Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A philosophical question: if a tree falls in a forest and no one is around to hear it, does it make a sound?

Kiedy czytam, lubię współodczuwać. Tutaj czułam wiele. Smutek, irytację, ból, strach. A potem ulgę. Ulgę, bo wiedziałam, że jak ktoś raz poczuje szczęście, już zawsze będzie do niego dążył. Gdyby Eleonor była prawdziwa, życzyłabym jej, aby już nigdy nie zgubiła się w oczekiwaniach innych i już nigdy nie zapomniała tego, co sprawiło, że odkryła samą siebie w sobie.

Tę książkę trzeba przeczytać. Człowiek staje się dzięki niej pełniejszy i bardziej czuły. Nie wszystko jest takie, jakim sie wydaje. Nie każdy ma wybór, ale każdy z nas może mu go podarować. Piekno jest w nas. Bo my jesteśmy piękni.

A philosophical question: if a tree falls in a forest and no one is around to hear it, does it make a sound?

Kiedy czytam, lubię współodczuwać. Tutaj czułam wiele. Smutek, irytację, ból, strach. A potem ulgę. Ulgę, bo wiedziałam, że jak ktoś raz poczuje szczęście, już zawsze będzie do niego dążył. Gdyby Eleonor była prawdziwa, życzyłabym jej, aby już nigdy nie zgubiła się...

Paryż w strajku. Paryż w deszczu. Paryż tajemniczy i nieokiełznany. Piękno sztuki, tajemnica.

Wspaniale było wyruszyć śladami Lorenza w jego ostatniej podróży do odkrycia prawdy. Jeszcze milej było cieszyć się ze wspaniale nakreślonych głównych postaci. Jakże przyjemnie było obcować z pięknem sztuki, mrocznym urokiem trzech metropolii.

Wspaniale.

Paryż w strajku. Paryż w deszczu. Paryż tajemniczy i nieokiełznany. Piękno sztuki, tajemnica.

Wspaniale było wyruszyć śladami Lorenza w jego ostatniej podróży do odkrycia prawdy. Jeszcze milej było cieszyć się ze wspaniale nakreślonych głównych postaci. Jakże przyjemnie było obcować z pięknem sztuki, mrocznym urokiem trzech metropolii.

Wspaniale.

Michel Houellebecq podzielił mnie wewnętrznie na pół. Z jednej strony Cząstki elementarne czyta się pięknie - język, bogactwo słownictwa, składnia... Z drugiej natomiast, pewne fragmenty musiałam pominąć - powieki same mi się zamykały.

Zdolny autor z całą pewnością. Zaskakujący? Sama nie wiem. Przekraczający granice? Też powątpiewam. To wszystko już było, tutaj zebrane na kilkuset stronach.

Dysonans w Cząstkach elementarnych polega na tym, że na jednej stronie autor szokuje, a na drugiej usypia czytelnika. Pokazuje skrajności, dysfunkcje. Przedstawia je wprost.

Drogi czytelniku, uwierz, że takich postaci dookoła Ciebie jest mnóstwo. Każdy z nas, w XXI wieku - jest trochę Brunem, troche jego bratem, odrobinę jego matką i w pewnym stopniu jego ojcem.

Houellebecqa można lubić, można go tylko czytać, można się z nim zgadzać, można też omijać i nienawidzić. Nie można być obojętnym. Nie można być nieczułym na jego pióro - operuje nim fenomenalnie.
Nie powinno się natomiast go nie poznać. Bo to barwny autor. Pełen sprzeczności i nieoczywistości. Nawet jeśli jego szokowanie jest przereklamowane.

Michel Houellebecq podzielił mnie wewnętrznie na pół. Z jednej strony Cząstki elementarne czyta się pięknie - język, bogactwo słownictwa, składnia... Z drugiej natomiast, pewne fragmenty musiałam pominąć - powieki same mi się zamykały.

Zdolny autor z całą pewnością. Zaskakujący? Sama nie wiem. Przekraczający granice? Też powątpiewam. To wszystko już było, tutaj zebrane na...