Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fucking Berlin to autobiografia emigrantki z Włoch, która postanawia opuścić ojczyznę żeby studiować matematykę w Berlinie. Od samego początku jej życie w stolicy Niemiec nie jest łatwe, ciągły brak pieniędzy i słabe perspektywy na znalezienie pracy powodują, że Sonia rozpoczyna 'karierę' prostytutki. Od salonów masażu, przez kluby nocne aż po najprawdziwsze burdele. W między czasie bohaterka zakochuje się, zdradza i zachodzi w ciążę.

Powód sięgnięcia po 'Fucking Berlin' był dość prozaiczny - będąc na wakacjach znalazłem książkę na półce hotelowej 'biblioteki' i była to jedyna pozycja w języku niemieckim. W tym roku nie miałem okazji czytać niczego w obcym języku i pomyślałem, że będzie to dobra okazja. Fabularnie nie będę oceniać autobiografii, stylistycznie jest przeciętnie, epizody erotyczne są dosyć okrojone w opisie, a autorka stara się to przykryć wulgarnym językiem. Niestety każdy kto widział kiedykolwiek film o prostytucji czy czytał książkę nie znajdzie tutaj nic nowego, nic zaskakującego ani nic kontrowersyjnego. Na dobrą sprawę cała historia sprowadza się do tego, że bohaterka mogłaby w pewnym momencie przestać robić to co robi, ale szkoda rezygnować jej z pieniędzy. Książka do zapomnienia.

Fucking Berlin to autobiografia emigrantki z Włoch, która postanawia opuścić ojczyznę żeby studiować matematykę w Berlinie. Od samego początku jej życie w stolicy Niemiec nie jest łatwe, ciągły brak pieniędzy i słabe perspektywy na znalezienie pracy powodują, że Sonia rozpoczyna 'karierę' prostytutki. Od salonów masażu, przez kluby nocne aż po najprawdziwsze burdele. W...

Od czasów studiów staram się czytać kilka książek rocznie po angielsku lub niemiecku. Christopher Moore należy do autorów, których bardzo lubię, a już od dobrych kilku lat jego książki nie są wydawane w Polsce. Chociaż mój literacki język Szekspira trochę zardzewiał to zwykle po kilkunastu stronach lektury wpadam w rytm. Nie inaczej było też z 'Noir'.

Autor przenosi nas do San Francisco lat 40, do podejrzanego baru u Sal'a, w którym barmanem i zarazem głównym bohaterem jest Sammy Two Toes. Pewnego dnia do baru przychodzi piękna blondynka o imieniu Stilton. To musi być miłość od pierwszego wejrzenia. Christopher Moore prowadzi nas szemranym San Francisco niczym w klasycznych historiach noir, wprowadza tajne bractwo, przybysza z obcej planety i najdziwniejszego narratora jakiego miałem okazję czytać. Wszystko jest tutaj very Christopher Moore.

Noir czyta się wyjątkowo dobrze, bo chociaż nie przepadam za akcją dziejąca się w latach 40 to autor tutaj w charakterystyczny dla siebie sposób buduje postaci, buduje tło i miejsca, które hipnotyzują. Wszystko to jest obudowane satyrycznym spojrzeniem na Stany Zjednoczone, a zwroty akcji wywołują uśmiech na twarzy czytelnika. 'Noir' to chyba jedna z lepszych książek Moore'a jakie czytałem.

Od czasów studiów staram się czytać kilka książek rocznie po angielsku lub niemiecku. Christopher Moore należy do autorów, których bardzo lubię, a już od dobrych kilku lat jego książki nie są wydawane w Polsce. Chociaż mój literacki język Szekspira trochę zardzewiał to zwykle po kilkunastu stronach lektury wpadam w rytm. Nie inaczej było też z 'Noir'.

Autor przenosi nas...

Kultowa historia nawiedzonego domostwa w Amityville, Long Island. Rodzina Lutzów kupiła swój wymarzony dom w Long Island. 13 miesięcy wcześniej doszło tam jednak do okropnej tragedii, mąż i ojciec zabił całą swoja rodzinę, twierdząc później że zmusiły go do tego głosy. George Lutz jednak nic sobie nie robi z tragicznych opowieści i w okazyjnej cenie kupuje dom przy Ocean Avenue 112.

Cała rodzina odczuwa jednak wpływ jakiejś mrocznej siły, która nawiedza dom i dokonuje zniszczeń.

Jay Anson spisał wspomnienia rodziny Lutzów w dziwnej formie. Książka nie jest ani pamiętnikiem, ani reportażem. Jest to bardziej fabularna opowieść o prawdziwych wydarzeniach w domu na Long Island. Sam styl pisania jest bardzo prosty (nawet jak na wydanie anglojęzyczne), za to bardzo obrazowy. Historie o nawiedzonych domach mają to do siebie, że wszystkie są do siebie bardzo podobne. Tutaj jest jednak trochę inaczej, prosty język, obrazowość w konfrontacji z prawdziwa historią działają na podświadomość czytelnika i można poczuć dreszczyk lęku podczas lektury.

Po sztampowych i bardzo przewidywanych horrorach, które dosyć często pojawiają się na rynku wydawniczym Amityville Horror w swojej prostocie jest bardzo odświeżające.

Polecam wszystkim fanów literatury grozy.

Kultowa historia nawiedzonego domostwa w Amityville, Long Island. Rodzina Lutzów kupiła swój wymarzony dom w Long Island. 13 miesięcy wcześniej doszło tam jednak do okropnej tragedii, mąż i ojciec zabił całą swoja rodzinę, twierdząc później że zmusiły go do tego głosy. George Lutz jednak nic sobie nie robi z tragicznych opowieści i w okazyjnej cenie kupuje dom przy Ocean...

