Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Maya Jasanoff, pisarka i profesor historii na uniwersytecie Harvarda, napisała wspaniałą książkę "Joseph Conrad i narodziny globalnego świata", będąca jednocześnie biografią, książką historyczną i relacją z podróży. Według "New York Timesa" to najlepsza książka 2017 roku.


Tytułowym bohaterem jest Józef Teodor Konrad Korzeniowski, polski szlachcic, pisarz i kapitan statku, który po osiedleniu się w Anglii, przybrał nazwisko Joseph Conrad. Książka ponadto jest bardzo cennym źródłem informacji na temat kolonializmu w epoce globalizacji współczesnej i tej z XIX i XX wieku.

Joseph Conrad jest, a przynajmniej był do czasu ukazania się tejże książki, zapomnianym i niedocenianym pisarzem. Często klasyfikuje się Conrada jako klasyka "z zakurzonej półki". A szkoda, bo napisał naprawdę ciekawe książki, których tematy są dziś równie aktualne, jak i za czasów Conrada. W swoich powieściach poruszał takie tematy jak, mechanizmy rządzące światem, ludzka natura, terroryzm, wyzysk Afryki, niszczenie starego porządku świata, krach na rynkach finansowych. Joseph Conrad swoim myśleniem, spostrzegawczością i obserwowaniem ówczesnego świata i kierunku, w którym świat zmierza, wykraczał poza granice ówczesnej myśli. Życie pisarza było ciężkie ale i pasjonujące. Conrad to polski szlachcic, który został Anglikiem, kapitanem statku. Pływał na wszystkich morzach, oceanach, odwiedzał niezliczone potry świata i kontynenty.

Maya Jasanoff w biografii przytoczyła cztery powieści Conrada, uznane za najważniejsze dzieła tj. "Tajny agent", "Lord Jim", "Jądro ciemności" i "Nostrom". Pięknie je wplotła w treść książki. Opisała kiedy i w jakich okolicznościach powstały, jaka podróż, do jakiego kraju i portu była inspiracją do napisania konkretnej powieści.
Conrad w środowisku literackim miał swoich przeciwników, krytyków, ale i też zwolenników. Za życia pisarza największą polularnością jego książki cieszyły się w Ameryce.
Język literacki dzieł Conrada jest piękny, szkoda że nie pisał w języku ojczystym, bo oczywiście jak wiadomo niektóre tłumaczenia nie oddają w pełni myśl i przesłania pisarza.

"Joseph Conrad i narodziny globalnego świata" jest niewątpliwie jedną z najlepiej napisanych biografii Conrada, przy tym dobrze udokumentowaną. W pełni przedstawia świat, w którym żył i tworzył pisarz. Polecam przeczytanie książki wszystkim, którzy chcieliby poznać ciekawe, pełne przygód życie pisarza i historię "globalizacji widzianej od środka".

by Izabell C.

Maya Jasanoff, pisarka i profesor historii na uniwersytecie Harvarda, napisała wspaniałą książkę "Joseph Conrad i narodziny globalnego świata", będąca jednocześnie biografią, książką historyczną i relacją z podróży. Według "New York Timesa" to najlepsza książka 2017 roku.


Tytułowym bohaterem jest Józef Teodor Konrad Korzeniowski, polski szlachcic, pisarz i kapitan...

Książka "Życie Charlotte Brontë" autorstwa znanej angielskiej pisarki Elizabeth Gaskell jest biografią jak tytuł wskazuje Charlotte Brontë, także angielskiej pisarki, której powieści zaliczane są do klasyki gatunku. Bardzo lubię czytać biografie słynnych, znanych ludzi, a tym bardziej ulubionych pisarzy. Tak więc, z wielką chęcią sięgnęłam po tę książkę.



