Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"The Bone Yard" zawiera tylko dwa wątki, a i to wystarczy. Moim zdaniem najlepsza książka z cyklu. Trzymająca poziom od samego początku do samego końca.
Pierwszy - to ciekawie poprowadzony wątek, niejako w tle głównej sprawy, samobójstwa (a może zabójstwa?) siostry jednej z drugoplanowych postaci. Jego dodatkowy walor to niejednoznaczne intrygujące rozwiązanie.
Drugi - główny wątek - rozpoczyna się dość standardowo, dr Brockton dostaje do zbadania znalezioną w lesie czaszkę. Trop prowadzi do szkoły poprawczej dla niepełnoletnich chłopców, spalonej pod koniec lat 60. XX wieku. Współczesność przeplata się z głosem świadka tych czasów (bardzo dobrze oddanym), a cała historia została zainspirowana autentycznymi (smutnymi i wstrząsającymi) wydarzeniami.
Za samą książkę daje 8 gwiazdek, jedną więcej dodaję za poruszający i ważny temat.

"The Bone Yard" zawiera tylko dwa wątki, a i to wystarczy. Moim zdaniem najlepsza książka z cyklu. Trzymająca poziom od samego początku do samego końca.
Pierwszy - to ciekawie poprowadzony wątek, niejako w tle głównej sprawy, samobójstwa (a może zabójstwa?) siostry jednej z drugoplanowych postaci. Jego dodatkowy walor to niejednoznaczne intrygujące rozwiązanie.
Drugi -...

Temat - handel ludzkimi organami. W tle ciąg dalszy historii Isabelli ("Kości zdrady") - jedyny wątek, jaki mnie zainteresował w tej książce. Dla mnie najsłabsza (a właściwie najnudniejsza) część cyklu. Mało wartka akcja, a i napięcia w niej tyle, co w mojej starej ładowarce do telefonu.

Temat - handel ludzkimi organami. W tle ciąg dalszy historii Isabelli ("Kości zdrady") - jedyny wątek, jaki mnie zainteresował w tej książce. Dla mnie najsłabsza (a właściwie najnudniejsza) część cyklu. Mało wartka akcja, a i napięcia w niej tyle, co w mojej starej ładowarce do telefonu.

Ciało w basenie i pewne fotografie, jak się okaże, prowadzą do wydarzeń z lat 40. XX wieku - powstanie Oak Ridge, miasta i ośrodka badań nad stworzeniem bomby atomowej; a także zagłada Hiroszimy i Nagasaki); w tle z wątkiem szpiegowskim.
Mimo, iż fabuła niespecjalnie mnie wciągnęła, zdecydowanym walorem tego tomu jest tło historyczne oraz szczególnie ujmujące kolejne odsłony historii życia Beatrice.

"Kości zdrady" - to 4 tom cyklu i 6 chronologicznie. Jego akcja rozgrywa się w roku 2009, cztery lata po wydarzeniach opisanych w tomach 2 i 3. Można czytać tę powieść w oderwaniu od poprzednich, bo sama sprawa się z nimi nie łączy. Trudno jednak powiedzieć, czym kierował się wydawca tłumacząc, chyba losowo, wybrany tom. Nie znając całej historii kariery dr Brocktona, z czym mamy okazję zapoznać się we wcześniejszych tomach, omijają nas: szczegóły dotyczące początków "Trupiej farmy"; przygody dr Billa Brocktona i jego przyjaciela, speca od daktyloskopii, Arta Bohanana; historia Jess Carter, czy mrożące krew w żyłach;) starcie głównego bohatera i jego asystentki Mirandy Lovelady z...

Stąd jak najbardziej polecam sięgnięcie po wcześniejsze tomy, co można przecież potraktować jako dobrą motywację do nauki języka angielskiego.

Ciało w basenie i pewne fotografie, jak się okaże, prowadzą do wydarzeń z lat 40. XX wieku - powstanie Oak Ridge, miasta i ośrodka badań nad stworzeniem bomby atomowej; a także zagłada Hiroszimy i Nagasaki); w tle z wątkiem szpiegowskim.
Mimo, iż fabuła niespecjalnie mnie wciągnęła, zdecydowanym walorem tego tomu jest tło historyczne oraz szczególnie ujmujące kolejne...

