Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam tą książkę w niecałe dwa dni, zresztą jak każdą tej autorki. Ewa Nowak ma bardzo specyficzny styl, który bardzo u niej cenie. Jednak chwilami mam wrażenie, że jestem na jej książki już trochę za stara.
Wracając do Bardzo białej wrony. Historia ta jest z życia wzięta. To co spotkało główną, może spotkać każdą dziewczynę.
Norbert był najpierw człowiekiem sympatycznym, zdobył Natalię w bardzo nietypowy sposób. Jednak jest on człowiekiem strasznie zazdrosnym, porywczym, nerwowym. W szybki sposób życie dziewczyny ze stałego, spokojnego zamienia w istny koszmar. Autorka pokazała tutaj, że zazdrość to okropne uczucie, które ma destrukcyjny wpływ na związek.
Dziewczyna boi się własnego chłopaka ale nadal uważa, że go kocha, jest w toksycznym związku ale nie potrafi sobie tego uświadomić.
Mimo wszystko trochę zastanawia mnie postać Norberta. Mam co do niego mieszane uczucia. Nie powinnam usprawiedliwiać, kogoś kto stosuje przemoc psychiczną ale z drugiej strony ciekawi mnie źródło jego ciemnej strony osobowości. Być może był to wpływ jego despotycznego, surowego dziadka? Niestety w książce nie mamy jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. A szkoda.

Przeczytałam tą książkę w niecałe dwa dni, zresztą jak każdą tej autorki. Ewa Nowak ma bardzo specyficzny styl, który bardzo u niej cenie. Jednak chwilami mam wrażenie, że jestem na jej książki już trochę za stara.

Wracając do Bardzo białej wrony. Historia ta jest z życia wzięta. To co spotkało główną, może spotkać każdą dziewczynę.

Norbert był najpierw człowiekiem...

http://lubimyczytac.pl/#

http://lubimyczytac.pl/#

"Jodie została skrzywdzona. Uszkodzenia uległy jej procesy psychiczne i emocje. W tym sensie można nawet powiedzieć, że jest zniszczona. Wątpię, by kiedykolwiek wyzdrowiała na tyle, by móc prowadzić normalne życie. Nigdy nie będzie cieszyć się życiem tak, jak powinna. Została skazana na wieczną karę przez ludzi, którzy mieli o nią dbać. Dla mnie to najgorsze przestępstwo, jakie można sobie wyobrazić" - te słowa autorki najlepiej odzwierciedlają moje zdanie o tej książce. Bezbronne dziewczynka została skrzywdzona do tego stopnia, że nie potrafi funkcjonować w społeczeństwie, i nigdy nie będzie potrafiła. Została pozbawiona przeszłości, słodkiego czasu dzieciństwa jak i przyszłości jako zdrowa, szczęśliwa kobieta. A najgorsze w tym wszystkim jest to, że tą krzywdę wyrządzili jej rodzice, którzy powinni ją chronić...
Warto przeczytać tą książkę, aby choć trochę przekonać się co przechodzą takie skrzywdzone dzieci, o których coraz częściej słyszy się w radiu czy telewizji, albo które żyją tuż obok nas.
Straszna historia.
Podziwiam autorkę, że przez ten rok opieki na Jodie się nie poddała i obdarzyła ją opieką, troską i miłością mimo, że było to bardzo trudne.
Oby było więcej takich ludzi w takich instytucjach jak np. pomoc społeczna itd.

"Jodie została skrzywdzona. Uszkodzenia uległy jej procesy psychiczne i emocje. W tym sensie można nawet powiedzieć, że jest zniszczona. Wątpię, by kiedykolwiek wyzdrowiała na tyle, by móc prowadzić normalne życie. Nigdy nie będzie cieszyć się życiem tak, jak powinna. Została skazana na wieczną karę przez ludzi, którzy mieli o nią dbać. Dla mnie to najgorsze przestępstwo,...