"Życie Charlotte Brontë" należy do klasyki literatury angielskiej, i jest uważana za jedną z wiarygodniejszych biografii i najbardziej odzwierciedlających życie Charlotte, jak i całej rodziny Brontë. Z tego względu, że Elizabeth znała osobiście Charlotte, była jej dobrą znajomą, panie korespondowały ze sobą i odwiedzały się nawzajem. Charlotte podziwiała Elizabeth Gaskell, a także jej dzieła, szanowała ją i darzyła zaufaniem. Zawsze przychylnie wypowiadała się o osobie Elizabeth i jej książkach, a także bardzo poważnie traktowała krytykę znajomej.
"Życie Charlotte Brontë" jest uważane za jedną z wiarygodniejszych biografii, także dlatego że, książka w dużej mierze składa się z listów, korespondencji Charlotte Brontë z przyjaciółmi, znajomymi, z wydawcami oraz ze znanymi angielskimi pisarzami. W listach, tym bardziej tych prywatnych, do swoich przyjaciółek Charlotte opisywała swoje życie, codzienne zajęcia, troski, swoje uczucia, pragnienia. Tak więc poprzez listy zawarte w książce możemy poznać prawdziwą Charlotte i jej prawdziwe życie, szczegóły z życia prywatnego, taką jaką była naprawdę.
Od najmłodszych lat pisanie dla Charlotte i jej rodzeństwa wielką pasją. Pisarka nie miała łatwego życia, coraz to, rodziną wstrząsały kolejne tragedie, ciągle napotykała przeciwności losu. Jej życie różami usłane nie było! Ale mimo tego, wykorzystała swój wielki talent, obdarowując nas wspaniałymi powieściami. Chociaż moim zdaniem, nie w pełni, gdyż jej sytuacja życiowa nie pozwała pisać tyle ile chciałaby i dlatego, że młodo zmarła. Charlotte Brontë była skromną i skrytą osobą. Nigdy nie pragnęła wielkiego rozgłosu i nie myślała, że zostanie wielką pisarką. Pisała i wydawała książki pod pseudonimem Currer Bell. Napisała wspaniałe powieści "Dziwne losy Jane Eyre", "Shirley", "Villette", "Profesor" oraz kolekcję poezji. Należy tutaj wspomnieć, o tym, że autorstwo książek sióstr Brontë jest przez biografów rożnie przypisywane.
"Życie Charlotte Brontë" Elizabeth Gaskell jest świetną lekturą, bardzo dobrą biografią Charlotte Brontë i jej rodziny. Książkę warto przeczytać, polecam wszystkim miłośnikom literatura sióstr Brontë.

Książka "Życie Charlotte Brontë" autorstwa znanej angielskiej pisarki Elizabeth Gaskell jest biografią jak tytuł wskazuje Charlotte Brontë, także angielskiej pisarki, której powieści zaliczane są do klasyki gatunku. Bardzo lubię czytać biografie słynnych, znanych ludzi, a tym bardziej ulubionych pisarzy. Tak więc, z wielką chęcią sięgnęłam po tę książkę.



"Życie...

"Spacer w cieniu" jest drugim tomem autobiografii Doris Lessing od 1949 do 1962 roku. We wstępie pozwolę sobie wyrazić niezbyt przychylną opinię o przeczytanej książce. "Spacer w cieniu" nie jest już tak frapująca jak pierwsza część, troszeczkę nudziłam się w trakcie czytania kolejnych stron lektury. Myślę sobie, że nie można wyrazić rzetelnej opinii na temat tej książki nie przeczytawszy pierwszej części i nie porównując je skromnie ze sobą.

