Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Emma jest zarozumiałą, kapryśną, manipulującą ludźmi pannicą. Jej zaletą jest jednak umiejętność przyznania się do błędu, a nie każdy umie to zrobić. Potrafi również docenić osoby wokół siebie, chociaż nie jest pozbawiona uprzedzeń. Widzi wady u innych, u siebie zdaje sobie z nich sprawę później. Ciężko było mi polubić postać o tylu wadach, ale plusem jest to, że właśnie taka była. Nie jest to bohaterka do końca idealna.

Emma jest zarozumiałą, kapryśną, manipulującą ludźmi pannicą. Jej zaletą jest jednak umiejętność przyznania się do błędu, a nie każdy umie to zrobić. Potrafi również docenić osoby wokół siebie, chociaż nie jest pozbawiona uprzedzeń. Widzi wady u innych, u siebie zdaje sobie z nich sprawę później. Ciężko było mi polubić postać o tylu wadach, ale plusem jest to, że właśnie...

Ostatnia książka z cyklu "Czary codzienności" była lekturą łatwą, szybką i przyjemną. Podobał mi się każdy tom. Może "Magiczny wieczór" jest troszkę słabszy. Nie ma tutaj tyle problemów, z którymi spotykają się trzy siostry, ale ich ciepło nadal ciągnie i nadal ich historia czytana jest bardzo chętnie.

Ostatnia książka z cyklu "Czary codzienności" była lekturą łatwą, szybką i przyjemną. Podobał mi się każdy tom. Może "Magiczny wieczór" jest troszkę słabszy. Nie ma tutaj tyle problemów, z którymi spotykają się trzy siostry, ale ich ciepło nadal ciągnie i nadal ich historia czytana jest bardzo chętnie.

Bardzo miła, ciepła i pełna życzliwości książka. Siostry Niemirskie praktycznie są aniołkami. :D Polubiłam jednak całe Zmysłowo, jest to miejsce kojarzone z typową sielanką. Dużo zieleni, słońce, hamak, rzeka, obok góry i piękny mały domek z przepięknymi obrazami kwiatów.

Bardzo miła, ciepła i pełna życzliwości książka. Siostry Niemirskie praktycznie są aniołkami. :D Polubiłam jednak całe Zmysłowo, jest to miejsce kojarzone z typową sielanką. Dużo zieleni, słońce, hamak, rzeka, obok góry i piękny mały domek z przepięknymi obrazami kwiatów.

Właściwie książka opiera się tylko i wyłącznie na dialogach. Rozmowy często są prowadzone na tematy błahe, niezbyt zajmujące. A czasami na dość poważne. Właściwie wyborów Sailora nie rozumiem. Czemu od razu wyjechali? Wiedzieli, czym się to skończy, a jednak głęboko nie analizowali wcześniej skutków swoich wyborów.

Właściwie książka opiera się tylko i wyłącznie na dialogach. Rozmowy często są prowadzone na tematy błahe, niezbyt zajmujące. A czasami na dość poważne. Właściwie wyborów Sailora nie rozumiem. Czemu od razu wyjechali? Wiedzieli, czym się to skończy, a jednak głęboko nie analizowali wcześniej skutków swoich wyborów.

"Mechaniczny książę" jest bardzo dobrą kontynuacją pierwszej części serii. Nie razi mnie nic w tej książce. Jest bardzo ciekawa, pełna przygód Nocnych Łowców, pełna rozterek wewnętrznych właściwie u wszystkich bohaterów. Postacie nie są płaskie, każda posiada swoją historię i tak naprawdę żadna nie jest do końca szczęśliwa. Polecam.

"Mechaniczny książę" jest bardzo dobrą kontynuacją pierwszej części serii. Nie razi mnie nic w tej książce. Jest bardzo ciekawa, pełna przygód Nocnych Łowców, pełna rozterek wewnętrznych właściwie u wszystkich bohaterów. Postacie nie są płaskie, każda posiada swoją historię i tak naprawdę żadna nie jest do końca szczęśliwa. Polecam.

Po obejrzeniu filmu z Melem Gibsonem nie mogłam sobie odmówić przyjemności przeczytania tej książki.
Związek Tima i Mary może się wydać kontrowersyjny, ale nie można odmówić Mary pełnego zaangażowania. Nie zastanawiała się długo nad poślubieniem upośledzonego mężczyzny. Miała tylko nadzieję, że złe plotki nie dosięgną Tima. Bardzo na plus. Megapozytywna postać.

Po obejrzeniu filmu z Melem Gibsonem nie mogłam sobie odmówić przyjemności przeczytania tej książki.
Związek Tima i Mary może się wydać kontrowersyjny, ale nie można odmówić Mary pełnego zaangażowania. Nie zastanawiała się długo nad poślubieniem upośledzonego mężczyzny. Miała tylko nadzieję, że złe plotki nie dosięgną Tima. Bardzo na plus. Megapozytywna postać.

