Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poznanie Pilcha zaczęłam od przeczytania Marsz Polonia.
Żałuję, bardzo żałuję. Bije się w pierś, bo to co mnie zastało w tej książce jest... bardzo słabe.
Oniryzm i język powodują, że nie wiem o czym czytam. Jestem zagubiona przez cały utwór i po ostatniej stronie ciesze się jak dziecko, że to już za mną. Poetyka snu w ogóle do mnie nie przemawia. Jest zamazana, chaotyczna i bezsensowna.

Mimo tego postanowiłam sięgnąć ponownie po Pilcha, ale to nie jest "mój" autor.

Poznanie Pilcha zaczęłam od przeczytania Marsz Polonia.
Żałuję, bardzo żałuję. Bije się w pierś, bo to co mnie zastało w tej książce jest... bardzo słabe.
Oniryzm i język powodują, że nie wiem o czym czytam. Jestem zagubiona przez cały utwór i po ostatniej stronie ciesze się jak dziecko, że to już za mną. Poetyka snu w ogóle do mnie nie przemawia. Jest zamazana,...

Do Pilcha podchodziłam trzykrotnie. I po raz trzeci mówię nie dla tego typu języka. Dla mnie to jest bełkot. Zdania złożone wielokrotnie w taki sposób, że muszę czytać je po 4 razy, żeby zapamiętać jakie ono miało przesłanie u początku, w środku i na końcu. Język zabija utwory Pilcha.
Mimo, że temat ciekawy to nie jestem w stanie bez obrzydzenia czytać tych zdań.

Do Pilcha podchodziłam trzykrotnie. I po raz trzeci mówię nie dla tego typu języka. Dla mnie to jest bełkot. Zdania złożone wielokrotnie w taki sposób, że muszę czytać je po 4 razy, żeby zapamiętać jakie ono miało przesłanie u początku, w środku i na końcu. Język zabija utwory Pilcha.
Mimo, że temat ciekawy to nie jestem w stanie bez obrzydzenia czytać tych zdań.

Kontynuacja mojej niedawno poznanej miłości do fantasy. I miłość się rozwija z każdą częścią.
Polecam.

Kontynuacja mojej niedawno poznanej miłości do fantasy. I miłość się rozwija z każdą częścią.
Polecam.