W tej części autobiografii autorka opisała swoje życie po wyjeździe z Rodezji Północnej i przybyciu do Londynu, gdzie zamieszkała na stałe. Życie w powojennym Londynie jak na pewno w wielu innych miastach Europy było ciężkie. Na początku było jej wyjątkowo trudno, gdyż przeprowadziła się do Londynu jako samotna, trzydziestoletnia matka (jej syn Peter, miał wówczas dwa i pół lata), mało znana jeszcze i mająca problemy finansowe młoda pisarka.
Lessing w tej książce bardziej skupiła się na opisywaniu rzeczy przyziemnych, takich jak szukanie mieszkania i ciągłe przeprowadzki. Dużą część tej autobiografii autorka poświęciła komunizmowi, rzetelnie opisała swoje doświadczenia i rozczarowania komunizmem. Był to niezwykle ważny moment w jej życiu, na który ze spokojem spojrzała z perspektywy lat.
W lekturze frapowało mnie lekko ciągłe podkreślanie pisarki, że wstąpiła do partii komunistycznej wbrew sobie. Tak samo, odnośnie wielu innych rzeczy i wydarzeń, wciąż powtarzała, że to i tamto uczyniła wbrew sobie, a przecież Lessing była silną osobowością, mocno stąpającą po ziemi. Może wynikało to z tego, że nieco błądziła w życiu, albo chciała się przez to usprawiedliwić. Z autobiografiami jest zawsze tak, że autor pisze (myślę, że Doris Lessing zrobiła to szczerze) o rzeczach tylko takich, o których chce coś napisać, które wydają się dla niego istotne, pomijając wiele innych spraw, które z punktu widzenia osoby trzeciej byłyby ciekawe i warte wspomnienia. Zaznaczę tutaj, że to co napisała pisarka było szczere, nie bała się przyznać do popełnionych błędów, luźno opisała swoje rozwiązłe życie seksualne, nie ukrywała swoich trudnych relacji jakie miała z matką. Lessing aktywnie angażowała i uczestniczyła w życiu politycznym i kulturalnym Londynu. Interesowała się sprawami teatru.

"Spacer w cieniu" jest cenną książką dla miłośników noblistki i jej pisarstwa. Autobiografia ta uważnie oddaje ducha tamtych czasów i ludzi. Mamy przyjemność poznać ówczesne przekonania i opinie, także punkt widzenia pisarki na temat otaczającego ją świata oraz jak i w jakich okolicznościach powstawały kolejne utwory pisarki. Często je przytaczała i wspominała w treści książki, nie szczędząc im krytycznego spojrzenia. Najbardziej te, które utkwiły mi w pamięci i chciałabym je w przyszłości przeczytać to: "Złoty notes", " Martha Quest", "Pokój Nr 19" i "Trawa śpiewa". Mimo mojego, nieco negatywnego wyrazu opinii na temat tej książki, tkwiącego w tym, że autorka zbyt dużą uwagę poświęciła polityce, komunizmowi i dawnym ideologiom jest to niezła książka i warto ją w sumie przeczytać.

http://lifestyllook.blogspot.com/2014/02/spacer-w-cieniu-doris-lessing.html

"Spacer w cieniu" jest drugim tomem autobiografii Doris Lessing od 1949 do 1962 roku. We wstępie pozwolę sobie wyrazić niezbyt przychylną opinię o przeczytanej książce. "Spacer w cieniu" nie jest już tak frapująca jak pierwsza część, troszeczkę nudziłam się w trakcie czytania kolejnych stron lektury. Myślę sobie, że nie można wyrazić rzetelnej opinii na temat tej książki...

"Marzenie Celta" jest powieścią opowiadającą o tragicznych losach Rogera Casementa (1864- 1916), brytyjskiego dyplomaty, irlandzkiego patrioty i rewolucjonisty, pisarza, poety, a przy tym niezwykłego człowieka jakim był Casement. Joseph Conrad pisał o nim: "Zawarłem znajomość z panem Rogerem Casementem, co w każdej okoliczności uważałbym za wielką przyjemność (...). Myśli, wypowiada się dobrze, ogromnie inteligentny i bardzo sympatyczny". "Marzenie Celta" jest literacką biografią Rogera Casementa, jest także niezwykłą podróżą w głąb ludzkiej natury i duszy.

