Jesteśmy społecznością, która kocha książki

,,Siedem czarnych mieczy" to nie jest ambitna literatura. Porównałabym to z blockbusterem. Kreatywnym, ładnym, widowiskowym - ale służącym wyłącznie rozrywce. Myślę, że porównanie z kinem superhero byłoby adekwatne. I bardzo możliwe, że Sal - główna bohaterka - świetnie dogadywałaby się z Deadpoolem... Świat? Ciekawy. Historia? Intrygująca. Bohaterowie? Oj, ci to potrafią jechać po bandzie! Szczególnie Sal. Antybohaterka z autodestrukcyjnym (i ogólnie destrukcyjnym) zacięciem pełną gębą. Sal nie da się podziwiać (chyba że jej siłę woli). Sal nie da się lubić. Nie wiem nawet czy do końca jej współczuję. Nie dlatego, że to źle skonstruowana postać. Nie. Ona nie potrzebuje podziwu. Ona nie potrzebuje sympatii. A tym bardziej Sal Kakofonia nie potrzebuje współczucia. Sal Kakofonia idzie do celu po trupach. Nie tylko wrogów. Zawsze. A Ty idziesz z nią. To właśnie bohaterka ciągnie cały ten wózek. To prawda, że i świat, i historia same w sobie są wciągające, ale bez tak charakternej i bezpardonowej postaci ,,Siedem czarnych mieczy" stałoby się kolejnym, niczym nie wyróżniającym się fantasy. Czy to źle? W żadnym wypadku! To czysta rozrywka, choć nie taka bezmyślna. Dużo akcji, walk, ale też przemocy i niestety... kurew. Jeśli miałabym coś zarzucić książce, to właśnie kurwy. Naprawdę bardzo dużo kurew. Na tyle dużo, że Seby Jedne Wjeby spod bloku mogłyby czasem poczuć zażenowanie. I nie, że to tam jakiś standard, ale nawet dla mnie momentami pojawiało się za dużo przekleństw wpychanych chyba na siłę. Dobra kurwa w odpowiednim momencie może dobrze coś zaakcentować. Wyrzucanie ich z prędkością karabinu... meh. Ale to naprawdę jedyna rzecz, na którą mogłabym narzekać. Rewolwerowcy, szaleni magowie, potwory, bohaterowie jadący po bandzie - jeśli to Was pociąga, gorąco polecam ,,Siedem czarnych mieczy"!