Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przepiękna książka, z niecierpliwością czekam na polskie wydanie.

Przepiękna książka, z niecierpliwością czekam na polskie wydanie.

Taka cicha tykająca bomba, która nagle wybucha i jej siła rażenia rozwala cię na strzępy. Piękny punkt wyjścia do tego by pomyśleć o swoich relacjach z rodzicami z poziomu podświadomości.

Taka cicha tykająca bomba, która nagle wybucha i jej siła rażenia rozwala cię na strzępy. Piękny punkt wyjścia do tego by pomyśleć o swoich relacjach z rodzicami z poziomu podświadomości.

Mój poprzednik musi mieć nudę i pustkę w sercu skoro tak ocenia tę wciągającą jak w wir przemyśleń, głęboką, mądrą i piękną książkę. Wojciech Bonowicz odsłania tu siebie, prostego człowieka, który tak jak każdy z nas potrzebuje spokoju żeby móc cieszyć się życiem, relacjami, być w stanie produktywnie pracować i głęboko myślec. ,,Dziennik pocieszenia" pełen jest obrazów zwykłego życia, które każą nam się zatrzymać i rozejrzeć za tym, co jest naprawdę ważne. Pomimo prostego języka, w książce znajdziemy wiele filozoficznych, trafiających prosto do świadomości obrazów. Nigdy wcześniej nie miałam do czynienia ani z książkami, ani z felietonami autora i cieszę się, że było mi dane go poznać, bo coś czuję, że to będzie długa i owocna przygoda. Wyniosłam z niej dla siebie wiele i nie zawaham się tego użyć w przyszłości.

Mój poprzednik musi mieć nudę i pustkę w sercu skoro tak ocenia tę wciągającą jak w wir przemyśleń, głęboką, mądrą i piękną książkę. Wojciech Bonowicz odsłania tu siebie, prostego człowieka, który tak jak każdy z nas potrzebuje spokoju żeby móc cieszyć się życiem, relacjami, być w stanie ...

Rozwiń Zwiń

Ta książka rozrywa serce. Jest tak dobra i tak straszna, że nie wiem czy ją polecać czy za wszelką cenę odradzzać. Czytacie na własną odpowiedzialność.

Ta książka rozrywa serce. Jest tak dobra i tak straszna, że nie wiem czy ją polecać czy za wszelką cenę odradzzać. Czytacie na własną odpowiedzialność.

Do bólu szczere wyznanie żony Elvisa rozpoczyna się od momentu jego nagłej śmierci. I choć wtedy już Cilla nie jest z Elvisem w związku to nadal się przyjaźnią i są sobie bliscy jak potrafi niewiele byłych małżonków. Ta bliskość przez większość życia Priscilli, która poznała Elvisa mając 14 lat była niewątpliwie dla niej toksyczna i kiedy czyta się o tym z zapartym tchem, ale nadal – to tylko lektura o naprawdę trudnych i patologicznych wręcz doświadczeniach to trudno zrozumieć, że ktokolwiek, a także ona sama mógł dać na to przyzwolenie. Ja jednak nałożyłam sobie na tę opowieść filtr zamierzchłych już czasów lat 70’ i skalę popularności Elvisa, która zamroczyłaby jasność widzenia nawet najbardziej surowego wojskowego, którym był ojciec małej Cilli.

Kolejnym wątkiem jest życie milionerów na wyśnionym poziomie luksusu kupujących konie i wielkie rancza wedle widzimisię króla Elvisa. Priscilla szczegółowo opowiada tu o ich związkach z rodziną, służbą i licznymi przyjaciółmi, którzy bez przerwy kręcili się po ich posiadłosci Graceland choc tylko kiedy Elvis wracał z trasy. Kiedy go nie było Priscilla była samotna, zamknięta jak ptaszek w złotej klatce, nieszczęśliwa i bezradna jak każda kobieta-trofeum, która nie może realizować swoich celów.

Podsumowując, było to bardzo ciekawe doświadczenie zwłaszcza z perspektywy kobiety żyjącej na własnych zasadach w XXI wieku. No i te fantastyczne archiwalne fotografie. Warto zobaczyć świat oczami Priscilli Presley.

Do bólu szczere wyznanie żony Elvisa rozpoczyna się od momentu jego nagłej śmierci. I choć wtedy już Cilla nie jest z Elvisem w związku to nadal się przyjaźnią i są sobie bliscy jak potrafi niewiele byłych małżonków. Ta bliskość przez większość życia Priscilli, która poznała Elvisa mając 1...

Rozwiń Zwiń

J.M. Coetzee to nazwisko, które mnie elektryzuje. Ilekroć mam okazję znajduję czas na jego książki i jeszcze nigdy się nie zawiodłam, a na mojej półce zebrała się już niezła kolekcja. Moja ulubiona to ,,trylogia jezusowa", której nikomu nie pożyczam, a to u mnie wyznacznik literackiej wagi ciężkiej. ,,Polak" to opowieść zupełnie inna od ,,Hańby" czy ,,Barbarzyńców", bo traktująca o innych emocjach. ,,Polak" jest o miłości podstarzałego pianisty do 50-letniej hiszpanki Beatriz. Mężczyzna zakochuje się w swojej wybrance natychmiast i gwałtownie - jest absolutnie przekonany o wielkości swojego uczucia do niej podczas gdy kobieta stara się zachować rezerwę i sprawdzić swojego amanta na wszystkie sposoby aby tylko nie poddać się uczuciu.

To, co urzekło mnie w tej historii najbardziej to mnogośc niuansów i niedopowiedzeń oraz wspaniałe odwołania do ukochanej Dantego - Beatrycze. Jak zwykle u noblisty nawiązania do klasyki są nieoczywiste i niebanalne za co szczególnie i szczerze kocham jego twórczość. Proza Coetzee to zawsze wielkie doświadczenie czytelnicze, którego nie sposób nie docenić.

J.M. Coetzee to nazwisko, które mnie elektryzuje. Ilekroć mam okazję znajduję czas na jego książki i jeszcze nigdy się nie zawiodłam, a na mojej półce zebrała się już niezła kolekcja. Moja ulubiona to ,,trylogia jezusowa", której nikomu nie pożyczam, a to u mnie wyznacznik literackiej wagi...

Rozwiń Zwiń