Kontynuacja "Flesh and Bone". Jedyny ciekawy wątek to ciało w spalonym samochodzie. Oparty na faktach przypadek nieuczciwego krematorium nie wzbudzi zainteresowania wśród czytelników, którzy pamiętają rzeczywistą sprawę opisaną w książce "Trupia Farma. Sekrety legendarnego laboratorium sądowego, gdzie zmarli opowiadają swoje historie". I jeszcze ostateczna rozgrywka z lekarzem sądowym-mordercą, zakończona w fantastyczny sposób rodem z MacGyvera.
Dla mnie jedna z najsłabszych części cyklu. Można przeczytać, aby zachować ciągłość losów głównych bohaterów i odhaczyć kolejny tom.

Kontynuacja "Flesh and Bone". Jedyny ciekawy wątek to ciało w spalonym samochodzie. Oparty na faktach przypadek nieuczciwego krematorium nie wzbudzi zainteresowania wśród czytelników, którzy pamiętają rzeczywistą sprawę opisaną w książce "Trupia Farma. Sekrety legendarnego laboratorium sądowego, gdzie zmarli opowiadają swoje historie". I jeszcze ostateczna rozgrywka z...

Mam problem z postawieniem oceny temu tomowi cyklu, chociaż myślę, że zasługuje na więcej niż przeciętna. Przede wszystkim jest wielowątkowy. Spotkamy się w nim i z miłosnymi perypetiami antropologa sądowego dr Billa Brocktona, i ze sprawą oskarżonego niesłusznie o morderstwo w wyniku niedbalstwa innego lekarza sądowego, i oczywiście z kolejnymi badaniami na "Trupiej farmie", i, przede wszystkim, ze zbrodnią, która do góry nogami wywróci poukładany świat naszego bohatera.
Zaskakujące zwroty akcji, interesujące nowe postacie (szczególnie jedna...) i o wiele więcej mroczności (której się nie spodziewałem) niż w pierwszym tomie.

Jest też parę niuansów do których bym się przyczepił, ale to chyba już typowa cecha tych autorów, czyli porzucone wątki...

Mam problem z postawieniem oceny temu tomowi cyklu, chociaż myślę, że zasługuje na więcej niż przeciętna. Przede wszystkim jest wielowątkowy. Spotkamy się w nim i z miłosnymi perypetiami antropologa sądowego dr Billa Brocktona, i ze sprawą oskarżonego niesłusznie o morderstwo w wyniku niedbalstwa innego lekarza sądowego, i oczywiście z kolejnymi badaniami na "Trupiej...

Pierwsza część cyklu i trzecia chronologicznie - po opowiadaniu "Jordan’s Stormy Banks", którego akcja dzieje się w 1990 roku, oraz powieści "Cut to the Bone", tutaj wydarzenia rozwijają się dwa lata później.
Teraz trafiamy do 2005 roku, gdzie już pełną parą pracuje laboratorium badawcze, czyli "trupia farma". Zmienia się także sytuacja rodzinna dr Brocktona.

Akurat ta część cyklu (przeczytałem ją jako pierwszą) nieco wydaje się różnić od pozostałych. Tak jak w innych tomach tutaj również antropolog sądowy dr Brockton bada kości (i ciała) i czynnie uczestniczy w śledztwie (często na własną rękę). Jednocześnie, moim zdaniem, nie jest to typowy kryminał. Raczej powieść detektywistyczno-sensacyjno-przygodowa, której charakter przypomina mi książki Clive'a Cusslera. Jest skarb (oczywiście ciało), tajemnicze miejsce w "dżungli", sekrety przeszłości, mnóstwo akcji i tyleż nieprawdopodobnych zbiegów okoliczności. Para głównych bohaterów, czyli dr Bill Brockton i spec od daktyloskopii Art Bohanan, oraz ich interakcje również bardzo mi się kojarzyły z tandemem z Cusslera (Dirk Pitt i Al Giordino).

Ogólnie cały cykl oceniam na 4, bo prawie zawsze w jakimś tomie znalazłem jakieś niedoróbki, a to jakieś szablonowe rozwiązania, a to porzucony, czy byle jak zakończony, wątek. Tutaj jednak podwyższę ocenę, bo fabuła jest spójna, lektura wciąga i ogólnie dobrze się czyta.

