Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czuję się jakby materiał na trylogię został upchnięty w jedną książkę. Akcja zbyt szybka, czasem wręcz nierealna. Główni bohaterowie niestabilni, a na Amandę spadają wszystkie możliwe plagi egipskie. Część wątków w ogóle nie wyjaśniona, część zaniedbana lub z niezbyt dobrym rozeznaniem w temacie. Miałam wrażenie, że mrugnę okiem i ucieknie mi połowa fabuły - tak dużo się działo.
Plus za piękną okładkę, która wraz z obecnymi ocenami przyciągnęła mnie do tej pozycji, ale niestety zawartością książki się rozczarowałam.

Czuję się jakby materiał na trylogię został upchnięty w jedną książkę. Akcja zbyt szybka, czasem wręcz nierealna. Główni bohaterowie niestabilni, a na Amandę spadają wszystkie możliwe plagi egipskie. Część wątków w ogóle nie wyjaśniona, część zaniedbana lub z niezbyt dobrym rozeznaniem w temacie. Miałam wrażenie, że mrugnę okiem i ucieknie mi połowa fabuły - tak dużo się...

"- (...) Budujesz całe swoje życie wokół jednej osoby i nie sądzisz, że kiedykolwiek zostaniesz sam, ale zaraz tak właśnie się dzieje. To właśnie najtrudniejsze. Samotność boli. Pali jak najgorsze płomienie.
- I ten ogień nigdy nie gaśnie (...) Tylko ty stajesz się na to odporna."

"- (...) Budujesz całe swoje życie wokół jednej osoby i nie sądzisz, że kiedykolwiek zostaniesz sam, ale zaraz tak właśnie się dzieje. To właśnie najtrudniejsze. Samotność boli. Pali jak najgorsze płomienie.
- I ten ogień nigdy nie gaśnie (...) Tylko ty stajesz się na to odporna."

"Żal ma w zwyczaju atakować właśnie wtedy, gdy człowiek najmniej się tego spodziewa. Wystarczy piosenka, słowo, zapach... i nagle wpadasz w bezdenną otchłań, którą, mógłbyś przysiąc, udało ci się zakopać. Przecież już się nauczyłaś, jak dźwigać ten ciężar, prawda?"

"- Czy złamane serce boli za każdym razem, czy tylko za pierwszym? (...)
- (...) Gdy oddajesz komuś swoje serce, to trochę tak, jakbyś od nowa uczył się jeździć na rowerze. Pozdzierasz sobie łokcie i kolana, ale ból minie, a rany się zaleczą. Aż pewnego dnia po bliznach pozostaną wyłącznie wspomnienia, nie upadków, tylko wstawania."

"Żal ma w zwyczaju atakować właśnie wtedy, gdy człowiek najmniej się tego spodziewa. Wystarczy piosenka, słowo, zapach... i nagle wpadasz w bezdenną otchłań, którą, mógłbyś przysiąc, udało ci się zakopać. Przecież już się nauczyłaś, jak dźwigać ten ciężar, prawda?"

"- Czy złamane serce boli za każdym razem, czy tylko za pierwszym? (...)
- (...) Gdy oddajesz komuś swoje...