Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mimo sporej ilość informacji bez rewelacji.

Mimo sporej ilość informacji bez rewelacji.

Mogę szczerze napisać, że jest to najlepsza biografia jaką dotychczas przeczytałam. Autorka w całość wyczerpała temat. Wyobrażam sobie ile pracy musiała włożyć w to, żeby zdobyć wszystkie informacje na temat Beksińskich. Jest tu naprawdę wszystko: od zamieszczenia obrazów Beksińskiego, po jego prywatne zdjęcie i ich najbardziej intymne korespondencje. Cała konwencja książki, założenia, pomysł, układ rozdziałów sprawia, że łatwo się ją czyta i jest bardzo przejrzysta dla odbiorcy. Szapo ba pani Magdo!

Mogę szczerze napisać, że jest to najlepsza biografia jaką dotychczas przeczytałam. Autorka w całość wyczerpała temat. Wyobrażam sobie ile pracy musiała włożyć w to, żeby zdobyć wszystkie informacje na temat Beksińskich. Jest tu naprawdę wszystko: od zamieszczenia obrazów Beksińskiego, po jego prywatne zdjęcie i ich najbardziej intymne korespondencje. Cała konwencja...

Szmira zdecydowanie jest szmirą, ale taki był zamysł Bukowskiego, aby zadedykować ją "złemu pisarstwu". Jednak wśród szmirowatej treści i wulgarnych dialogów sporo jest w niej smaczków, dla których warto przeczytać tę książkę. Bukowski nawet pisząc słabą książkę przedstawia nam swój specyficzny pogląd na otaczającą go rzeczywistość i życie, a czy wiele różni się ono od naszego?

Szmira zdecydowanie jest szmirą, ale taki był zamysł Bukowskiego, aby zadedykować ją "złemu pisarstwu". Jednak wśród szmirowatej treści i wulgarnych dialogów sporo jest w niej smaczków, dla których warto przeczytać tę książkę. Bukowski nawet pisząc słabą książkę przedstawia nam swój specyficzny pogląd na otaczającą go rzeczywistość i życie, a czy wiele różni się ono od...

Najlepsza książka Kerouac'a jaką dotychczas przeczytałam. Polecam.

Najlepsza książka Kerouac'a jaką dotychczas przeczytałam. Polecam.

Jest tak napisana, że nie można się od niej oderwać. To nie do końca mój klimat, ale wciąga niesamowicie.

Jest tak napisana, że nie można się od niej oderwać. To nie do końca mój klimat, ale wciąga niesamowicie.

Ta książka została napisana niedługo po śmierci Jima Morrisona i jest jedną z pierwszych biografii wydanych o tym artyście. Dobrze się ją czyta, jednak moim zdaniem jest subiektywna i idealizuje postać Morrisona. Jego chamskie zachowania są tu wybielone, wytłumaczone lub po prostu przemilczane. To co najbardziej podobało mi się w tej książce to przedstawienie życia seksualnego i nocnych przygód Morrisona bez zagłębiania się w szczegóły. Sporo biografii sławnych muzyków i ludzi z show biznesu ocieka tymi informacjami, jest ich za dużo, czasami wypełniają całą przestrzeń książki. W książce "Nikt nie wyjdzie stąd żywy" zostało to wyważone, a autorzy skupili się bardziej na tym jakim artystą był Jim, na jego poezji, inspiracjach, wczesnym poznawaniu filozofii i tworzeniu wspaniałej muzyki.

Ta książka została napisana niedługo po śmierci Jima Morrisona i jest jedną z pierwszych biografii wydanych o tym artyście. Dobrze się ją czyta, jednak moim zdaniem jest subiektywna i idealizuje postać Morrisona. Jego chamskie zachowania są tu wybielone, wytłumaczone lub po prostu przemilczane. To co najbardziej podobało mi się w tej książce to przedstawienie życia...

Dla mnie ta książka jest zbyt subiektywna. Napisana przez rzeczniczkę prasową Janis ukazuje wiele negatywnych emocji związanych z szukaniem przyczyny i winy śmierci JJ. Wydaje mi się, że autorka za wszelką cenę chce ukazać siebie w jak najlepszych barwach, jako nieświadomą i nic niemogącą zrobić osobę z otoczenia najbliższych ludzi Janis. Mimo tego, książka dostarcza nam wiele ważnych faktów z życia Janis i dobrze ukazuje nastroje społeczne panujące w Ameryce w tamtym okresie (nurt beatników, hippisów, póżniejsze zakazy wykonywania festwialowych koncertów). Mi dostarczyła dużo informacji, jednak nie ścisnęła mnie za serce, nie wywołała salwy śmiechu, ani nie wzbudziła żadnych emocji, dlatego dla mnie nie pasuje do Janis, bo ona potrafiła wzbudzić w publiczności największe i najbardziej nieokiełznane reakcje.

Dla mnie ta książka jest zbyt subiektywna. Napisana przez rzeczniczkę prasową Janis ukazuje wiele negatywnych emocji związanych z szukaniem przyczyny i winy śmierci JJ. Wydaje mi się, że autorka za wszelką cenę chce ukazać siebie w jak najlepszych barwach, jako nieświadomą i nic niemogącą zrobić osobę z otoczenia najbliższych ludzi Janis. Mimo tego, książka dostarcza nam...

Po przeczytaniu tej książki postanowiłam, że muszę kiedyś wybrać się w podróż autostopem. Ta książka nastraja na chęć przeżycia przygody i spróbowania trochę włóczęgowskiego stylu życia, chociaż przez chwilę.