Pierwsza część cyklu i trzecia chronologicznie - po opowiadaniu "Jordan’s Stormy Banks", którego akcja dzieje się w 1990 roku, oraz powieści "Cut to the Bone", tutaj wydarzenia rozwijają się dwa lata później.
Teraz trafiamy do 2005 roku, gdzie już pełną parą pracuje laboratorium badawcze, czyli "trupia farma". Zmienia się także sytuacja rodzinna dr Brocktona.

Akurat ta...

"Cut to the Bone" to 8 tom cyklu "Trupia farma" (Body Farm). Chronologicznie - drugi z kolei, po opowiadaniu "Jordan’s Stormy Banks", w którym dr Bill Brockton zostaje zatrudniony jako kierownik Wydziału Antropologii na Uniwersytecie Tennessee w Knoxville, a także zostaje mianowany na stanowisko stanowego antropologa sądowego.

Akcja "Cut to the Bone" rozgrywa się 2 lata później (w 1992 roku), kiedy to Brockton musi zmierzyć się z seryjnym mordercą. Jeden z tropów prowadzi do sprawy z przeszłości, stąd przed lekturą powieści warto najpierw sięgnąć po opowiadanie "Jordan’s Stormy Banks", poświęcone tej konkretnej sprawie.

Pierwsza część książki wciąga, niestety potem rozwiązania stają się coraz bardziej schematyczne i przewidywalne, a wszystko to kończy się dość zaskakującym, a nawet trochę nazwałbym to makabryczno-slapstickowym, wielkim bum.

"Cut to the Bone" to 8 tom cyklu "Trupia farma" (Body Farm). Chronologicznie - drugi z kolei, po opowiadaniu "Jordan’s Stormy Banks", w którym dr Bill Brockton zostaje zatrudniony jako kierownik Wydziału Antropologii na Uniwersytecie Tennessee w Knoxville, a także zostaje mianowany na stanowisko stanowego antropologa sądowego.

Akcja "Cut to the Bone" rozgrywa się 2 lata...

"Jordan’s Stormy Banks" to krótkie opowiadanie, wydane w 2013 roku po "Kościach z Awinionu" (tom 7 cyklu "Trupia farma") i przed "Cut to the Bone" (tom 8). Jeśli jednak ktoś chciałby czytać książki cyklu nie wg ich publikacji, lecz chronologicznie, to powinien zacząć właśnie od tego opowiadania.

Jest rok 1990. Dr Bill Brockton, świeżo zatrudniony kierownik Wydziału Antropologii na Uniwersytecie Tennessee w Knoxville, zostaje mianowany na stanowisko stanowego antropologa sądowego.
Pierwsze kroki Brocktona, które w przyszłości zaowocują słynną (w fikcji literackiej i w rzeczywistości) Trupią farmą (Body Farm), są na razie niezgrabne i niepozbawione akcentów humorystycznych.
Poza budowaniem swojego "imperium" bohater rozwiązuje różnorodne łamigłówki kryminalne - opowiadanie "Jordan’s Stormy Banks" koncentruje się na jednej z nich. Humor, makabra, Ku Klux Klan i niepraworządne organy władzy - to, w skrócie (by nie zdradzać fabuły), elementy tej historii.
Drugą część książki stanowi zapowiedź, a właściwie początkowy i dosłowny fragment tomu 8 ("Cut to the Bone"). Zamieszczony chyba jedynie po to, by czymś zapełnić pozostałe strony tego wydania.

Jeżeli chodzi o kwestie językowe. Opowiadanie "Jordan’s Stormy Banks" jest dostępne jedynie w oryginale, ale, jak mi się wydaje zostało napisane dość prostym językiem. Mimo iż angielski znam pobieżnie, wspomagając się słownikami i tłumaczami internetowymi, nie miałem problemu ze zrozumieniem tekstu (zatrzymywały mnie głownie idiomy, ale dało się odszukać ich znaczenie). Trudność mogą stanowić opisy specjalistyczne czy odwołania do jakichś rzeczywistych (pozafikcyjnych) spraw kryminalnych. Stąd przed sięgnięciem po cykl warto przeczytać "Trupia farma. Sekrety..." i "Trupia farma. Nowe śledztwa" tychże autorów. Wiele spraw wspomnianych na kartach fikcyjnego cyklu ma swoje odniesienie w rzeczywistości, w zawodowym doświadczeniu autora - Billa (Williama) Bassa.

