Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Therapy" to jedna z tych książek do których zbierałam się dłuższy czas, a to dlatego, iż jestem ciekawską osobą i z tej ciekawości przekopałam komentarze aby dowiedzieć się i w pewien sposób przygotować na to z czym będę musiała się zmierzyć. W komentarzach odkryłam masę uczuć, od miłości po nienawiść do tejże książki. Dowiedziałam się również że mam się momentami spodziewać niespodziewanego. I tak właśnie było. Skończyłam czytać przed chwilą i czuję, że nie tego się spodziewałam.
Książka może i zaczyna się dosyć schematycznie, widzimy nastolatków z problemami, spotykamy osamotnioną dziewczynę łaknącą miłości, zainteresowania i zrozumienia. Ale na tym kończą się moim zdaniem schematy, chociaż mogę tak myśleć przez to, iż nie jestem ekspertem w tym gatunku.
Oprócz dziewczyny poznajemy chłopaka, który jest zamknięty w złotej klatce swojej mamy chcąc ją zadowolić, być dla niej oparciem, ale różni się od otoczenia wybranym dla niego przez matkę, on współczuje, on kocha. Ale zagłębiając się w jego historię zauważamy, że gubi się nie chcąc nikogo zranić, chcąc wszystkich zadowolić.
Mamy jeszcze trzeciego bohatera, którego pokochałam całym sercem, którego momentami chciałam przytulić i podziękować za to, że jest, że się uśmiecha mimo skrywanego bólu. Nie jestem wstanie wyrazić wszystkich moich uczuć względem tej postaci, chyba za bardzo przywiązuję się do bohaterów i to mnie w tym przypadku zgubiło ;c On mnie odnalazł i to przez niego się zgubiłam...
Dziękuję autorce właśnie za niego, za Kingsleya, ale też nienawidzę jej przez niego.

Ta książka to podróż, podróż życia każdego z bohaterów. Podejmują decyzje, które prowadzą ich do kolejnego rozdroża i do kolejnych wyborów, a te wybory doprowadziły ich do miejsca w którym właśnie się znajdują. Ta książka jest ich wzlotami i upadkami. Kiedy myślimy, że jest już dobrze i że tak właśnie powinno być bo przecież są szczęśliwi i na to zasłużyli nagle i oni i my dostajemy kopa prosto w serce, które nie było na to przygotowane. Zaczynamy nienawidzić autorki, samej książki za to co im robi i jak nimi pomiata. Widzimy ich ból ich nieszczęście i chcemy pomóc, zabrać trochę tego nieszczęścia. Są też piękne chwile, chwile, których nie da się wymazać czy zapomnieć, którymi chce się żyć i nimi cieszyć. Ale jak już mówiłam zaraz po tym dostajemy konkretnego kopa.

Wydarzenia w książce pokazują nie tylko ich licealne życie, w którymś momencie przeskakujemy do ich dorosłego już życia i ponownie śledzimy pęknięcia bohaterów.
W życiu poznajemy wielu ludzi, ale w stadzie tych ciał bez dusz trafia się człowiek, który wszystko zmienia, zmienia nasze myślenie dzięki czemu jesteśmy wstanie zmienić siebie i walczyć z własnymi demonami.

Dziękuję za tą książkę. Dziękuję za Jess, Jace i Kingsleya. Dziękuję za ich historię. I jak już pisałam "Dziękuję autorce właśnie za niego, za Kingsleya, ale też nienawidzę jej przez niego."

"Koniec podróży Jess, Jace i Kingsleya."

"Therapy" to jedna z tych książek do których zbierałam się dłuższy czas, a to dlatego, iż jestem ciekawską osobą i z tej ciekawości przekopałam komentarze aby dowiedzieć się i w pewien sposób przygotować na to z czym będę musiała się zmierzyć. W komentarzach odkryłam masę uczuć, od miłości po nienawiść do tejże książki. Dowiedziałam się również że mam się momentami...

Wreszcie doczekałam się książki gdzie główna bohaterka "ma jaja", i jest świadoma swoich atutów. Na początku byłam sceptycznie nastawiona i nie chciałam tej książki wypożyczyć, ze względu na "wampiry", które już mnie nudziły i przytłaczały. Znajomi mi ją polecali w kółko i w kółko kiedy to mówiłam,że potrzebuję jakiejś mocnej książki. Przeczytałam ją od ręki. I szczerze polecam jeśli macie dość mazgających się bohaterek xd

Wreszcie doczekałam się książki gdzie główna bohaterka "ma jaja", i jest świadoma swoich atutów. Na początku byłam sceptycznie nastawiona i nie chciałam tej książki wypożyczyć, ze względu na "wampiry", które już mnie nudziły i przytłaczały. Znajomi mi ją polecali w kółko i w kółko kiedy to mówiłam,że potrzebuję jakiejś mocnej książki. Przeczytałam ją od ręki. I szczerze...

Nie wiem co mogę o tej książce napisać. Serio, trudno mi stwierdzić czy wpadła w moje gusta. Może i była oryginalna ( w końcu zero wampirów, wilkołaków itp. ) ale czy wyryła mi się w pamięci tak jak niektóre pozycje ?
John na pewno wpadł w moje gusta. Bożek śmierci ? Why not ? ( no może ścięła bym mu włosy ale to szczegół ) Był humorzasty, ale taki mroczny i tajemniczy. Jeżeli chodzi o Pierce... denerwowała mnie tym ciągłym brakiem zdecydowania i użalaniem się nad swoją śmiercią a potem "zmartwychwstaniem". Nie zostaniemy chyba nawet koleżankami xD
"Mitologię lubię więc co mi szkodzi" pomyślałam wypożyczając książkę. Nie była jakaś szczególnie wciągająca ale też nie odrzucała ;)

Nie wiem co mogę o tej książce napisać. Serio, trudno mi stwierdzić czy wpadła w moje gusta. Może i była oryginalna ( w końcu zero wampirów, wilkołaków itp. ) ale czy wyryła mi się w pamięci tak jak niektóre pozycje ?
John na pewno wpadł w moje gusta. Bożek śmierci ? Why not ? ( no może ścięła bym mu włosy ale to szczegół ) Był humorzasty, ale taki mroczny i tajemniczy....