Bardzo lubię to co tworzy Neil Gaiman. Z Prachettem nie miałem jednak do tej pory kontaktu.

I jak wyszło?

Anioł i demon, dwaj przyjaciele którzy od tysiącleci żyją wśród ludzi i delektują się ziemską egzystencją ruszają by powstrzymać koniec świata. Wszystko byłoby nudne i powtarzalne, jednak Gaiman i Prattchet do oklepanego tematu dorzucają swój styl - ironię, satyrę i prześmiewczość.

Świetnie napisane postaci, zabawa przez cały czas i wykorzystanie elementów apokalipsy jak czterej jeźdźcy z przerobieniem ich na troszkę inną konwencję (motocyklistów) to siła tej powieści.

Czytałem książkę w oryginale i napotkałem na mnóstwo slangu i dialektów, co tylko podkreśla osobowość postaci.

Jednak żeby nie było idealnie to w moim odczuciu zbyt wiele tutaj wątków i przypadkowych osób, które w żaden sposób nie wnoszą nic do fabuły. Sam początek jest genialny, rozwinięcie trochę się dłuży, a koniec znowu wraca na dobre tory chociaż pozostawił u mnie lekki niedosyt.

Z pozoru banalne sytuacje nagle przybierają poważny ton i snują ciekawe filozoficzne dywagacje.

Nieźle się to czytało, dobrze się bawiłem podczas lektury i sprawiła mi ona dużo radości. Polecam jeżeli szukacie czegoś niebanalnego. Wieczory są coraz cieplejsze, więc książka sprawdzi się idealnie.

Bardzo lubię to co tworzy Neil Gaiman. Z Prachettem nie miałem jednak do tej pory kontaktu.

I jak wyszło?

Anioł i demon, dwaj przyjaciele którzy od tysiącleci żyją wśród ludzi i delektują się ziemską egzystencją ruszają by powstrzymać koniec świata. Wszystko byłoby nudne i powtarzalne, jednak Gaiman i Prattchet do oklepanego tematu dorzucają swój styl - ironię, satyrę i...

W Polsce wydana pod tytułem "Furia" to opowieść o byłym dziennikarzu New York Times, który po wyrzuceniu z pracy zostaje pisarzem. Zostaje wezwany do wydawnictwa gazety, bo właśnie z nim chce rozmawiać pewna kobieta, która 3 lata wcześniej rzekomo uszła z życiem przed seryjnym mordercą. Frank Corso, bo tak nasz bohater się nazywa, dowiaduje się, że kobieta kłamała co do winy oskarżonego i dziennikarz ma 6 dni na udowodnienie, że skazany jest niewinny. W międzyczasie dochodzi do kolejnego morderstwa. Czy Corso z pomocą wytatuowanej fotograf zdąży przed wykonaniem wyroku śmierci?
Sama fabuła książki nie jest bardzo złożona, takie sytuacje zdarzały się już wiele razy, u Grishama chociażby. Pierwsze 100 - 120 stron to powolny rozwój akcji, wprowadzanie mnóstwa nowych osób i skupienie się autora na przeszłości głównego bohatera. Rozwiązanie zagadki/sprawy zajmuje bohaterowi zaskakująco mało czasu, a czytelnik w połowie książki wie już kto tak naprawdę jest seryjnym mordercą. Pomimo, że książkę czytałem w języku niemieckim to zajęło mi to zaledwie 3 dni. Język powieści jest prosty, akcja toczy się szybko i książkę czyta się bardzo szybko. Nie miałem okazji czytać innych powieści G.M. Forda i nie mam żadnego punktu odniesienia do innych pozycji autora, jednak na tle innych thillerów "Furia" wypada blado. Z braku laku można wypełnić tą pozycją kilka dni.

W Polsce wydana pod tytułem "Furia" to opowieść o byłym dziennikarzu New York Times, który po wyrzuceniu z pracy zostaje pisarzem. Zostaje wezwany do wydawnictwa gazety, bo właśnie z nim chce rozmawiać pewna kobieta, która 3 lata wcześniej rzekomo uszła z życiem przed seryjnym mordercą. Frank Corso, bo tak nasz bohater się nazywa, dowiaduje się, że kobieta kłamała co do...

Typowy Moore w nowej odsłonie
W nowej książce znajdziemy typowego Chrisa Moore'a. Absurdalne sytuacje, tona śmiechu i spotkanie ze starymi znajomymi.
Secondhand Souls to sequel wydanej również w Polsce "Brudenj Roboty". Znajdziemy tutaj wszystkie postaci, które spotkalismy już wcześniej i żeby nie spojlerowac za bardzo - jest również Charlie Archer :)
Fabuła kręci się wokół pradawnego boga egipskiego, który zbiera żniwiarzom dusze sprzed nosa. Tylko połączone siły sprzedawców dusz moga pokonaćprzeciwnika. Prosta historia, świetne żarty i bardzo przyjemnie spędzony czas. Dodatkowo typowe dla Moore'a opisy dają niesamowity efekt. Polecam wszystkim fanom satyry.

Typowy Moore w nowej odsłonie
W nowej książce znajdziemy typowego Chrisa Moore'a. Absurdalne sytuacje, tona śmiechu i spotkanie ze starymi znajomymi.
Secondhand Souls to sequel wydanej również w Polsce "Brudenj Roboty". Znajdziemy tutaj wszystkie postaci, które spotkalismy już wcześniej i żeby nie spojlerowac za bardzo - jest również Charlie Archer :)
Fabuła kręci się...