"Jordan’s Stormy Banks" to krótkie opowiadanie, wydane w 2013 roku po "Kościach z Awinionu" (tom 7 cyklu "Trupia farma") i przed "Cut to the Bone" (tom 8). Jeśli jednak ktoś chciałby czytać książki cyklu nie wg ich publikacji, lecz chronologicznie, to powinien zacząć właśnie od tego opowiadania.

Jest rok 1990. Dr Bill Brockton, świeżo zatrudniony kierownik Wydziału...

Podstawowa lektura dla zainteresowanych historią Rosji (XX wiek). Obejmuje okres od przejścia z ustroju caratu do systemu władzy bolszewickiej po rządy Putina. Mimo iż ma charakter podręcznikowy zawiera nie tylko podstawowe fakty, ale również wiele ciekawostek, dzięki czemu bardzo dobrze się ją czyta. Jedynym mankamentem, jak dla mnie, jest brak na końcu książki bibliografii (poszczególne pozycje pojawiają się jedynie w przypisach).

Podstawowa lektura dla zainteresowanych historią Rosji (XX wiek). Obejmuje okres od przejścia z ustroju caratu do systemu władzy bolszewickiej po rządy Putina. Mimo iż ma charakter podręcznikowy zawiera nie tylko podstawowe fakty, ale również wiele ciekawostek, dzięki czemu bardzo dobrze się ją czyta. Jedynym mankamentem, jak dla mnie, jest brak na końcu książki...

W kolejnej części serii "Private" przenosimy się do Londynu. Sprawy kryminalne tym razem są prowadzone przez Dana Cartera - szefa londyńskiej filii Private. Fabuła, moim zdaniem, jest o wiele ciekawsza niż w pierwszym tomie cyklu, mniej przewidująca, choć wciąż w przeważającej części obracamy się w świecie pięknych i bogatych. Mile zaskakują nieoczekiwane zwroty akcji. Równolegle prowadzone są dwie sprawy, i, co stanowi zaletę, długo nie wiadomo, co i czy coś je łączy.
Dużo sympatii budzą "nie-papierowi" bohaterowie: nieidealny Dan Carter, jego była żona i inni. Po przeczytaniu książki chciałoby się poznać kolejne przygody jej bohaterów, niestety, i jest to jedyny mankament tej książki, nie pojawiają się już oni w kolejnych częściach cyklu, również tych "londyńskich".
Nie jest to książka wybitna, ale też nie takie jest jej zadanie. Jako przyjemna lektura na deszczowy, nudny itd. dzień spełnia swoje zadanie idealnie.

Książka, niestety, nie została przetłumaczona na język polski. Jednak pierwsza część Private na tyle mnie zachęciła, że chciałem zapoznać się z kolejnymi częściami cyklu, mimo słabej, a nawet bardzo słabej znajomości języka angielskiego. Postanowiłem jednak zmierzyć się z tą lekturą, traktując ją jak sposób na naukę języka obcego. Nieskomplikowany język zachęca wręcz do czytania, i właściwie niewiele jest fragmentów, którym musiałem poświęcić więcej czasu, by zrozumieć ich sens.
Trochę pojawia się słownictwa "branżowego" i slangowego, ale poszczególne słowa i idiomy można było odnaleźć w słownikach online. Zachęcam więc do lektury, nawet tych, a zwłaszcza tych, którzy dopiero się uczą języka angielskiego. Myślę, że taki sposób jest o wiele ciekawszy niż uczenie się na pamięć słówek...

W kolejnej części serii "Private" przenosimy się do Londynu. Sprawy kryminalne tym razem są prowadzone przez Dana Cartera - szefa londyńskiej filii Private. Fabuła, moim zdaniem, jest o wiele ciekawsza niż w pierwszym tomie cyklu, mniej przewidująca, choć wciąż w przeważającej części obracamy się w świecie pięknych i bogatych. Mile zaskakują nieoczekiwane zwroty akcji....

