Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Aby koń był silny, należy go karmić. Aby człowiek był silny, należy go uczyć.

Aby koń był silny, należy go karmić. Aby człowiek był silny, należy go uczyć.

Prawda bowiem jest taka, że w tej materii nie liczą się fizyczne szczegóły ani nawet to, co partner ma wam do zaoferowania, lecz jakość uczucia, jakie sami wnosicie.

Prawda bowiem jest taka, że w tej materii nie liczą się fizyczne szczegóły ani nawet to, co partner ma wam do zaoferowania, lecz jakość uczu...

- Jestem pewna, że zawsze będziesz mnie kochał - powiedziała. - Zawsze. Nigdy cię nie zawiodę. Zawsze będę z tobą, w cieple twoich wspomnień, i nic złego mi się nie stanie. Będę nawet coraz piękniejsza. Dzięki tobie pozostanę żywa i młoda długo po śmierci. I nigdy nie przestaniesz czynić mnie jeszcze piękniejszą. Zachowasz mnie na zawsze , nikt nie zdoła ci mnie odebrać. Twój ojciec uważa, że zostaniesz pisarzem, mówi, że twoje oczy umieją wymyślać wszystko, co widzą. Wymyśl mnie dobrze, Fosco. - Teresino... - Szsz... Nic nie mów. Zresztą nie umiałbyś tego powiedzieć. Tak jest lepiej. Lepiej czuć. Słowa mają złe obyczaje, to łobuziaki.

- Jestem pewna, że zawsze będziesz mnie kochał - powiedziała. - Zawsze. Nigdy cię nie zawiodę. Zawsze będę z tobą, w cieple twoich wspomnień...

- Wiesz, miłość najbardziej potrzebuje wyobraźni. Każdy musi tworzyć drugiego całą swoją wyobraźnią, ze wszystkich sił, nie wolno ani piędzi ziemi oddać rzeczywistości; a wtedy, gdy spotkają się dwie wyobraźnie... Nie ma nic piękniejszego.

- Wiesz, miłość najbardziej potrzebuje wyobraźni. Każdy musi tworzyć drugiego całą swoją wyobraźnią, ze wszystkich sił, nie wolno ani piędzi...

- Płacz - powiedział z czułością, która chwytała za serce. - Płacz za siebie i za mnie. Płacz w moim imieniu, bo ja już niestety nie potrafię. Nie mam już tego, co trzeba. Łzy trudniej jest wytworzyć niż kamień filozoficzny. Przychodzą same, a pewnego dnia przestają i tyle. Pewnego dnia łzy wysychają. Nie czują się z nami dobrze, bo nie ma już ciepła, odpowiedniego klimatu... Wybuchnął śmiechem. - Łzy są jak pomarańcze.

- Płacz - powiedział z czułością, która chwytała za serce. - Płacz za siebie i za mnie. Płacz w moim imieniu, bo ja już niestety nie potrafi...

Tak czy owak, nic nie pozostawiało wątpliwości - moja ukochana, moja najmilsza Teresina była opętana przez siły wtedy mi nieznane i dlatego tym bardziej niepokojące. Wkrótce miały się one rozpanoszyć po trosze w całej Europie ku uciesze rozmaitych kanalii, które wykorzystywały je do własnych celów, gdy tylko zrozumiały, że wystarczy trąbić o wolności, by móc uciskać, o braterstwie, żeby rozstrzeliwać, i o równości, aby wspiąć się na pochylony kark ludu i tam wygodnie się rozsiąść.

Tak czy owak, nic nie pozostawiało wątpliwości - moja ukochana, moja najmilsza Teresina była opętana przez siły wtedy mi nieznane i dlatego ...