Miniwydanie erotyków Jana Andrzeja Morsztyna.
Wybór został dokonany przez Waldemara Smaszcza. Niestety dla mnie nieciekawe, czasami wręcz śmieszne.

Miniwydanie erotyków Jana Andrzeja Morsztyna.
Wybór został dokonany przez Waldemara Smaszcza. Niestety dla mnie nieciekawe, czasami wręcz śmieszne.

Zastanawiałam się długo, jak ocenić "Miłość bez końca".
Książka ta zawiera wiele problemów i dosłownie nie wiem, od którego zacząć.
Tytułowa miłość wcale tym ciepłym, kochanym uczuciem nie była. Dla mnie jest to bardziej obsesja niż miłość. Nikt nie podpala domu tylko dlatego, że nie może się spotkać z ukochaną.
David kochał na swój sposób rodzinę Jade, ale była to rodzina z wieloma problemami. Anne i Hugh są dla mnie ludźmi, którzy nie umieją wychowywać dzieci. Pozwalają dzieciakom uprawiać seks we własnym domu (kupują im nawet większe łóżko), biorą LSD, Anne poza tym jest kobietą ekscytującą się znajomością z Davidem. Sama mówi już później, że chce z nim uprawiać seks. Nie jest to zdrowa relacja.
Jeśli chodzi o sceny miłosne, niestety jak przeczytałam, że cali byli oblepieni krwią menstruacyjną, to musiałam na dłuższą chwilę odłożyć książkę.
David nie jest prawdomówny, kłamie, jest osobą skomplikowaną, której właściwie nie da się wyleczyć. Bohater nawet nie próbuje sam sobie pomóc. Jeśli by poczekał, przykładał się do terapii, to może relacja z Jade byłaby zdrowsza.
Niestety nie uważam "Miłość bez końca" za dobrą książkę dla nastolatków. Jest to dla mnie tytuł dla starszej widowni, którzy może niekoniecznie po nią sięgną.

Zastanawiałam się długo, jak ocenić "Miłość bez końca".
Książka ta zawiera wiele problemów i dosłownie nie wiem, od którego zacząć.
Tytułowa miłość wcale tym ciepłym, kochanym uczuciem nie była. Dla mnie jest to bardziej obsesja niż miłość. Nikt nie podpala domu tylko dlatego, że nie może się spotkać z ukochaną.
David kochał na swój sposób rodzinę Jade, ale była to...

Czy istnieje definicja dobrego człowieka? Dobrego Niemca w czasach powojennych? Czy dobry to ten po stronie Amerykanów? Nie znajdziemy odpowiedzi w tej książce. Czy Emil był dobrym czy złym człowiekiem? Trudno odpowiedzieć na to pytanie. Emil pisząc licząc dawki żywnościowe skazywał ludzi na śmierć. Był chyba przez Niemców dobrze traktowany, ponieważ nie schudł, więc on miał całkiem niezłą dawkę kalorii dziennie. A jednak mimo wszystko, zarówno Amerykanie jak Rosjanie walczą o niego, posuwając się nagle do kilku morderstw. W ostateczności jest pod opieką Amerykanów. Wyjeżdża do Stanów. Jak gdyby nigdy nic złego nie zrobił, nie skazywał ludzi na śmierć. Jego usprawiedliwieniem jest, że były takie czasy, a on nie po to się uczył, żeby teraz zaprzepaścić swoją szansę. Ilu tak zwanych dobrych Niemców uniknęło kary?

Czy istnieje definicja dobrego człowieka? Dobrego Niemca w czasach powojennych? Czy dobry to ten po stronie Amerykanów? Nie znajdziemy odpowiedzi w tej książce. Czy Emil był dobrym czy złym człowiekiem? Trudno odpowiedzieć na to pytanie. Emil pisząc licząc dawki żywnościowe skazywał ludzi na śmierć. Był chyba przez Niemców dobrze traktowany, ponieważ nie schudł, więc on...

Książka zasługuje na ocenę 6/10 za sam styl pisania. Pięknie napisane przepisy kuchenne wplecione w historię o niespełnionej miłości. Podobał mi się sposób przedstawienia. Bardzo niespotykany i mam wrażenie, że dzięki temu książkę o Ticie będę długo dobrze pamiętać.

Książka zasługuje na ocenę 6/10 za sam styl pisania. Pięknie napisane przepisy kuchenne wplecione w historię o niespełnionej miłości. Podobał mi się sposób przedstawienia. Bardzo niespotykany i mam wrażenie, że dzięki temu książkę o Ticie będę długo dobrze pamiętać.