Roger Casement z uwagi na to kim był i czego dokonał, co przeżył w swoim życiu, jest ciekawą postacią historyczną. Większą część swojego życia (dwadzieścia lat) spędził w Afryce i ponad półtora roku mieszkał w Amazonii. Nazywany obywatelem świata. Był wielkim patriotą irlandzkim i swoje życie poświęcił w walce o wolność i niepodległość Irlandii, a także o prawa człowieka. Casement poprzez kolaborację z Niemcami i dlatego, że jego osoba kojarzyła się z homoseksualizmem i pedofilią został na wiele lat zapomnianym bohaterem, wymazanym z kart historii. Odkryty na nowo i doceniony za swoje zasługi w wyjawieniu straszliwych zbrodni popełnionych w Kongu i Amazonii w epoce kauczuku został dopiero w roku 1965.

Roger Casement z polecenia Korony Brytyjskiej jako konsul angielski miał przeprowadzić śledztwo, zbadać i sporządzić wiarygodny raport na temat sytuacji Kongijczyków pracujących na plantacjach kauczuku w Kongo, które było kolonią belgijską. Roger w Kongo odkrył straszliwą prawdę o losie tubylców, którzy byli niewolniczo wykorzystywani w zbieraniu kauczuku. Gdy rdzenni mieszkańcy nie dostarczali określonej (grubo przesadzonej) ilości kauczuku byli wówczas surowo i okrutnie karani przez żołnierzy. Obcinano dłonie, chłostano biczem, mordowano (dla przykładu nieposłuszeństwa i w nie wywiązywaniu się z ilości pozyskiwanego kauczuku) całe wioski, kobiety i dzieci gwałcono i torturowano, głodzono, więziono. Można by tak wymieniać bez końca okrucieństwa do jakich dopuszczali się żołnierze.

Raport sporządzony przez Casementa odkrył straszliwą prawdę i wstrząsnął opinią publiczną. Kongo okazało się miejscem, gdzie na każdym kroku czaiło się zło, okrucieństwo, panowało niewolnictwo, a to wszystko w imię kolonizacji i cywilizowania rdzennych mieszkańców Konga i po to, aby zdobyć jak największe ilości kauczuku i kości słoniowej.
Po publikacji raportu Casement stał się sławnym człowiekiem, bohaterem.
Niedługo po tym jak Casement wrócił do Londynu w 1910 roku został wysłany do Peru, gdzie miał zbadać prawdziwość doniesień o okrutnym traktowaniu i wyzyskiwaniu Indian zbierających kauczuk w dżungli amazońskiej. Po ponad półtorarocznym pobycie w Amazonii Casement stwierdził, że panowało tam jeszcze większe zło i piekło jak w Kongo. Odkrył straszliwe zbrodnie, okrucieństwo, terror wobec Indian zmuszanych do niewolniczej pracy. Po upublicznieniu raportu na temat sytuacji Indian w Amazonii, stał się jeszcze bardziej sławny i popularny, nadano mu nawet tytuł szlachecki.

Po powrocie do Anglii cały oddał się w walkę o niepodległość Irlandii, stało się to jego głównym celem w życiu, został gorącym patriotą nienawidzącym Anglii, nacjonalistą współpracującym z Niemcami. Największym marzeniem celta, czyli Rogera Casementa była wolna i niepodległa Irlandia.

Podczas podróży do Konga i Amazonii, a także podczas pobytu w Niemczech Casement dał się poznać jako człowiek niezłomny, charyzmatyczny idealista. Przez całe swoje życie borykał się z różnymi chorobami, wiele wycierpiał i przeszedł. Zmagał i ukrywał się ze swoją orientacją seksualną, co nie było dla niego łatwe. Mogliśmy poznać myśli, poglądy i rozterki oraz spojrzenie na świat głównego bohatera zaglądając w głąb jego psychiki.