Tak się złożyło, że Doktora Sen przeczytałem zaraz po książce Joyland. Joyland okazał się miłym preludium do tego, co naprawdę potrafi mistrz King.
Nie będę już przytaczał fabuły, bo zrobiło to wielu, wielu czytelników przede mną.
Dlatego napiszę tylko o swoich odczuciach.
Doktor Sen to bez wątpienia jedna z tych książek, która całkowicie wciąga w swoją wyimaginowaną rzeczywistość. Czytając ją ma się wrażenie, że nie tylko wchodzi się w jej świat, ale to, co się wydarza, wydarza się tu i teraz, może w sąsiednim miasteczku, a może tuż za drzwiami...
Jesteśmy świadkami odwiecznej walki dobra i zła, gdzie dobro niezwykle wzrusza, a zło, to rzeczywiste, boli i przeraża. Czujemy wraz z bohaterami i wręcz naocznie towarzyszymy im we wszystkich mniej lub bardziej przerażających przygodach.
Natomiast z pewnością minusem książki jest to, że się kończy.

Tak się złożyło, że Doktora Sen przeczytałem zaraz po książce Joyland. Joyland okazał się miłym preludium do tego, co naprawdę potrafi mistrz King.
Nie będę już przytaczał fabuły, bo zrobiło to wielu, wielu czytelników przede mną.
Dlatego napiszę tylko o swoich odczuciach.
Doktor Sen to bez wątpienia jedna z tych książek, która całkowicie wciąga w swoją wyimaginowaną...

Pierwsza książka z serii Private. Ekskluzywna agencja detektywistyczna, dla której nie ma sprawy nie do rozwiązania. Najlepsi specjaliści, najlepszy i najdroższy sprzęt. Bohaterowie - przeważnie piękni, bogaci, z nienaganną formą wypracowaną na siłowni. Fabuła - nieco schematyczna, nie wszystkie sprawy prowadzone przez Private budziły moje zainteresowanie, a wręcz nudziły, ze względu na ich przewidywalność.
Z drugiej strony szybko tocząca się akcja pozwalała na dobrą niewymagającą relaksującą lekturę. I, mimo swoich mankamentów, bohaterowie książki Pattersona, i kilka otwartych wątków, wzbudzili na tyle moje zainteresowanie, że sięgnąłem po kolejną część... i nie żałuję...

Pierwsza książka z serii Private. Ekskluzywna agencja detektywistyczna, dla której nie ma sprawy nie do rozwiązania. Najlepsi specjaliści, najlepszy i najdroższy sprzęt. Bohaterowie - przeważnie piękni, bogaci, z nienaganną formą wypracowaną na siłowni. Fabuła - nieco schematyczna, nie wszystkie sprawy prowadzone przez Private budziły moje zainteresowanie, a wręcz nudziły,...

Książka opisuje wyprawę z 1982 roku na leżący w Pakistanie ośmiotysięcznik Nanga Parbat. Wyprawę organizował Karl Herrligkoffer, zaś wzięli w niej udział, m.in: Polacy - Tadeusz Piotrowski i Andrzej Bieluń, Niemcy - Schorsch Ritter i Hartmut Munchenbach, Szwajcar Ueli Buhler i Pakistańczyk Nadir.
To ostatnia niedokończona książka Tadeusza Piotrowskiego - wybitnego taternika i alpinisty, poświęcona Andrzejowi Bieluniowi, towarzyszowi wspólnych górskich wypraw, który w wigilijną noc 1983 roku został na Api (7132 m). Właściwie ta książka mogłaby się rozpocząć od motta - fragmentu listu Bielunia: "Każda pasja jest egoizmem, który nie liczy się z niczyją troską. Moja wymaga od swych wyznawców niekiedy ceny najwyższej, bo ceny życia".
Akcja zdobywania szczytu, jak i sama narracja prawie do połowy książki toczy się dość niespiesznie, na tyle, że już chciałem zrezygnować z tej lektury, ale ciekawość, zdobędą ten szczyt czy też nie, kazała mi brnąć dalej. Drugą połowę czyta się znakomicie, aż do rozczarowania, że tak szybko i nieoczekiwanie się kończy. Gdybym miał podsumować, o czym jest ta książka, to chyba na pierwszy plan wysuwa się egoizm. I ten, o którym pisze Bieluń, egoizm związany z pasją i ambicją zdobywcy, ale i ten, który swoją bezmyślnością naraża życie towarzyszy we wspólnej, w założeniu, walce o szczyt. Dla przeciwwagi spotkamy się też tutaj ze scenami bezinteresownych, ale jakże ważnych gestów, w sytuacjach, gdzie na szali waży się czyjeś zdrowie lub życie. A także z opisami sytuacji granicznych, takich jak na przykład nocowanie w śnieżnej jamie na wysokości 8 tysięcy metrów przy temperaturze minus 30 stopni.

