Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z racji wielu pochlebnych opinii skusiłem się na przeczytanie 4-tomowej epopei Dana Simmonsa. Pierwsze dwa tomy serii daje się przeczytać. To jednak preludium do dwóch kolejnych w których Dan Simmons głosi swoją "ewangelię", "ewangelię" wyznawcy rozómu (błąd jak najbardziej zamierzony).

Nie zdziwił mnie specjalnie fakt, że rolę padliny przypisał szanowny autor Kościołowi Katolickiemu. Nie zrobiły na mnie specjalnego wrażenia, stwierdzenia typu "ten je&any Kościół", które autor wkłada co jakiś czas w usta postaci, splugawiony tekst hymnu do Ducha Św., chore odwołania do sakramentów itp. kwiatki.

Maksymalnie rozbawił mnie brak konsekwencji. Dwa przykłady (nie jedyne):

KK odgrywa w książce rolę szatana. Chcąc podporządkować i ubezwłasnowolnić ludzkość, wchodzi w dialog i współpracę z TechonCentrum, tworząc odmianę matrixa. To jest ewidentne zło. Nowy "mesjasz" prowadzi ludzkość ku nowej erze, opierającej się na nanotechnologii. Ta odmiana matrixa już zła nie jest. Jest jak najbardziej zgodna z naturą i naturalną ewolucją.

Druga rzecz. Dana Simmons jako wyznawca "rozómu" neguje oczywiście istnienie Boga, fakt zbawienia, życie wieczne itp. Nie przeszkadza mu to jednak zupełnie czerpać pełnymi garściami wzorców z Biblii przy każdej okazji. Lepszych pomysłów zabrakło? hihi ;)

Nie mam cienia złudzeń co do intencji autora. Przez dwa ostatnie tomy przebija patologiczna nienawiść do KK. Jestem w stanie zrozumieć palącą potrzebę jej manifestacji, ale czy w tym celu trzeba zanudzać czytelnika aż przez 4 tomy? Dobry psychiatra się kłania. ;)

Z racji wielu pochlebnych opinii skusiłem się na przeczytanie 4-tomowej epopei Dana Simmonsa. Pierwsze dwa tomy serii daje się przeczytać. To jednak preludium do dwóch kolejnych w których Dan Simmons głosi swoją "ewangelię", "ewangelię" wyznawcy rozómu (błąd jak najbardziej zamierzony).

Nie zdziwił mnie specjalnie fakt, że rolę padliny przypisał szanowny autor Kościołowi...

Można ją zanegować, odrzucić lub między bajki włożyć, a ona po staramu obnażać będzie naszą pychę, chorobliwe żądze i nasz patologiczny egoizm.

Można ją zanegować, odrzucić lub między bajki włożyć, a ona po staramu obnażać będzie naszą pychę, chorobliwe żądze i nasz patologiczny egoizm.

Intrygująca książka. Na pewno nie należy do łatwych, lekkich i przyjemnych, ale na pewno warto ją przeczytać.

Intrygująca książka. Na pewno nie należy do łatwych, lekkich i przyjemnych, ale na pewno warto ją przeczytać.