Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A mnie się podobała, pomimo zarzucanej jej banalnej historii, wiecznie fioletowo - błękitno - różowego nieba, płonących świec i kwiatów pod portretem ukochanej. Ma klimat, ma urok, ma wyrazistych bohaterów i zaskakujące zakończenie. Romansidło na niedzielne popołudnie, ale lepsze od harlequina :-)

A mnie się podobała, pomimo zarzucanej jej banalnej historii, wiecznie fioletowo - błękitno - różowego nieba, płonących świec i kwiatów pod portretem ukochanej. Ma klimat, ma urok, ma wyrazistych bohaterów i zaskakujące zakończenie. Romansidło na niedzielne popołudnie, ale lepsze od harlequina :-)

Karolina Lanckorońska - wzór człowieka, kobiety, Polaka, obywatela świata. Wielokrotnie ryzykując własnym życiem ratuje inne istnienia (m.in. chroniąc zagrożone wywiezieniem do krematorium koleżanki w rewirze chorych), ratuje umysły od szaleństwa wykładami o gotyku i Michale Aniele). Wiedziona poczuciem naturalnego obowiązku, pomaga zawsze i wszędzie. Wykorzystuje swą inteligencję, znajomości, lecz nie pochodzenie. Arystokratce podejrzewanej o spokrewnienie z Mussolinim hitlerowcy proponują lżejsze warunki obozowe, których profesor Lanckorońska nie przyjmuje. Jej oczami widzimy okupowany Lwów, więzienie w Stanisławowie, Krakowie, Berlinie, a wreszcie obóz w Ravensbruck. To ciężki ładunek wspomnień przekazanych językiem prostym i rzeczowym, wręcz reporterskim. Karolina Lanckorońska w każdym etapie życia sprostała wyzwaniom, które rzucił jej los (po wyzwoleniu z obozu nie mogła wrócić do kraju, osiadła we Włoszech, zaanagażowała się do późnych lat życia w działalność oświatową, kulturalną i naukową. Zawsze na rzecz Polski).

Karolina Lanckorońska - wzór człowieka, kobiety, Polaka, obywatela świata. Wielokrotnie ryzykując własnym życiem ratuje inne istnienia (m.in. chroniąc zagrożone wywiezieniem do krematorium koleżanki w rewirze chorych), ratuje umysły od szaleństwa wykładami o gotyku i Michale Aniele). Wiedziona poczuciem naturalnego obowiązku, pomaga zawsze i wszędzie. Wykorzystuje swą...

H-A-R-O-S-Ł-A-W J-A-S-Z-E-K. Wpisuję w Google i nic. Wikipedia milczy jak zaklęta. Inne źródła podają szczątkowe informacje. Żadnego "skąd pochodzi, kiedy się urodził i jakie szkoły skończył".Harosław Jaszek, czy może Jarosław Haszek? Oprócz tego, że jest
autorem dwóch książek ("Jak niczego nie rozpętałem" została decyzją internautów najlepszą książką roku 2010) nie wiem o Nim nic...

"Jak niechcący spowodowałem upadek światowego koncernu" to niepozorna książka pisana prozą. Niepozorna, a moc ma taką, że uśmiech z twarzy mi nie zszedł do ostatniej strony. Oto bowiem mężczyzna w kwiecie wieku, a więc nieatrakcyjnym na rynku pracy, dostaje szansę od losu - zatrudnienie w międzynarodowej firmie na kierowniczym stanowisku Key Account Managera. Okazuje się, że zarządzać ma głównie... sobą. Od tej
niespodzianki zaczyna się lawina absurdów i nieporozumień, które potęgują dziecięce zdziwienie i bezradność bohatera ("W następnych latach już od maja zaczynałem wysyłać do europejskich fabryk otwieraczy uprzejme przypomnienie, że w tym roku także będą wakacje, i że dobrze byłoby może - zanim nadejdą - przygotować jakiś bezpieczny zapas").
Jego naiwne przekonania, szczery entuzjazm i wiara brutalnie zderzają się z pustymi i szumnymi hasłami ("Rozwijamy ludzi i dbamy o nich!"),bezsensownymi procedurami.
Ta zabawna historia jest obrazem niemocy pojedynczego człowieka-trybika wobec korporacji-machiny, która nie liczy się z jego potrzebami, stwarza iluzję potęgi,wysysa energięi zapał do pracy, a na koniec bezlitośnie się pozbywa.

Harosław Jaszek używa jasnego, zrozumiałego języka, dzięki czemu książkę czyta się łatwo. Nie szafuje słownictwem typowym dla branży,a użyte terminy zręcznie tłumaczy.
Jak wcześniej wspomniałam książka jest zabawna i podobała mi się,choć za jej minus uważam niezbyt zręczne i przekonujące zakończenie. Mam doświadczenie w pracy w międzynarodowej firmie i mogę potwierdzić, że większość sytuacji nie została wymyślona na potrzeby książki. Takie rzeczy dzieją się naprawdę i w rzeczywistości ciężko śmiać się z bezsilności i nierzadko głupoty.

Oceniam lekturę w skali 1-10 na 9 i polecam szczególnie tym, którzy w korporacjach pracują.

H-A-R-O-S-Ł-A-W J-A-S-Z-E-K. Wpisuję w Google i nic. Wikipedia milczy jak zaklęta. Inne źródła podają szczątkowe informacje. Żadnego "skąd pochodzi, kiedy się urodził i jakie szkoły skończył".Harosław Jaszek, czy może Jarosław Haszek? Oprócz tego, że jest
autorem dwóch książek ("Jak niczego nie rozpętałem" została decyzją internautów najlepszą książką roku 2010) nie wiem o...