Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Różne uproszczenia, nierzetelne przykłady, dziwne typy osobowości ("nieokrzesani"?) jeszcze byłam w stanie przyjąć. Ale rozdział o kochankach był tak krzywdząco powierzchowny, że straciłam cierpliwość. Bardzo przykro - i niebezpiecznie! - kiedy psychoterapeutka, która dla wielu osób jest autorytetem, publikuje takie stwierdzenia jak "złodziejki cudzych mężów to niemal wyłącznie niewyżyte singielki", a dla potwierdzenia swoich tez posługuje się nie wiedzą i doświadczeniem z własnej pracy terapeutycznej czy naukowej, lecz cytując anonimowe posty znalezione na dziwacznych forach internetowych (np. sexymamy.pl).
"Ludzie, ludzie" to zbiór prywatnych opinii autorki na temat innych. Prawdziwej psychologii brak.

Różne uproszczenia, nierzetelne przykłady, dziwne typy osobowości ("nieokrzesani"?) jeszcze byłam w stanie przyjąć. Ale rozdział o kochankach był tak krzywdząco powierzchowny, że straciłam cierpliwość. Bardzo przykro - i niebezpiecznie! - kiedy psychoterapeutka, która dla wielu osób jest autorytetem, publikuje takie stwierdzenia jak "złodziejki cudzych mężów to niemal...

Niezbyt udana okładka i pretensjonalny opis mogą zniechęcać, ale warto dać "Magnolii" szansę. Zwłaszcza jeżeli mamy ochotę na niezobowiazującą, przyjemną lekturę. Jest jednocześnie wesoło i wzruszająco, znajomo i zaskakująco. Niektóre wątki czy rozwiązania fabularne wydają się niepotrzebne, czy trochę zbyt wymyślne, ale powieść tak wciąga, że nie zwracamy uwagi i czytamy dalej. Miła.

Więcej na: https://kasioteka.wordpress.com/2016/09/24/magnolia-grazyna-jeromin-galuszka/

Niezbyt udana okładka i pretensjonalny opis mogą zniechęcać, ale warto dać "Magnolii" szansę. Zwłaszcza jeżeli mamy ochotę na niezobowiazującą, przyjemną lekturę. Jest jednocześnie wesoło i wzruszająco, znajomo i zaskakująco. Niektóre wątki czy rozwiązania fabularne wydają się niepotrzebne, czy trochę zbyt wymyślne, ale powieść tak wciąga, że nie zwracamy uwagi i czytamy...

Bardzo wciągająca, nie pozwoliła zasnąć. Zwłaszcza pierwsza połowa książki. Dobrze jest nie wiedzieć zbyt wiele o tej powieści, przed rozpoczęciem czytania. Dzięki temu jest szansa na to, by faktycznie wciągnąć się w bieg wydarzeń i poczuć emocje głównej bohaterki. Abby przez przypadek odkrywa, że jej sąsiad nie żyje. I choć z pozoru to wydarzenie wydaje się nie robić na niej wrażenia, to jednak staje się czynnikiem wyzwalającym zmiany w jej życiu. Obserwując poczynania Abby stopniowo coraz bardziej będziemy się dziwić, do czego one prowadzą.
Proces przemiany Abby, zachodzący mimochodem, jest bardzo realistycznie opisany. Pozwala czytelnikowi na to, by stać po stronie głównej bohaterki, rozumiejąc jej emocje i logikę rozumowania. Ale też pozostajemy trochę z boku, z perspektywy bliskich Abby, których ogarnia coraz większa dezorientacja.

Niestety, w drugiej połowie książki historia przestaje być już taka szczera i wiarygodna. Paradoksalnie najsłabszym moim zdaniem wątkiem opowieści był ten, który dotyczył tytułowej Melody Black. Pojawienie się tej postaci, a także dodatkowy i w zamyśle (chyba) dramatyczny zwrot akcji z nią związany, wydawał się być trochę naciągany i nie do końca potrafiłam zrozumieć, dlaczego jest to moment aż tak emocjonalny i trudny dla obu kobiet. Bez niego, cała historia nie układałaby się wiele inaczej.

To nie zmienia jednak, że jest to świetnie napisana książka, która porusza bardzo istotne tematy w nienachalny i rozrywkowy sposób. Ważne, żeby takie książki się pojawiały, żeby były czytane i pomagały zrozumieć trudności, z jakimi mogą się borykać inni ludzie, które tak często jest czasem wytłumaczyć.

Bardzo wciągająca, nie pozwoliła zasnąć. Zwłaszcza pierwsza połowa książki. Dobrze jest nie wiedzieć zbyt wiele o tej powieści, przed rozpoczęciem czytania. Dzięki temu jest szansa na to, by faktycznie wciągnąć się w bieg wydarzeń i poczuć emocje głównej bohaterki. Abby przez przypadek odkrywa, że jej sąsiad nie żyje. I choć z pozoru to wydarzenie wydaje się nie robić na...