"Marzenie Celta" jest fascynującą powieścią, napisaną pięknym językiem o odważnym Irlandczyku, dyplomacie angielskim, obywatelu świata walczącym o prawa człowieka, który został stracony w 1916 roku. Llosa pisząc "Marzenie Celta" dal światu wspaniałą książkę i możliwość poznania historii życia niezwykłego człowieka jakim był Roger Casement, udowadniając tym samym, że jego twórczość pisarska jest warta Literackiej Nagrody Nobla. Przekonajcie się o tym sami czytając książkę.

http://lifestyllook.blogspot.com/2014/01/marzenie-celta-mario-vargas-llosa.html

"Marzenie Celta" jest powieścią opowiadającą o tragicznych losach Rogera Casementa (1864- 1916), brytyjskiego dyplomaty, irlandzkiego patrioty i rewolucjonisty, pisarza, poety, a przy tym niezwykłego człowieka jakim był Casement. Joseph Conrad pisał o nim: "Zawarłem znajomość z panem Rogerem Casementem, co w każdej okoliczności uważałbym za wielką przyjemność (...). Myśli,...

"Pod skórą" jest tomem I autobiografii Doris Lessing do roku 1949. Swoją przygodę z Doris Lessing, pisarką brytyjską i laureatką Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 2007 roku, postanowiłam rozpocząć od jej autobiografii i okazało się to wspaniałą przygodą. Zaczynając czytać nastawiłam się bardziej na "suche informacje", a tutaj wielkie zaskoczenie, gdyż książka oprócz tego, że jest autobiografią jest też świetną powieścią. Napisana jest zupełnie innym stylem, niż biografie czy też autobiografie, które do tej pory przeczytałam. Czyta się bardzo przyjemnie, z wielką ciekawością i małym niedowierzaniem, gdyż Doris Lessing miała dość intrygujące, burzliwe i fascynujące życie w egzotycznej scenerii.

Doris Lessing urodziła się w Persji w 1919 roku i tam spędziła swoje wczesne dzieciństwo (zmarła w wieku 94 lat 17 listopada tego roku). Gdy miała kilka lat, jej ojciec, bankowiec kupił farmę w Rodezji Południowej, brytyjskiej koloni w południowej Afryce. Tam też Doris dorastała. Miała młodszego brata Henriego. Z matką łączyły Doris, począwszy już od dziecka trudne stosunki i nigdy nie umiała się z nią dogadać i porozumieć. Ojciec, takie odniosłam wrażenie, że był dla niej obojętny i nie miał większego wpływu. Dla Doris zawsze był i taki pozostał do swojej śmierci "ofiarą" pierwszej wojny światowej.

Autorka pozytywnie zaskoczyła mnie swoją do bólu szczerością. Doris miała wielki dar przelewania na papier swoich myśli i emocji, przychodziło jej to z wielką łatwością. Trafiała w sedno, nazywała rzeczy po imieniu. Ujęła mnie swoją wylewnością i odwagą. Bez skrupułów opisała swoich licznych kochanków i bujne życie seksualne, jak porzuciła męża i dwójkę małych dzieci. Nie każdy odważyłby się takie fakty i niektóre szczegóły w taki bezstronny sposób opisać, jak zrobiła to Lessing.

"Pod skórą" jest książką wielowarstwową, oprócz historii swojego życia, opisanego w pięknym stylu, w formie powieści, pisarka przedstawiła swoje przekonania polityczne, zachwycenie komunizmem, tchnęła w książkę ducha przeszłości. W treści często odnosiła się do swoich powieści i opowiadań. Jednakże autobiografie trudno oceniać, mi się spodobała, uważam, że ta książka jest wspaniała, gdyż wywołuje emocje i daje dużo do myślenia, a takie cechy sprawiają, że książka jest wartościowa i warto przeczytać.

www.lifestyllook.blogspot.com

"Pod skórą" jest tomem I autobiografii Doris Lessing do roku 1949. Swoją przygodę z Doris Lessing, pisarką brytyjską i laureatką Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 2007 roku, postanowiłam rozpocząć od jej autobiografii i okazało się to wspaniałą przygodą. Zaczynając czytać nastawiłam się bardziej na "suche informacje", a tutaj wielkie zaskoczenie, gdyż książka oprócz...