Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z jednej strony - cała masa literówek, błędów korektorskich i wydawniczych, zbędnych patetycznych metafor. Każda płyta niby opisana dokładnie, piosenka po piosence, tylko po co? Lepiej opisać mniej dokładnie, a ciekawie. I bez całej masy bezsensownych porównań i bardzo prywatnych i subiektywnych odniesień autora.
Z drugiej - wizualnie pięknie, wspaniały papier, trzymanie tej książki w ręku to jak trzymanie wspaniałego artefaktu, zwłaszcza dla kogoś jak ja, dla kogo The Cure znaczy aż tyle. No i jest to jednak książka o The Cure. I czyta się ją, mimo wyżej wymienionych mankamentów, całkiem dobrze.
Polecam, ale wyłącznie dwóm grupom:
1) Fanom zespołu,
2) Ludziom, którzy chcą się podjąć przeredagowania i korekty - ta książka naprawdę tego potrzebuje.

Z jednej strony - cała masa literówek, błędów korektorskich i wydawniczych, zbędnych patetycznych metafor. Każda płyta niby opisana dokładnie, piosenka po piosence, tylko po co? Lepiej opisać mniej dokładnie, a ciekawie. I bez całej masy bezsensownych porównań i bardzo prywatnych i subiektywnych odniesień autora.
Z drugiej - wizualnie pięknie, wspaniały papier, trzymanie...

King nie zachwyca, ale też nie rozczarowuje. Książka w sporej mierze psychologiczna, z elementami thrillera i typowej Stephenowej powieści grozy (tych elementów jest zdecydowanie najmniej - informacja dla tych, którzy spodziewają się kolejnego "To" czy "Lśnienia"). Największa zaleta - styl Stephena, który wciąga na niestety tylko kilka godzin (książka jest dość krótka). Największa wada - przewidywalność, King czasem daje zbyt oczywiste wskazówki. Bardzo dobre, ale nie znakomite.

King nie zachwyca, ale też nie rozczarowuje. Książka w sporej mierze psychologiczna, z elementami thrillera i typowej Stephenowej powieści grozy (tych elementów jest zdecydowanie najmniej - informacja dla tych, którzy spodziewają się kolejnego "To" czy "Lśnienia"). Największa zaleta - styl Stephena, który wciąga na niestety tylko kilka godzin (książka jest dość krótka)....

Nie sposób się nie zgodzić, że opinia "największe dzieło Murakamiego" jest w przypadku tej książki jak najbardziej trafiona - zarówno pod względem objętościowym, jak i tym mniej dosłownym. Murakami manipuluje rzeczywistością w tak niesamowity sposób, że przez całą lekturę nie mogłem uwierzyć w ogrom jego twórczej wyobraźni. Ponad 600-stronicowa książka o kotach, studniach, znamionach i zaginionych żonach wciąga czytelnika na długie godziny i nie daje łatwo o sobie zapomnieć.

Nie sposób się nie zgodzić, że opinia "największe dzieło Murakamiego" jest w przypadku tej książki jak najbardziej trafiona - zarówno pod względem objętościowym, jak i tym mniej dosłownym. Murakami manipuluje rzeczywistością w tak niesamowity sposób, że przez całą lekturę nie mogłem uwierzyć w ogrom jego twórczej wyobraźni. Ponad 600-stronicowa książka o kotach, studniach,...