Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świat Brittany jest idealny. A przynajmniej tak może się wydawać, bo co może być nie tak z bogatą dziewczyną, której niczego nie brakuje? Ma idealny dom, idealnego chłopaka, jest główną chearleederką, a dzięki pieniądzom rodziców ma wszystko, czego zabraknie. Ona i jej przyjaciele nie muszą się niczego obawiać, ich światu nic nie grozi.
Za to Alex jest jej całkowitym przeciwieństwem. Meksykańczykowi z południowej części miasta daleko do ideału. Jego ciało zdobią tatuaże, świadczące o przynależności do gangu, nosi przy sobie broń i ewidentnie bez przerwy jest pod wpływem narkotyków.
Tak się składa, że nazwiska tej dwójki znajdują się obok siebie w szkolnym dzienniku, a oni muszą zrobić wspólny projekt na chemię. Co się stanie, jeśli ich całkowite inne życia spotkają się ze sobą? W najgorszym przypadku wszechświat przestanie istnieć.

Jestem pewna, że po przeczytaniu opisu, większość z was jest pewna, że to kolejna powieść o grzecznej dziewczynie i bad boy'u. A ja naprawdę bardzo chciałabym powiedzieć, że się mylicie, ale niestety nie. Macie rację. Idealna chemia to typowy schematyczny romans dla nastolatek. Jestem pewna, że czytaliście takich mnóstwo. Jednak mimo to oceniam ją całkiem nieźle, bo naprawdę przyjemnie mi się ją czytało.

W "Idealnej chemii" z bliska poznajemy historię głównych bohaterów - Brittany i Alexa. Rozdziały na zmianę przedstawiają perspektywę każdego z nich. Mimo to, mam wrażenie, że autorka bardziej skupiła się na przestawieniu historii chłopaka. Poznajemy jego dzieciństwo, sposób życia. Wszystko składa się w jedną całość. W przypadku dziewczyny, czytamy raczej o jej przemyśleniach. Tak, dowiadujemy si,ę faktów z jej przeszłości, jednak wydaje mi się, że autorka przywiązała do tego dużo mniejszą wagę.

Elkeles ma naprawę bardzo fajny styl, ani przez moment nie męczyłam się, czytając tę książkę. Jest dość krótka i czyta się ją bardzo szybko i z przyjemnością. Właściwie poza główną fabułą i istotnymi faktami z życia bohaterów, nie mamy tutaj zbyt wielu wątków pobocznych, co w tym przypadku uważam jak najbardziej za plus. W książkach, które czytam jako przerywnik między czymś cięższym, naprawdę niepotrzebne mi zbędne zapychacze.

Szczerze mówiąc, przez te trzysta stron naprawdę polubiłam dwójkę głównych bohaterów. Naprawdę szanuję Elkeles za to, że nie stworzyła postaci, które denerwowały mnie na każdym kroku. bardzo chciałabym poznać dalszą historię Alexa i Britt.

Na sam koniec nie mogłabym nie wspomnieć o tym fantastycznym tytule. Wydaje mi się, że "Idealna chemia" to jedna z najlepszych nazw książek, jaką widziałam. Jest metaforyczna i idealnie pasuje do fabuły powieści.

Podsumowując, książkę tą polecam każdemu, kto lubi lekkie romanse, trochę schematyczne, ale za to bardzo urocze i przyjemne, a także tym, którzy potrzebują przerwy, pomiędzy cięższymi lekturami. "Idealna chemia" to powieść, która bez wątpienia pomoże z kacem książkowym, książka, której bohaterów naprawdę da się lubić, książka, która nie denerwuje nas na każdej stronie, tak, że mamy ją ochotę wyrzucić przez okno. Na pewno nie jest to najlepszy romans jaki czytałam, ale zdecydowanie ma swoje zalety.

Świat Brittany jest idealny. A przynajmniej tak może się wydawać, bo co może być nie tak z bogatą dziewczyną, której niczego nie brakuje? Ma idealny dom, idealnego chłopaka, jest główną chearleederką, a dzięki pieniądzom rodziców ma wszystko, czego zabraknie. Ona i jej przyjaciele nie muszą się niczego obawiać, ich światu nic nie grozi.
Za to Alex jest jej całkowitym...