Po przeczytaniu tej książki postanowiłam, że muszę kiedyś wybrać się w podróż autostopem. Ta książka nastraja na chęć przeżycia przygody i spróbowania trochę włóczęgowskiego stylu życia, chociaż przez chwilę.

Tę książkę przeczytałam w okresie mojej fascynacji wszystkim co hiszpańskie. Klimat Barcelońskich uliczek zauroczył mnie od razu, książka wciągnęła niesamowicie, nie przeczytałam jej, tylko pochłonęłam. Jest to moja ulubiona książka tego autora, reszta zdecydowanie nie powala, nie zaskakuje, nie zostaje w pamięci. Możliwe, że jest to czytadło, które za wiele nie wnosi do życia, ale mam do niej duży sentyment.

Tę książkę przeczytałam w okresie mojej fascynacji wszystkim co hiszpańskie. Klimat Barcelońskich uliczek zauroczył mnie od razu, książka wciągnęła niesamowicie, nie przeczytałam jej, tylko pochłonęłam. Jest to moja ulubiona książka tego autora, reszta zdecydowanie nie powala, nie zaskakuje, nie zostaje w pamięci. Możliwe, że jest to czytadło, które za wiele nie wnosi do...

Ta książka była moją lekturą w gimnazjum i pamiętam, że zrobiła na mnie wtedy ogromne wrażenie. Chyba czas ją jeszcze raz przeczytać i przekonać się czy myślenie i postrzeganie powieści zmienia się z wiekiem. Podejrzewam, że tak, że niektóre książki potrafimy bardziej docenić, a z niektórymi nie chcemy już mieć nic doczynienia po ponownym przeczytaniu.

Ta książka była moją lekturą w gimnazjum i pamiętam, że zrobiła na mnie wtedy ogromne wrażenie. Chyba czas ją jeszcze raz przeczytać i przekonać się czy myślenie i postrzeganie powieści zmienia się z wiekiem. Podejrzewam, że tak, że niektóre książki potrafimy bardziej docenić, a z niektórymi nie chcemy już mieć nic doczynienia po ponownym przeczytaniu.

Nigdy nie lubiłam tej ksiąki, niestety edukacja szkolna zmusiła mnie do jej przeczytania. Ania była głupim dzieckiem.

Nigdy nie lubiłam tej ksiąki, niestety edukacja szkolna zmusiła mnie do jej przeczytania. Ania była głupim dzieckiem.

Może to głupio zabrzmi,ale zawsze gdy nie mam ochoty na ciężką książkę tylko odrobinę relaksu i bezmyślnego czytania sięgam po kryminały. Tak już jest, że powieści kryminalistyczne pozwalają mi zapomnieć o wsyztskim i zatracić się w dziejącej się na kartach książki historii. Jo Nesbo był oczywistym wyborem po przeczytanej przeze mnie serii Millenium, która swoją drogą zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie. Za namową mojego taty sięgnęłam od razu po drugą cześć, omijając "Człowieka nietoperza". "Karaluchy" wciągają od razu, sprawiają, że chcesz być w centrum tych wydarzeń. Pomimo to, nie od razu styl pisania pana Nesbo przypadł mi do gustu. Za dużo było jak dla mnie kontrastów. Z jednej strony szorstki, dość wulgarny język dialogów, a z drugiej przesadnie wystylizowana i pseudopoetycka narracja. Jednak jak się okazało do wszystkiego można się przyzwyczaić, więc po kilkunastu stronach przestałam zwracać na to uwagę. Nie będę streszczać historii, która się w Karaluchach wydażyła, bo to nie o to chodzi. Moja opinia jest taka: polecam wszytskim, którzy lubią kryminały. Wiem, że w przyszłość ponownie sięgnę po książki Jo Nesbo, bo podobno im dalsza część z przygód Harrego Hole tym lepiej się ją czyta.

Może to głupio zabrzmi,ale zawsze gdy nie mam ochoty na ciężką książkę tylko odrobinę relaksu i bezmyślnego czytania sięgam po kryminały. Tak już jest, że powieści kryminalistyczne pozwalają mi zapomnieć o wsyztskim i zatracić się w dziejącej się na kartach książki historii. Jo Nesbo był oczywistym wyborem po przeczytanej przeze mnie serii Millenium, która swoją drogą...

Po tę biografię sięgnęłam ze względu na moją ogromną fascynację Freddiem i Queen. Książkę pochłonęłam, ponieważ chciałam jak najszybciej i jak najwięcej dowiedzieć się o Jego życiu, koncertach i zespole. Mimo to uważam, że nie jest to najlepiej napisana biografia jaką czytałam. Jest chaotyczna ze względu na ciągłą zmianę narracji. Miałam również wrażnie, że niektóre wątki były urwane w pół słowa. Pomimo drobnych zastrzeżeń, polecam tę książkę wszystkim fanom Freddiego. Można w niej znaleźć wiele ciekawych historii i faktów z życia Królowej Rocka, a Królowa przecież jest tylko jedna.

Po tę biografię sięgnęłam ze względu na moją ogromną fascynację Freddiem i Queen. Książkę pochłonęłam, ponieważ chciałam jak najszybciej i jak najwięcej dowiedzieć się o Jego życiu, koncertach i zespole. Mimo to uważam, że nie jest to najlepiej napisana biografia jaką czytałam. Jest chaotyczna ze względu na ciągłą zmianę narracji. Miałam również wrażnie, że niektóre wątki...

Czysty egoistyczny surrealizm, tyle na ten temat.

Czysty egoistyczny surrealizm, tyle na ten temat.