Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Początek niezbyt ciekawy, momentami ciężko jest zapamiętać kto jest kim. Pierwsza połowa książki ciężka do przebrnięcia, później idzie już z górki.

Początek niezbyt ciekawy, momentami ciężko jest zapamiętać kto jest kim. Pierwsza połowa książki ciężka do przebrnięcia, później idzie już z górki.

Zaczęłam czytać dzisiaj, skończyłam po dziewięciu godzinach...

Bardzo wciągająca akcja, trzymająca przez cały czas w niepewności. Przez cały czas zastanawiamy się co jest fikcją, a co prawdą. Zaskakujące zwroty akcji i ukazanie, jak skomplikowana jest ludzka psychika.

Druga Szansa była takim stanem, w jakim znajduje się umysł człowieka w śpiączce. Może próbować walczyć "z chorobą" - Tapeta i sanitariusze. I wyjść z tego cało, lub uwierzyć w nową tożsamość i umrzeć - jak Iza.
Poza tym - fajnie ukazane autystyczne dziecko, które myślami jest w innym świecie. I myślę, że książka skończyła się happy-endem, bo odnalezienie Adama to jakiś sukces, prawda? :)

Zaczęłam czytać dzisiaj, skończyłam po dziewięciu godzinach...

Bardzo wciągająca akcja, trzymająca przez cały czas w niepewności. Przez cały czas zastanawiamy się co jest fikcją, a co prawdą. Zaskakujące zwroty akcji i ukazanie, jak skomplikowana jest ludzka psychika.

Druga Szansa była takim stanem, w jakim znajduje się umysł człowieka w śpiączce. Może próbować walczyć...

Męczyłam tę książkę ponad 2 miesiące (sesja w międzyczasie...), nie porwała mnie jakoś, choć niektóre pomysły autorki były ciekawe. I w sumie z chęcią przeczytam ostatni tom, bo zaczyna robić się interesująco (ale ostatnie 2 rozdziały nie rekompensują całej książki)

Męczyłam tę książkę ponad 2 miesiące (sesja w międzyczasie...), nie porwała mnie jakoś, choć niektóre pomysły autorki były ciekawe. I w sumie z chęcią przeczytam ostatni tom, bo zaczyna robić się interesująco (ale ostatnie 2 rozdziały nie rekompensują całej książki)

Zostałam zmuszona przez koleżankę, aby przeczytać tę książkę. Skoro ktoś poleca i pożycza, wypada sprawdzić.

I mam bardzo mieszane uczucia. Sama nie wiem, może wyrosłam już z młodzieżówek, ale odniosłam wrażenie, że ktoś na siłę wciska mi kolejną szablonową historię o superbohaterach, która zaczyna się od tego, że główna bohaterka ma jedną najlepszą przyjaciółkę i są nierozłączne, po drodze poznaje chłopaka - outsidera, który sprawia wrażenie, jakby jej nienawidził, a ona się w nim zakochuje. A później pojawia się milion atrakcji, które w ogóle nie powinny się zdarzyć. Życie bohaterki jest milion razy w niebezpieczeństwie i za każdym razem udaje jej się wykaraskać dzięki niezwykłej mocy jej lubego.

Nie wiem jak wy, ale ja tego nie kupuję. Może i akcja jest dość wciągająca, zakończenie oryginalne, wątek miłosny jest ciekawy, bo właściwie do końca nie wiemy, co knuje Patch i kto jest tym złym, ale ja nie mam już szesnastu lat, więc tak czy siak, książka w mojej opinii nie zasługuje na więcej niż połowę gwiazdek.

Zostałam zmuszona przez koleżankę, aby przeczytać tę książkę. Skoro ktoś poleca i pożycza, wypada sprawdzić.

I mam bardzo mieszane uczucia. Sama nie wiem, może wyrosłam już z młodzieżówek, ale odniosłam wrażenie, że ktoś na siłę wciska mi kolejną szablonową historię o superbohaterach, która zaczyna się od tego, że główna bohaterka ma jedną najlepszą przyjaciółkę i są...

Trzeci tom do pięt nie dorasta pierwszemu. Tutaj za dużo się dzieje w jednym momencie, a interesujące wątki są pomijane (pojawiający się i znikający Behemot). Jak na moje, można by to trochę rozwlec, napisać trochę więcej i przyjemniej by się czytało.

