Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak na Gorzkę to taka rodzinna powieść.

Jak na Gorzkę to taka rodzinna powieść.

Mam ważenie, że autor chciał jedynie na tej powieści zbić kasę. Postaci, które przedstawił są co najmniej nudne - ciągłe rozważania Homera [można by powiedzieć, że godne nastolatki], naiwność Saszy i brygadier... chodząca machina do zabijania po przejściach.
Miałem nadzieję, że spotka mnie w tej powieści coś więcej niż w M2033 jednak srogo się zawiodłem.
Abstrahuję już od faktu, że wydanie leży [wąskie kolumny, puste kartki pomiędzy rozdziałami oraz, nieodgadniona tajemnica natury, w 3/4 książki mapa, podobnie jak w poprzedniej części].
Akcji prawie zero, opisy dość skromne [przez co za bardzo nie zostało stworzone poczucie beznadziei, które gryzie mnie po nocach po przeczytaniu M2033].
Książkę czytałem bardzo długo i jeżeli ktoś mimo wszystko zamierza zabrać się za lekturę, proponuję zrobić to za jednym podejściem. Później bardzo ciężko się wraca.

Mam ważenie, że autor chciał jedynie na tej powieści zbić kasę. Postaci, które przedstawił są co najmniej nudne - ciągłe rozważania Homera [można by powiedzieć, że godne nastolatki], naiwność Saszy i brygadier... chodząca machina do zabijania po przejściach.
Miałem nadzieję, że spotka mnie w tej powieści coś więcej niż w M2033 jednak srogo się zawiodłem.
Abstrahuję już od...