Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"I Miss You" Sylvia Wyka
Urocza okładka, która skrywa trudny temat.
Mamy tutaj nastolatkę, która przez to jak niemoralnie prowadzi się jej matka, jest dręczona w szkole. Pada ofiarą szykan, wyzwisk, prześladowani@, nękania. Przez swój status społeczny bogatsze dzieciaki upatrzyły sobie ją za łatwy cel. Pewnego razu szala goryczy się przelewa.
Mamy też przedstawioną perspektywę chłopaka, bogatego i zakochanego. Ma porywczy charakter, łatwo popada w złość i wywołuje bójki. Natan niestety daje się zmanipulować innym i staje się też oprawcą.
Później przenosimy się w czasie o kilka lat. Anabella stara się żyć pomimo ciężkiej przeszłości. Pomimo krzywdzących plotek udaje jej się znaleźć pracę. I choć nie jest łatwo stara się iść do przodu.
Jednak przeszłość lubi powracać i niszczyć teraźniejszość.
Ale jest też światełko w tunelu. Jest dawna miłość, która pomimo upływu lat ciągle tli się i przyciąga skrzywdzone obie strony.
Czy dawne uczucie wygra? Czy jednak krzywda raz wyrządzona niezabliźni się i wszyscy będą cierpieć?
Historia bardzo mi się podobała i bolała jednocześnie. Ciężko się czyta o tym jak człowiek bywa okrutny. I to z byle powodu. Podobało mi się to jak autorka podeszła do tematu. Nie było od razu szczęśliwego zakończenia. Był ból. Skrywane cierpienie. I powolnie wracające zaufanie.
Niejednokrotnie łezka zakręciła mi się w oku.
Polecam każdemu. Bo każdy powinien wiedzieć jak raz popychana machina może bardzo komuś zaszkodzić. Żeby każdy mógł dostrzec, że nie zawsze liczy się tu i teraz, ale szersza perspektywa. I to, że słowa ranią najbardziej, niszczą wszystko.
Jak przedstawiła to autorka:
"Dla każdego kto, doświadczył nękania w czasach szkolnych".

"I Miss You" Sylvia Wyka
Urocza okładka, która skrywa trudny temat.
Mamy tutaj nastolatkę, która przez to jak niemoralnie prowadzi się jej matka, jest dręczona w szkole. Pada ofiarą szykan, wyzwisk, prześladowani@, nękania. Przez swój status społeczny bogatsze dzieciaki upatrzyły sobie ją za łatwy cel. Pewnego razu szala goryczy się przelewa.
Mamy też przedstawioną...

Historia, która jest pełna tajemnic z przeszłości, w której pozory mylą i potrafią wyprowadzić w pole. W tym małym miasteczku zachowanie pozorów jest bardzo ważne, a najważniejsze - życie bez plotek i przez to jeszcze trudniej odkryć kto jest kim, a niektóre potwory noszą naprawdę ładne ubarwienie.
Sama mieszkałam w takiej małej mieścinie i też uciekłam.
Pisarka wrzuca nas w wir akcji. Chociaż od początku byłam praktycznie pewna kto stoi za tym morder$twem to nie mogłam się oderwać i potrzebowałam wiedzieć co wydarzy się na kolejnych stronach.
Jak na powieść obyczajową z wątkiem kryminalnym przystało wiele się dzieje. Pojawiają się tam różne emocje i też ważne tematy. Nie ma zbędnych opisów dzięki czemu akcja płynie wartko i płynnie.
Książka idealna na wieczory przy herbacie i kocyku.

Historia, która jest pełna tajemnic z przeszłości, w której pozory mylą i potrafią wyprowadzić w pole. W tym małym miasteczku zachowanie pozorów jest bardzo ważne, a najważniejsze - życie bez plotek i przez to jeszcze trudniej odkryć kto jest kim, a niektóre potwory noszą naprawdę ładne ubarwienie.
Sama mieszkałam w takiej małej mieścinie i też uciekłam.
Pisarka wrzuca...

W końcu książka pisana z perspektywy Coriolanusa Snowa.
Zawsze mnie ciekawiło czy prezydent Panem zawsze był taki czy coś go musiało w przeszłości tak zmienić, że stał się podły.

No i mam odpowiedź.

Dość dziwnie było czytać początek gdzie młody Snow miał sumienie, troszczył się o innych i nawet zakochał!

Natomiast prawdą jest, że jak w człowieku jest coś zakorzenione to z nim zostaje. Coriolanus był do cna kapitoleńczykiem. Kimś kto w głębi duszy nienawidził dystryktów i w zasadzie gardził ludźmi. Nie wyobrażał sobie innego życia niż w Kapitolu na wysokim stanowisku - najlepiej będąc prezydentem.

Czy tylko wychowanie tak na niego wpłynęło?

Pewnie po części tak. A reszta to jego świadoma decyzja. Zdrada przyjaciela, zdrada swojej miłości, kłamstwa, intrygi.

2/3 książki czytało się dobrze. Jednak ostatnia część strasznie mi się dłużyła, nie mogłam przebrnąć przez nią...

Koniec końców śmiem twierdzić iż Coriolanus zawsze był zepsuty tylko mając te 18 lat nie był w stanie tego aż tak pokazać.

Intryguje mnie bardzo postać Lucy Gray. Co z nią się stało? Czy przepadła? Czy jeszcze pojawiła się w życiu Snowa?

W końcu książka pisana z perspektywy Coriolanusa Snowa.
Zawsze mnie ciekawiło czy prezydent Panem zawsze był taki czy coś go musiało w przeszłości tak zmienić, że stał się podły.

No i mam odpowiedź.

Dość dziwnie było czytać początek gdzie młody Snow miał sumienie, troszczył się o innych i nawet zakochał!

Natomiast prawdą jest, że jak w człowieku jest coś zakorzenione...