Poza tym, kreacja bohaterów... Beleth tutaj wydawał mi się miałki, zbytnio przesłodzony, że jeśli pod koniec "Ja, anielica" zdołałam go polubić, tak tutaj w ogóle mi nie podchodził. O Wiki całkiem dobrze się czyta. Elżbieta - lubię takie wredne baby, czarne do szpiku kości charaktery... Szkoda, że tak mało było o Piotrusiu, jako jedyny się rozwinął, ma chłopak potencjał... Poza tym, co się stało z pozostałymi mieszkańcami Tartaru, gdy Elżbieta uciekła z niego razem z Rozpruwaczem? Hitler był sobie w gabinecie Szatana po ucieczce Wiki i nic więcej. Trochę brakowało mi opisów postaci, które nie były Wiktorią i Belethem.

Ale poza tym - do poczytania w busie i na nudnym wykładzie - idealna.

Trzeci tom do pięt nie dorasta pierwszemu. Tutaj za dużo się dzieje w jednym momencie, a interesujące wątki są pomijane (pojawiający się i znikający Behemot). Jak na moje, można by to trochę rozwlec, napisać trochę więcej i przyjemniej by się czytało.

Poza tym, kreacja bohaterów... Beleth tutaj wydawał mi się miałki, zbytnio przesłodzony, że jeśli pod koniec "Ja, anielica"...

Dosłownie połknęłam tę książkę w całości, a jeśli M. coś połyka - znaczy że coś jest dobre. Do kompletu brakowało mi tylko pojawienia się Caraxa i byłby pełen pakiet bohaterów z Cienia i z Gry. Trochę epilogi Gry i Więźnia się nie pokrywają, ale nie o to tutaj przecież chodzi, prawda? :)

Dosłownie połknęłam tę książkę w całości, a jeśli M. coś połyka - znaczy że coś jest dobre. Do kompletu brakowało mi tylko pojawienia się Caraxa i byłby pełen pakiet bohaterów z Cienia i z Gry. Trochę epilogi Gry i Więźnia się nie pokrywają, ale nie o to tutaj przecież chodzi, prawda? :)

Trzecia książka, która tak mnie wciągnęła, że zarwałam przez nią nockę, a gdy się obudziłam od razu poleciałam czytać. I to wszystko przy tylu zaliczeniach na uczelni w tym tygodniu. Po prostu świetna. Brak mi słów... Obiecałam sobie, że kontynuację przeczytam, gdy zaliczę fizykę, ale chyba się przeliczyłam... ;D

Trzecia książka, która tak mnie wciągnęła, że zarwałam przez nią nockę, a gdy się obudziłam od razu poleciałam czytać. I to wszystko przy tylu zaliczeniach na uczelni w tym tygodniu. Po prostu świetna. Brak mi słów... Obiecałam sobie, że kontynuację przeczytam, gdy zaliczę fizykę, ale chyba się przeliczyłam... ;D

Do czytania zabrałam się z zapałem. Po przeczytaniu dwóch innych książek Zafóna, wiedziałam czego mogę się spodziewać. Z początku przypominało mi to trochę Marinę - główny bohater wychowuje się bez rodziny (Ben w sierocińcu, Óscar zdaje się w internacie) i razem z przyjaciółką/ukochaną/siostrą musi zmierzyć się z szaleńcem, który chce ich zabić. No i duża ilość ognia.

Jednak stopniowo pojawiały się różnice. Bardzo podobało mi się opisywanie losów całego Chowbar Society, a nie tylko, jak robi to większość autorów, głównego bohatera - Bena. Z wytrzeszczonymi oczami i otwartą paszczą obserwowałam nagłe zwroty akcji, których nigdy bym się nie domyśliła.

Jedynym minusem tej powieści jest nudnawy początek, zrekompensowany zakończeniem.

Do czytania zabrałam się z zapałem. Po przeczytaniu dwóch innych książek Zafóna, wiedziałam czego mogę się spodziewać. Z początku przypominało mi to trochę Marinę - główny bohater wychowuje się bez rodziny (Ben w sierocińcu, Óscar zdaje się w internacie) i razem z przyjaciółką/ukochaną/siostrą musi zmierzyć się z szaleńcem, który chce ich zabić. No i duża ilość...

Świetna książka, zdecydowanie polecam. Z początku wydaje się, że jest to kolejna obyczajówka, a z biegiem wydarzeń zdanie zmienia się o 180 stopni i jest to pozytywna zmiana. Do tego autorka toczy akcję swej książki w Polskim mieście (Gliwicach) - pojawiają się realne miejsca, pozwalające czytelnikowi poczuć się bliżej akcji.

Świetna książka, zdecydowanie polecam. Z początku wydaje się, że jest to kolejna obyczajówka, a z biegiem wydarzeń zdanie zmienia się o 180 stopni i jest to pozytywna zmiana. Do tego autorka toczy akcję swej książki w Polskim mieście (Gliwicach) - pojawiają się realne miejsca, pozwalające czytelnikowi poczuć się bliżej akcji.