Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

Kto czyta książki, żyje podwójnie.

Kto czyta książki, żyje podwójnie.

Najpiękniejszych chwil w życiu nie zaplanujesz. One przyjdą same.

Najpiękniejszych chwil w życiu nie zaplanujesz. One przyjdą same.

Jeżeli zabałaganione biurko jest oznaką zabałaganionego umysłu, oznaką czego jest puste biurko?

Jeżeli zabałaganione biurko jest oznaką zabałaganionego umysłu, oznaką czego jest puste biurko?

To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.

To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia.

Rzadko szczęście odczuwamy wtedy, kiedy jest naszym udziałem. Dopiero gdy przeminie, spoglądamy wstecz i nagle pojmujemy - niekiedy ze zdumieniem - jak bardzo bylismy szczęśliwi.

Rzadko szczęście odczuwamy wtedy, kiedy jest naszym udziałem. Dopiero gdy przeminie, spoglądamy wstecz i nagle pojmujemy - niekiedy ze zdumieniem - jak bardzo bylismy szczęśliwi.

Każdy człowiek ma jakiegoś fioła, ale zdaje się, że największym jest mniemanie, że się nie ma go wcale

Każdy człowiek ma jakiegoś fioła, ale zdaje się, że największym jest mniemanie, że się nie ma go wcale

Cokolwiek człowieka spotyka - powinien zawsze się podnieść i dążyć naprzód, wciąż naprzód, przez całe życie.

Cokolwiek człowieka spotyka - powinien zawsze się podnieść i dążyć naprzód, wciąż naprzód, przez całe życie.

Dobrzy ludzie zawsze siebie nisko cenią.

Dobrzy ludzie zawsze siebie nisko cenią.

Tracić jest ciężej, niż wcale nie mieć.

Tracić jest ciężej, niż wcale nie mieć.

Teksty bez czytelników niczego nie mówią. Potrzebni są czytelnicy, a wtedy książki mówią, oj, mówią. Ba, one wręcz śpiewają, szepczą, krzyczą...

Teksty bez czytelników niczego nie mówią. Potrzebni są czytelnicy, a wtedy książki mówią, oj, mówią. Ba, one wręcz śpiewają, szepczą, krzyczą...

Literatura czyni nas wolnymi.

Literatura czyni nas wolnymi.

Pewni ludzie spędzają całe życie czekając na pociąg, tylko potem się okazuje, że nawet nie dotarli na dworzec.

Pewni ludzie spędzają całe życie czekając na pociąg, tylko potem się okazuje, że nawet nie dotarli na dworzec.

Może dlatego przeżywam nieustanne rozczarowania: patrząc na świat, spodziewam się od niego dobra, jak głupie szczenię. I każdego dnia przeżywam zawód, jak Prometeusz.

Może dlatego przeżywam nieustanne rozczarowania: patrząc na świat, spodziewam się od niego dobra, jak głupie szczenię. I każdego dnia przeżywam zawód, jak Prometeusz.