawiałam się skąd się wzięła ta cała otoczka hejtu na książkę. Książka wprawdzie nie jest napisana literaturą wysokich lotów, ale mówi wiele o tym jaką cenę płaci ktoś, kto się postawi i zdecyduje żyć inaczej.

Życie...

Kolejna wciągająca pozycja Pani Perrin. Każdy z nas ma swoje utracone, cudowne lat, które wspomina z sentymentem. Trójka przyjaciół z dzieciństwa na dobre i na złe. Gubią się wśród różnorakich kolei losu, aby się odnaleźć w swoich pogmatwanych, nieidealnych życiach.

Kolejna wciągająca pozycja Pani Perrin. Każdy z nas ma swoje utracone, cudowne lat, które wspomina z sentymentem. Trójka przyjaciół z dzieciństwa na dobre i na złe. Gubią się wśród różnorakich kolei losu, aby się odnaleźć w swoich pogmatwanych, nieidealnych życiach.

Muszę przyznać, że od pewnego czasu mam problem z Marcinem Kydryńskim. Nie jestem pewna czy to do mnie przyszła starość i irytacja czy to autor daje porwać się nurtowi mizoginii i narzekania na świat.
Byłam bardzo ciekawa tej książki. Biel i Lizbona powaliły mnie pozytywnie na kolana, Dal była dla mnie bardzo ciężka, „O wschodzie” ciekawiło mnie z powodu Indii, które mnie szalenie interesują, jednak od podróży autor wcale zmyślnie przechodzi do filozofii zła tego świata a co gorsze pisze o wszystkim i o niczym. Od akapitu o kaligrafii przechodzimy łatwo do kilku zdań o ceremonii parzenia herbaty w Japonii, a za chwilę znowu czytamy o zakochanym w niemal każdej napotkanej pięknej kobiecie autorze.
Chaos tu widzę i brzydką starość autora. Zorientowałam się co mnie boli w dwóch ostatnich książkach: w Bieli i Lizbonie autor rozpisywał się o pięknie świata i oddał się całkowicie pięknej Afryce czy Lizbonie. W Dali zbyt wiele notatek historycznych, a żeby ciekawie opowiadać o historii kontynentu trzeba mieć umysł więcej niż ponad przeciętny.

O Wschodzie ledwo łechcze (pozostając w tematach kobiecej erotyki) każdy temat, aby z za chwilę przejść do innego.

W tej książce niebywale uwiera mnie kim się stał autor, z którym spędziłam godziny mojego życia słuchając siesty…Wychodzi tu i ówdzie mizoginia, bufoniada i stetryczenie umysłu. Nie wiem czy będę mieć odwagę zerknąć do Milagro.

Muszę przyznać, że od pewnego czasu mam problem z Marcinem Kydryńskim. Nie jestem pewna czy to do mnie przyszła starość i irytacja czy to autor daje porwać się nurtowi mizoginii i narzekania na świat.
Byłam bardzo ciekawa tej książki. Biel i Lizbona powaliły mnie pozytywnie na kolana, Dal była dla mnie bardzo ciężka, „O wschodzie” ciekawiło mnie z powodu Indii, które mnie...

Długo nie czytało mi się tak ciężko książki. Przemyślenia autorki może i celne, ale tak skomplikowane, że można się zgubić w gąszczu myśli.

Długo nie czytało mi się tak ciężko książki. Przemyślenia autorki może i celne, ale tak skomplikowane, że można się zgubić w gąszczu myśli.

Kolejna pozycja Agnieszki Maciąg, z którą się zapoznałam. Cudowna lektura na jesienne wieczory, jest jak dobre wspomnienie wakacji, pełna ciepła i dobrej energii.

Kolejna pozycja Agnieszki Maciąg, z którą się zapoznałam. Cudowna lektura na jesienne wieczory, jest jak dobre wspomnienie wakacji, pełna ciepła i dobrej energii.

Ta pozycja chociaż ciekawa nie do końca jest o Audrey, pozycja głównie stanowi o wojnie w czasie, w którym żyła aktorka. Opisywane są również dzieje rodu. Ciekawa, aczkolwiek nie nazwałabym jej biografią. Trudna ze względu na realia wojny.

Ta pozycja chociaż ciekawa nie do końca jest o Audrey, pozycja głównie stanowi o wojnie w czasie, w którym żyła aktorka. Opisywane są również dzieje rodu. Ciekawa, aczkolwiek nie nazwałabym jej biografią. Trudna ze względu na realia wojny.