Książka opisuje wyprawę z 1982 roku na leżący w Pakistanie ośmiotysięcznik Nanga Parbat. Wyprawę organizował Karl Herrligkoffer, zaś wzięli w niej udział, m.in: Polacy - Tadeusz Piotrowski i Andrzej Bieluń, Niemcy - Schorsch Ritter i Hartmut Munchenbach, Szwajcar Ueli Buhler i Pakistańczyk Nadir.
To ostatnia niedokończona książka Tadeusza Piotrowskiego - wybitnego...

Książka jest nieco zbyt krótka, chciałoby się więcej przeczytać o tym niezwykłym człowieku, jakim jest włoski wspinacz, nagrodzony nagrodą Fair Play. To opowieść nie tylko o dokonaniach, ale przede wszystkim o przyjaźni i o tym, że nawet w ekstremalnych warunkach, a może zwłaszcza w nich, można być wiernym najważniejszym wartościom: przyjaźni, poświęceniu.

Książka jest nieco zbyt krótka, chciałoby się więcej przeczytać o tym niezwykłym człowieku, jakim jest włoski wspinacz, nagrodzony nagrodą Fair Play. To opowieść nie tylko o dokonaniach, ale przede wszystkim o przyjaźni i o tym, że nawet w ekstremalnych warunkach, a może zwłaszcza w nich, można być wiernym najważniejszym wartościom: przyjaźni, poświęceniu.

Jedna z najlepszych książek o tematyce górskiej, ale nie tylko. Książka opisuje ekstremalną sytuację z jaką przyszło się zmierzyć brytyjskiemu alpiniście. Pokazuje niezwykły hart ducha i to, że człowiek zdolny jest do poradzenia sobie w sytuacji, z której pozornie nie ma wyjścia. Polecam tym wszystkim, którzy narzekają na swój los, rozkładając bezsilnie ręce. Polecam również film nakręcony na podstawie książki.

Jedna z najlepszych książek o tematyce górskiej, ale nie tylko. Książka opisuje ekstremalną sytuację z jaką przyszło się zmierzyć brytyjskiemu alpiniście. Pokazuje niezwykły hart ducha i to, że człowiek zdolny jest do poradzenia sobie w sytuacji, z której pozornie nie ma wyjścia. Polecam tym wszystkim, którzy narzekają na swój los, rozkładając bezsilnie ręce. Polecam...

Książka mnie trochę rozczarowała, choć czyta się ją z zainteresowaniem. Po tytule spodziewałem się, że będzie o zmaganiach w górach, a autor tutaj w dużej mierze koncentruje się na etapie wstępnym wyprawy, czyli opisuje swoje wrażenia związane z Afganistanem. Lektura bardziej podróżnicza niż wysokogórska, ale polecam.

Książka mnie trochę rozczarowała, choć czyta się ją z zainteresowaniem. Po tytule spodziewałem się, że będzie o zmaganiach w górach, a autor tutaj w dużej mierze koncentruje się na etapie wstępnym wyprawy, czyli opisuje swoje wrażenia związane z Afganistanem. Lektura bardziej podróżnicza niż wysokogórska, ale polecam.

Jedna z najlepszych książek tego autora. Między innymi, to właśnie po jej przeczytaniu "wciągnęła" mnie literatura górska. Polecam, bardzo dobrze się czyta.

Jedna z najlepszych książek tego autora. Między innymi, to właśnie po jej przeczytaniu "wciągnęła" mnie literatura górska. Polecam, bardzo dobrze się czyta.