Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziś w nocy skończyłam i zabrakło słów, po ostatniej stronie cisnęły mi się na usta same pozytywne, acz dosadne słowa uznawane powszechnie za wulgaryzmy, toteż po paru godzinach podsumuję to łagodniej - Dobry Boże.

Kiedyś myślałam, że moją ulubioną i zarazem najlepszą powieścią SF na świecie jest Diamentowy Wiek. Lata później przeczytałam "Anatemę" i zaczęłam mieć wątpliwości, bo była jeszcze ciekawsza. Teraz był Kryptonomicon i znów muszę to zweryfikować. To jest po prostu genialne. Ten facet jest geniuszem i wszyscy poczytni pisarze SF, nawet tacy jak Herbert, choć też mistrz, mogą się jak dla mnie schować. Zaś według mnie takie sławy jak King, Caroll, Wharton, to po prostu mierni autorzy opowiastek na poziomie "Faktu" przy Stephensonie.

Dodam że słabo znam niestety historię, w szkole jej nie lubiłam, ale z tej książki nauczyłam się jej więcej niż przez całe liceum. Jestem użytkownikiem systemu Linux więc wstawki programistyczne mnie po prostu urzekły. Pod tym względem powieść jest unikatowa. Tym razem autorowi udało się tez wykreować samych ciekawych bohaterów, a nawet przekonujące wątki miłosne. Do tego jest tu wspaniałe poczucie humoru.

Jedyne, do czego mogę mieć pretensje, to zakończenie. Cholera, nie musiał zabijać jednego z bohaterów (nie zdradzę którego). To było okrutne i w sumie niepotrzebne, mało przekonujące, i żal mi było, bo z tej powieści z bohaterami naprawdę da się utożsamić, w przeciwieństwie do Anatemy. Ostatni rozdział jest wzruszający - może ze 3 raz w życiu autentycznie płakałam nad fikcją.

Polecam wszystkim, także osobom nie znającym się na informatyce czy historii. Swoją drogą w opisie koszmaru wojny Stephenson jest nie gorszy niż Vonnegut. Z wielkich dzieł tego autora przede mną jeszcze Cykl Barokowy, za który jakoś nie mogę się zabrać, bo sam początek nie wciąga, jednak przeczytam kiedyś - i już się boję, co to znów autor dla nas wymyśli.

Dziś w nocy skończyłam i zabrakło słów, po ostatniej stronie cisnęły mi się na usta same pozytywne, acz dosadne słowa uznawane powszechnie za wulgaryzmy, toteż po paru godzinach podsumuję to łagodniej - Dobry Boże.

Kiedyś myślałam, że moją ulubioną i zarazem najlepszą powieścią SF na świecie jest Diamentowy Wiek. Lata później przeczytałam "Anatemę" i zaczęłam mieć...

Lubię książki tej autorki, podobały mi się dosyć dwie pierwsze książki z serii Ruby, jednak ta to jakieś nieporozumienie. Irytuje kompletny brak logiki, choćby w postępowaniu bohaterki, która wychodzi za własnego brata, a jednocześnie ciągłe kocha faceta który zostawił ją wiedząc o jej ciąży, a potem ożenił się z jej piekielną siostrą, i jeszcze beznajdziejnie się jej z tego tłumaczy. Irytuje absurdalność tego, co miało miejsce po zamianie sióstr rolami - o ile wiem, fałszowanie tożsamości to przestępstwo, a tu jeszcze sąd oddał im dziecko i pogłaskał po głowach. Irytuje, że otoczenie nie zauważyło, a najbardziej durne jest to, że bohaterowie są w imię swej miłości gotowi na wszystko - mogą oszukać całą rodzinę, okłamywać własne dziecko, zniszczyć życie mężowi bohaterki, straszliwie ryzykować, narażać się na problemy z prawem - ale zwykłego rozwodu nie wezmą, bo przecież są katolikami i w ogóle byłby skandal. Jednym słowem - da się czytać jako ciekawostkę, ale to stek bzdur.

Lubię książki tej autorki, podobały mi się dosyć dwie pierwsze książki z serii Ruby, jednak ta to jakieś nieporozumienie. Irytuje kompletny brak logiki, choćby w postępowaniu bohaterki, która wychodzi za własnego brata, a jednocześnie ciągłe kocha faceta który zostawił ją wiedząc o jej ciąży, a potem ożenił się z jej piekielną siostrą, i jeszcze beznajdziejnie się jej z...

Słów mi brak, tak dobra jest ta książka. Wciąga od 1 strony. Szokująco współczesna.

Słów mi brak, tak dobra jest ta książka. Wciąga od 1 strony. Szokująco współczesna.