Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaczęte i porzucone. "Pierwszy kryminał Jadowskiej" nie jest wcale kryminałem. Tam, gdzie powinna tworzyć się intryga, mamy retrospekcje biograficzne głównych postaci. Tam, gdzie nadarza się okazja do ukazania procedur kryminalistycznych, mamy ich totalne (karalne!) pogwałcenie. Tam, gdzie powinien tworzyć się nastrój, mamy obojętność bohaterki na sytuację. Tam, gdzie powinny być postaci tworzące otoczkę dla zagadki kryminalnej, mamy manekiny o stereotypowym image'u.
Przykładem problemu tej książki jest lokal "Vincent": naprawdę nie jest potrzebne opisywanie tego, jak działa kawiarnia, niewiele wnosi do KRYMINAŁU; zasad działania tak nieskomplikowanej instytucji oraz tego, jak wygląda takie miejsce można się spokojnie domyślić bez kilku stron wykładu. Czasem pojawią się jakieś błyskotliwe metafory, ale większość jest toporna. W skrócie: Książka nie spełnia oczekiwań.

Zaczęte i porzucone. "Pierwszy kryminał Jadowskiej" nie jest wcale kryminałem. Tam, gdzie powinna tworzyć się intryga, mamy retrospekcje biograficzne głównych postaci. Tam, gdzie nadarza się okazja do ukazania procedur kryminalistycznych, mamy ich totalne (karalne!) pogwałcenie. Tam, gdzie powinien tworzyć się nastrój, mamy obojętność bohaterki na sytuację. Tam, gdzie...

Nie dałem rady, zwyczajnie i po ludzku wysiadłem. Nuda, rozwlekłość i niespójność. Książka napisana za wcześnie, gdy uniwersum jeszcze niemal nie istniało.

Niespójność, mimo, że niezawiniona, razi, ale to fajtłapowatość Vadera oraz nędzny styl jest tu gwoździem do trumny.

Nie dałem rady, zwyczajnie i po ludzku wysiadłem. Nuda, rozwlekłość i niespójność. Książka napisana za wcześnie, gdy uniwersum jeszcze niemal nie istniało.

Niespójność, mimo, że niezawiniona, razi, ale to fajtłapowatość Vadera oraz nędzny styl jest tu gwoździem do trumny.