Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I pomyślał: pocałuję ją. Ale ponieważ pomyślał — nie było to już spontaniczne, i zaniechał.

I pomyślał: pocałuję ją. Ale ponieważ pomyślał — nie było to już spontaniczne, i zaniechał.

Im bardziej ktoś jest cywilizowany, im bardziej inteligentny, im bardziej powściągliwy, tym bardziej potrzebuje jakiegoś sposobu skanalizowania prymitywnych impulsów, na których tłumieniu tak bardzo mu zależy. W przeciwnym razie te potężne stare siły będą się kumulować i wzmagać, aż w końcu eksplodują, tym gwałtowniej, im bardziej były powstrzymywane, często wystarczająco potężne, żeby całkowicie znieść ludzką wolę.

Im bardziej ktoś jest cywilizowany, im bardziej inteligentny, im bardziej powściągliwy, tym bardziej potrzebuje jakiegoś sposobu skanalizowania prymitywnych impulsów, na których tłumieniu tak bardzo mu zależy. W przeciwnym razie te potężne stare siły będą się kumulować i wzmagać, aż w końcu eksplodują, tym gwałtowniej, im bardziej były powstrzymywane, często wystarczająco potęż...

Czasami, kiedy dochodzi do wypadku i rzeczywistość staje się zbyt nagła i dziwna, by ja ogarnąć umysłem, wkrada się poczucie surrealizmu. Akcja zwalnia do onirycznego tempa, klatka po klatce; ruch ręki, wypowiedziane zdanie wypełniaja całą wieczność. Małe rzeczy - świerszcz na łodydze, żyłki na liściu - potężnieją, wydobyte z tła nabierają rażącej wręcz ostrości.

Czasami, kiedy dochodzi do wypadku i rzeczywistość staje się zbyt nagła i dziwna, by ja ogarnąć umysłem, wkrada się poczucie surrealizmu. Akcja zwalnia do onirycznego tempa, klatka po klatce; ruch ręki, wypowiedziane zdanie wypełniaja całą wieczność. Małe rzeczy - świerszcz na łodydze, żyłki na liściu - potężnieją, wydobyte z tła nabierają rażącej wręcz ostrości.

Jeśli budzisz się z zamiarem zamordowania kogoś o drugiej, raczej nie zastanawiasz się, czym nakarmisz zwłoki na kolacje.

Jeśli budzisz się z zamiarem zamordowania kogoś o drugiej, raczej nie zastanawiasz się, czym nakarmisz zwłoki na kolacje.

w porannym świetle nawet najbardziej pospolite rzeczy stają się znośne.

w porannym świetle nawet najbardziej pospolite rzeczy stają się znośne.

Kiedyś, jak przypuszczam, nosiłem w sobie różne historie, ale teraz nie mam już innych. Nie będę nigdy w stanie opowiedzieć żadnej historii – oprócz tej jednej.

Kiedyś, jak przypuszczam, nosiłem w sobie różne historie, ale teraz nie mam już innych. Nie będę nigdy w stanie opowiedzieć żadnej historii – oprócz tej jednej.

Po cóż lękać się rzeczy, o których nic się nie wie? - spytał. - Jesteście jak dzieci. Które boją się ciemności.

Po cóż lękać się rzeczy, o których nic się nie wie? - spytał. - Jesteście jak dzieci. Które boją się ciemności.

Psychologia to jeszcze jedno określenie na coś, co starożytni nazywali losem.

Psychologia to jeszcze jedno określenie na coś, co starożytni nazywali losem.

To coś strasznego, gdy w dzieciństwie zaczyna do nas docierać, że jesteśmy istotami oddzielonymi od reszty świata, że nikt inny i nic innego nie cierpi, jeśli sparzymy się w język albo obetrzemy kolano, że nasze bóle i dolegliwości należą wyłącznie do nas. A jeszcze straszniejsza jest świadomość, do której dochodzimy z wiekiem, że żadna osoba, nawet najbardziej ukochana, nigdy nas w pełni nie zrozumie.

To coś strasznego, gdy w dzieciństwie zaczyna do nas docierać, że jesteśmy istotami oddzielonymi od reszty świata, że nikt inny i nic innego nie cierpi, jeśli sparzymy się w język albo obetrzemy kolano, że nasze bóle i dolegliwości należą wyłącznie do nas. A jeszcze straszniejsza jest świadomość, do której dochodzimy z wiekiem, że żadna osoba, nawet najbardziej ukochana, nigdy ...

- W mojej rodzinie nie możemy poszczycić się urodą, wiesz, wystające kości i haczykowate nosy - wyjaśnił Francis. - Może dlatego stawiam znak równości między fizycznym pięknem a cechami, z którymi nie ma ono nic wspólnego. Widzę ładne usta lub melancholijną parę oczu i wyobrażam sobie różnego rodzaju głębokie pokrewieństwa, intymne więzi.

- W mojej rodzinie nie możemy poszczycić się urodą, wiesz, wystające kości i haczykowate nosy - wyjaśnił Francis. - Może dlatego stawiam znak równości między fizycznym pięknem a cechami, z którymi nie ma ono nic wspólnego. Widzę ładne usta lub melancholijną parę oczu i wyobrażam sobie różnego rodzaju głębokie pokrewieństwa, intymne więzi.