Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobra, lekka lektura na zimowe wieczory. Nie wymaga zbytniego zaangażowania. Autor nie tworzy czytelnikowi zagadek, które ten mógłby rozwiązać. Fabuła jak to bywa w szwedzkich kryminałach niezbyt wiarygodna, ale za to wartka i bez przestojów. No i Wallander jednak lepszy od swojej córki ( jeśli chodzi o charakterystykę postaci oczywiście).

Dobra, lekka lektura na zimowe wieczory. Nie wymaga zbytniego zaangażowania. Autor nie tworzy czytelnikowi zagadek, które ten mógłby rozwiązać. Fabuła jak to bywa w szwedzkich kryminałach niezbyt wiarygodna, ale za to wartka i bez przestojów. No i Wallander jednak lepszy od swojej córki ( jeśli chodzi o charakterystykę postaci oczywiście).

Powieść w iście romantycznych stylu, na pół baśniowa , na pół realistyczna. Czyta się dobrze. Jedynie co męczy to nieco przydługie historyczno - geograficzne opisy Paryża.

Powieść w iście romantycznych stylu, na pół baśniowa , na pół realistyczna. Czyta się dobrze. Jedynie co męczy to nieco przydługie historyczno - geograficzne opisy Paryża.

Kryminał ze znanym i wałkowanym ostatnimi laty w kulturze tematem, antysemickich
nastrojów polskiego społeczeństwa. Prokurator Szacki ma problem w odnalezieniu się w małym Sandomierzu, brakuje mu poważnych spraw. Wreszcie trafiają się trzy morderstwa w dodatku upozorowane na żydowski mord rytualny. Czyta się dobrze postacie są wyraziste i zróżnicowane. Dobry polski kryminał z elementami obyczajowymi.

Kryminał ze znanym i wałkowanym ostatnimi laty w kulturze tematem, antysemickich
nastrojów polskiego społeczeństwa. Prokurator Szacki ma problem w odnalezieniu się w małym Sandomierzu, brakuje mu poważnych spraw. Wreszcie trafiają się trzy morderstwa w dodatku upozorowane na żydowski mord rytualny. Czyta się dobrze postacie są wyraziste i zróżnicowane. Dobry polski kryminał...

Śledztwo rozpoczyna się jak mocny, mroczny kryminał, z ciekawą zagadką kryminalną do rozwiązania (znikanie zwłok). Jednak po czasie , jak to zresztą często bywa u Lema, mamy do czynienia z wątkami filozoficznymi. Mianowicie nader oczytany inspektor Gregory, naukowiec oraz szef policji dyskutują o nauce i jej bezsilności w wyjaśnieniu niektórych zjawisk. Inspektor nie jest w stanie pogodzić się z myślą, że zwłoki znikają samoistnie, dlatego do końca próbuje znaleźć logiczne rozwiązanie.

Śledztwo rozpoczyna się jak mocny, mroczny kryminał, z ciekawą zagadką kryminalną do rozwiązania (znikanie zwłok). Jednak po czasie , jak to zresztą często bywa u Lema, mamy do czynienia z wątkami filozoficznymi. Mianowicie nader oczytany inspektor Gregory, naukowiec oraz szef policji dyskutują o nauce i jej bezsilności w wyjaśnieniu niektórych zjawisk. Inspektor nie jest w...

Bardzo dobra książka w stylu s-f. Z początku trudno się wgryźć w nasycony inżynieryjnymi zwrotami język. Jednak w miarę przewracania kolejnych stron, historia nabiera ciekawego intrygującego kształtu. Astrogator Rohan i reszta uczestników akcji ratunkowej przybywa na nieznaną planetę, na której poszukują bliźniaczego statku Niezwyciężonego. Okazuje się że poszukiwani nie żyją, a sam statek jest tylko nieznacznie uszkodzony. Odpowiedziom na te wypadki staje się tajemnicza czarna chmura złożona z mikroskopijnych robotów, które wykształciły się w toku ewolucji nieznanej dotąd badaczom, ewolucji elektrycznej. Chmura sprawie że człowiek traci całkowicie swoją tożsamość, staje bezradnym dzieckiem, nie potrafiącym mówić, ani nawet samoistnie przyjmować pożywienia. Próba walki z tym osobliwym organizmem kończy się fiaskiem.

Bardzo dobra książka w stylu s-f. Z początku trudno się wgryźć w nasycony inżynieryjnymi zwrotami język. Jednak w miarę przewracania kolejnych stron, historia nabiera ciekawego intrygującego kształtu. Astrogator Rohan i reszta uczestników akcji ratunkowej przybywa na nieznaną planetę, na której poszukują bliźniaczego statku Niezwyciężonego. Okazuje się że poszukiwani nie...

Czyta się szybko i z zainteresowaniem. Główną wadą jest zbyt sielankowy nastrój, książka trochę dla dzieci, zbyt baśniowa i ugładzona. Nawet śmierć Thorina Dębowej Tarczy jest opisana w taki sposób że trudno się nad nią smucić. Ogólnie postacie krasnoludów (aż 12) niewiele wnoszą, o większości szybko się zapomina (prócz Thorina, Balina, Bombura - grubas, który najchętniej ciągle by spał). Przez całą wędrówkę z tarapatów wyciąga ich najpierw Gandalf a później sam Bilbo Baggins, krasnoludy ograniczają się do ucieczek i rozmów o skarbach.

Czyta się szybko i z zainteresowaniem. Główną wadą jest zbyt sielankowy nastrój, książka trochę dla dzieci, zbyt baśniowa i ugładzona. Nawet śmierć Thorina Dębowej Tarczy jest opisana w taki sposób że trudno się nad nią smucić. Ogólnie postacie krasnoludów (aż 12) niewiele wnoszą, o większości szybko się zapomina (prócz Thorina, Balina, Bombura - grubas, który najchętniej...

Kolejny kryminał w którym autor stara się na siłę zagmatwać sprawę, tak by odgadnięcie sprawcy zbrodni i motywów było wręcz niemożliwe do odgadnięcia. Mimo to czyta się dobrze. Komisarz Hole jest postacią wiarygodną, choć wydarzenia związane z cygańskim guru złodziei już nie bardzo.

Kolejny kryminał w którym autor stara się na siłę zagmatwać sprawę, tak by odgadnięcie sprawcy zbrodni i motywów było wręcz niemożliwe do odgadnięcia. Mimo to czyta się dobrze. Komisarz Hole jest postacią wiarygodną, choć wydarzenia związane z cygańskim guru złodziei już nie bardzo.