Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moim zdaniem najlepsza na rynku pozycja opisująca postępowanie wieczystoksięgowe z praktycznego punku widzenia, uwzględniająca historyczne instytucje typu: "ciężar realny" czy "powzdanie".
Nieodzowne narzędzie pracy dla praktyków, szczególnie aplikantów notarialnych i notariuszy, ale również dla osób zainteresowanych tematem.
Bardzo przejrzysta szata graficzna, szczegółowy spis treści i indeks rzeczowy znacznie ułatwiają korzystanie z książki i wyszukiwanie potrzebnych informacji, bez konieczności czytania całego rozdziału. Polecam.

Moim zdaniem najlepsza na rynku pozycja opisująca postępowanie wieczystoksięgowe z praktycznego punku widzenia, uwzględniająca historyczne instytucje typu: "ciężar realny" czy "powzdanie".
Nieodzowne narzędzie pracy dla praktyków, szczególnie aplikantów notarialnych i notariuszy, ale również dla osób zainteresowanych tematem.
Bardzo przejrzysta szata graficzna, szczegółowy...

Na taką książkę Marka Krajewskiego czekałem. Tym bardziej, że zbiegło się to w czasie z moim zainteresowaniem autentyczną postacią – majora Żychonia – gwieździe przedwojennego wywiadu, która pojawia się w „Mieście szpiegów”.
Mimo że przeczytałem już wiele książek tego autora, nie znudziłem się jego charakterystycznym stylem. Jeśli ktoś z czytelników marudził, że Krajewski „zjada własny ogon” i wciąż eksploatuje te same wątki, to po przeczytaniu „Miasta szpiegów” powinien zmienić zdanie.
Osadzenie akcji w Wolnym Mieście Gdańsku jak dla mnie zadziałało odświeżająco na cały cykl, a jednocześnie fajnie nawiązuje do wcześniejszych tomów.
Czytając czułem klimat zatęchłych knajp i widziałem zmęczenie i znudzenie portowych dam. Odczuwałem niemal fizycznie wzrost napięcia między Polakami i Niemcami w Gdańsku lat 30-tych XX wieku.
Przypomniały mi się filmy: „Na kłopoty Bednarski” i „Pogranicze w ogniu”.
Powtarzam się, ale muszę to powiedzieć po raz kolejny. Powinien powstać porządny serial (albo dwa) na podstawie książek Marka Krajewskiego o Mocku i Popielskim. Nie rozumiem dlaczego polscy reżyserzy kręcą jakieś błahostki, gdy tutaj mają niemal gotowe scenariusze. Netflix zapowiedział „Erynie”…Zobaczymy :)
Niezależnie od powyższego, książkę „Miasto szpiegów” jak najbardziej polecam. Dla mnie kolejne tomy Krajewskiego to jak powrót do starego przyjaciela, który zawsze gdzieś tam na mnie czeka i dyskretnie uchyla kapelusza na przywitanie.

Na taką książkę Marka Krajewskiego czekałem. Tym bardziej, że zbiegło się to w czasie z moim zainteresowaniem autentyczną postacią – majora Żychonia – gwieździe przedwojennego wywiadu, która pojawia się w „Mieście szpiegów”.
Mimo że przeczytałem już wiele książek tego autora, nie znudziłem się jego charakterystycznym stylem. Jeśli ktoś z czytelników marudził, że Krajewski...

Bardzo przydatna książka dla wszystkich praktyków, zajmujących się na co dzień gospodarką nieruchomościami i problemami, które muszą rozwiązywać. Przejrzysty układ i szczegółowy spis treści, które ułatwiają wyszukiwanie informacji. Cenna pomoc, kiedy potrzebujemy szybkiej i kompleksowej odpowiedzi na pytanie. Polecam.

Bardzo przydatna książka dla wszystkich praktyków, zajmujących się na co dzień gospodarką nieruchomościami i problemami, które muszą rozwiązywać. Przejrzysty układ i szczegółowy spis treści, które ułatwiają wyszukiwanie informacji. Cenna pomoc, kiedy potrzebujemy szybkiej i kompleksowej odpowiedzi na pytanie. Polecam.

Książka porównywana do słynnej „Na zachodzie bez zmian” Ericha Remarque’a. Dla mnie to porównanie zdecydowanie na wyrost. Oczekiwałem po tej książce więcej niż otrzymałem. Razi przede wszystkim prostacki i wulgarny język. Zdaję sobie sprawę, że żołnierze – ochotnicy to często młodzi i niewykształceni ludzie, ale czy naprawdę są aż takimi prymitywami jak przedstawia to Anthony Swofford ?
Liczyłem na większą ilość snajperskich przygód, opisów akcji i potyczek, a tego tutaj po prostu zabrakło. W zamian brnąłem przez niewiele wnoszące opisy życia w bazach i przegadane historie na temat błędnych decyzji tych, którzy postanowili zostać żołnierzami amerykańskiej piechoty morskiej, a po odejściu ze służby nie mieli pomysłu na dalsze życie.
Dla wybitnie zainteresowanych, reszcie nie polecam. Jest wiele ciekawszych książek o tematyce wojennej i wojskowej.

Książka porównywana do słynnej „Na zachodzie bez zmian” Ericha Remarque’a. Dla mnie to porównanie zdecydowanie na wyrost. Oczekiwałem po tej książce więcej niż otrzymałem. Razi przede wszystkim prostacki i wulgarny język. Zdaję sobie sprawę, że żołnierze – ochotnicy to często młodzi i niewykształceni ludzie, ale czy naprawdę są aż takimi prymitywami jak przedstawia to...