Alex Delaware jest trzydziestoczteroletnim emerytowanym psychologiem dziecięcym. Swoją karierę zawodową postanowił zakończyć, gdy zauważył niezbyt pożądane skutki swojej pracy. Pomijając fakt, że mężczyzna oskarżony o pedofilię popełnił samobójstwo w jego gabinecie.
Alex cieszył się życiem, poznał kobietę i żył w spokoju, dopóki jego najlepszy przyjaciel, Milo Sturgis, policjant z wydziału zabójstw, prosi go o pomoc w rozwiązaniu zagadki pewnego brutalnego morderstwa na młodej nauczycielce i psychiatrze. Problem w tym, że jedynym świadkiem owego morderstwa jest siedmioletnia Melody, której jedyne co się przypomina, to "ciemni mężczyzni, dwaj albo trzej". Alex z oporami podejmuje się wyzwania.
Jednocześnie próbując wydobyć z Melody informacje poprzez hipnozę, Alex i Milo szukają trupów poprzez tradycyjne metody, przez co odnajdują coraz dziwniejsze powiązania z innymi, wydawało by się całkowicie różnymi sprawami, a także dostają coraz to nowe zagadki do rozwiązania.

Od razu widziałam, że ta książka będzie dobra. Wciągnęła mnie już od pierwszych stron i do samego końca trzymała w napięciu. Alex był bohaterem, z którym bardzo łatwo było mi się polubić i razem z nim poznawać kolejne tajemnice. Podobał mi się jego sposób myślenia typowy dla psychologa. Nie był typowym detektywem, chociaż ta rola mu pasowała.
Nasz bohater jest bardzo upartym pracoholikiem, dążącym do celu za wszelką cenę. Jednak jest także wrażliwy i potrafi w wspaniały sposób podejść do ludzi. Jest w końcu psychologiem.

"Kiedy pęka tama" to książka która wciąga od samego początku i także już od pierwszych stron zaskakuje nas nieprzerwaną akcją. Cały czas coś się dzieje. To jedna z tych książek, które odkładasz dopiero jak skończysz. Jest dość krótka, ale przynajmniej autor oszczędza nam zbędnych momentów fabuły.

Ostatnie sto stron książki czytałam dosłownie z otwartymi ustami. Naprawdę! W końcu wszystko zaczęło układać się w spójną całość i możemy stwierdzić, że tytuł "Kiedy pęka tama" naprawdę do tej książki pasuje.

Jest to książka, w której naprawdę przywiązałam się do bohaterów i podczas lektury razem z nimi śmiałam się i płakałam.

Naprawdę ciężko mi uwierzyć, że w 300 stronach autor zmieścił tyle akcji. To był zdecydowanie najlepszy kryminał jaki czytałam. Jestem pewna, że jeszcze nie raz spotkam się z Alexem i Milem na stronach kolejnych tomów tej serii.

Alex Delaware jest trzydziestoczteroletnim emerytowanym psychologiem dziecięcym. Swoją karierę zawodową postanowił zakończyć, gdy zauważył niezbyt pożądane skutki swojej pracy. Pomijając fakt, że mężczyzna oskarżony o pedofilię popełnił samobójstwo w jego gabinecie.
Alex cieszył się życiem, poznał kobietę i żył w spokoju, dopóki jego najlepszy przyjaciel, Milo Sturgis,...

Cóż, o tej sadze chyba nie da się powiedzieć nic innego niż to, że jest genialna. Co prawda w tej części brakowało mi odrobinę niektórych bohaterów, dlatego już nie mogę się doczekać, kiedy przeczytam Taniec ze smokami.

Cóż, o tej sadze chyba nie da się powiedzieć nic innego niż to, że jest genialna. Co prawda w tej części brakowało mi odrobinę niektórych bohaterów, dlatego już nie mogę się doczekać, kiedy przeczytam Taniec ze smokami.