Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka różni się od filmu, ale - spójrzmy prawdzie w oczy - w jakim tytule ekranizacja jest adekwatna do powieści w stu procentach? Różnica polega chociażby na tym, że na ekranie nie pokazano sceny gwałtu oraz okazywania sobie miłości w łazience (pominę szczegóły chociażby po to by nie spoilerować, czego na pewno nie wszyscy by chcieli).
Opisane prostym językiem, ale proste do końca bynajmniej nie jest. Okazuje wiele wartości. Poniekąd też uczy, zwłaszcza dostrzegać pewne aspekty. Taka lektura, która ma takie cechy, ponadto jest miła w odbiorze, to prawdziwy skarb. Polecam.

Książka różni się od filmu, ale - spójrzmy prawdzie w oczy - w jakim tytule ekranizacja jest adekwatna do powieści w stu procentach? Różnica polega chociażby na tym, że na ekranie nie pokazano sceny gwałtu oraz okazywania sobie miłości w łazience (pominę szczegóły chociażby po to by nie spoilerować, czego na pewno nie wszyscy by chcieli).
Opisane prostym językiem, ale...

Opisane tak, że mam wrażenie, że artysta po prostu nad wyraz użala się nad sobą, dodatkowo wyłudzając pieniądze od swojego brata, Theo. Ale może moje odczucia są mylne - każdy ma prawo do złej interpretacji. Vincent ogółem jest bardzo zmienny. Raz jego namiętnością jest wiara, innym razem coś zupełnie innego.

Opisane tak, że mam wrażenie, że artysta po prostu nad wyraz użala się nad sobą, dodatkowo wyłudzając pieniądze od swojego brata, Theo. Ale może moje odczucia są mylne - każdy ma prawo do złej interpretacji. Vincent ogółem jest bardzo zmienny. Raz jego namiętnością jest wiara, innym razem coś zupełnie innego.

Długo czytałam, nie ma co. Ale na szczęście dotarłam do końca. Szczęśliwie, a może jednak nie do końca, gdyby wziąć pod uwagę fakt, że trochę po przebytej połowie zaczęłam się męczyć. Trochę mi się z "Nędznikami skojarzyło. To przez tyle pozornie niepotrzebnych opisów i wątków, które jednak po jakimś czasie okazują się dobre, bo rozpoczęły coś innego, bo wprowadziły w klimat kolejnego wątku. Męczyłam się trochę również jak w czytaniu "TO", pana Kinga. Ale dotrwałam do końca, całe szczęście! Ta ciężkość sprawia, że przechylam szalę z tą pozycją nieco bardziej na stronę nie-lubienia.
Tytuł może być istną zagadką. Ale mnie się wydaje, iż rozgryzam go. Jest, według mnie, dwuznaczny. Po pierwsze, pierwotne miejsce zamieszkania Nell z jej dziadkiem, po drugie szeroki wachlarz osobliwych postaci, występujących w utworze, postaci różnorodnych, dokładnie umodelowanych.

Długo czytałam, nie ma co. Ale na szczęście dotarłam do końca. Szczęśliwie, a może jednak nie do końca, gdyby wziąć pod uwagę fakt, że trochę po przebytej połowie zaczęłam się męczyć. Trochę mi się z "Nędznikami skojarzyło. To przez tyle pozornie niepotrzebnych opisów i wątków, które jednak po jakimś czasie okazują się dobre, bo rozpoczęły coś innego, bo wprowadziły w...