Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie pamiętam już, kiedy po raz ostatni raz czytałam książkę, która pozwoliła mi zanurzyć się w świecie przedstawionym na tyle, bym przestała widzieć rusztowania. To chyba już we mnie mechanizm zbyt głęboko zakorzeniony, żebym miała się go pozbyć nawet wzięta w obroty przez najlepsze pióro. Ale czasem zdarza się, że widok bebechów wcale mi nie przeszkadza, a wręcz przeciwnie - staje się wartością dodaną.
"Świat w pudełku" Katarzyny Rupiewicz z pewnością wpisuje się w ten ostatni przypadek. Lektura powieści przyniosła mi dużo przyjemności, a spory procent z niej dostarczyły mi właśnie kwestie formalne - kompozycja, wybór narracji, sposób prowadzenia fabuły i precyzja słowa. Nie uświadczycie tu zbędnych scen i zbędnych opisów, nie będzie wodolejstwa. Każdy kolejny akapit prowadzi czytelnika wprost do wyznaczonego celu, co - przyznaję - nie zawsze uznaję za zaletę, niemniej w tym wypadku sprawdziło się doskonale.

Dalsza część opinii: http://literka.info/viewtopic.php?f=12&t=4882&p=69592#p69592

Nie pamiętam już, kiedy po raz ostatni raz czytałam książkę, która pozwoliła mi zanurzyć się w świecie przedstawionym na tyle, bym przestała widzieć rusztowania. To chyba już we mnie mechanizm zbyt głęboko zakorzeniony, żebym miała się go pozbyć nawet wzięta w obroty przez najlepsze pióro. Ale czasem zdarza się, że widok bebechów wcale mi nie przeszkadza, a wręcz przeciwnie...

Tyle samo zachwytów, co zarzutów nieomal. Z całą pewnością jednak jest to pozycja wyróżniająca się na rynku i konceptem magii, i pomysłem zamknięcia całej akcji w jednej odciętej od świata wiosce. Miałam problem z główną bohaterką, miałam problem z kilkoma anachronizmami i przeoczeniami, miałam problem z głównym wątkiem miłosnym i raczej przeźroczystym stylem. Niemniej chylę czoła za to, że jednak, nie czytając, ciągle o tej powieści myślałam i po prostu miałam najzwyklejszą w świecie ochotę do niej wrócić. Wciągnął mnie ten świat, wciągnęły mnie losy bohaterów (choć głównie trzecioplanowych, jakby im dalej od centrum, tym ciekawiej i prawdziwiej się robiło), dałam się zaczarować.

Tyle samo zachwytów, co zarzutów nieomal. Z całą pewnością jednak jest to pozycja wyróżniająca się na rynku i konceptem magii, i pomysłem zamknięcia całej akcji w jednej odciętej od świata wiosce. Miałam problem z główną bohaterką, miałam problem z kilkoma anachronizmami i przeoczeniami, miałam problem z głównym wątkiem miłosnym i raczej przeźroczystym stylem. Niemniej...