Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po apokalipsie nuklearnej Glukhovsky postanowił poruszyć kolejny temat często pojawiający się w powieściach sci-fi - utopijne społeczeństwo. Jego Europę poznajemy oczami Jana, którego praca jest raczej... Niespotykana. Każdy Europejczyk jest nieśmiertelny - nie ma innego wyboru, leki zapewniające nieśmiertelność są dodawane do wody. Kto jednak pilnuje tego, by nie nastąpiło przeludnienie, by i tak już zatłoczona ziemia nie załamała się pod ciężarem wiecznie młodych ludzi? Panie i Panowie, przedstawiamy Nieśmiertelnych. To oni ścigają tych, którzy zdecydowali się mieć dzieci i wstrzykują im odtrutkę na życie wieczne, znienawidzeni, ale potrzebni. Jakie są wyniki zmagań autora "Metra" z wizją życia (nie)idealnego?
Nie zdziwi się z pewnością ten, kto spodziewał się po tej książce filozoficznych rozważań - tych w "Futu.re" nie brakuje, nie są jednak podobne do tych z "Metra" -tutaj sprawiają wrażenie mniej topornych, znajdują lepsze odzwierciedlenie w akcji powieści i prowadzą do zaskakujących wniosków. Oczywiście sama nieśmiertelność stanowi temat przewodni przemyśleń Glukhovskiego - zastanawia się on, jak wyglądałoby życie ludzkie gdyby nie było napędzanie nieustannym strachem przed śmiercią i wyścigiem z nią, próbuje odpowiedzieć na pytanie, czy nieśmiertelność jest w ogóle czymś właściwym dla człowieka, nie brakuje jednakże innych filozoficznych odskoczni, dzięki czemu nie mamy wrażenia wałkowania w kółko tego samego tematu.
Niech się jednak nikomu nie wydaje, że ma przed sobą 630 stron eseju politycznego - w "Futu.re" nie brakuje też akcji i to akcji prawdziwej, pełnokrwistej, pędzącej przed siebie z zawrotną czasem szybkością. Trzeba Glukhovskiemu przyznać, że odmalował swój świat w pełni wyraziście, nadając mu charakter i ową szczególną duszną atmosferę, która pojawiała się już w "Metrze"... A to, czego nie dało się wyobrazić zostało z powodzeniem oddane na cudownych ilustracjach Sergeja Kritskiego na trzech wkładkach wewnątrz książki. W internecie (a konkretnie - na stronie książki) można znaleźć też muzykę do każdego z 30 rozdziałów, która poszerza doznania płynące z książki o stronę fonetyczną. Szkoda tylko, że w samej książce nie ma o tym wzmianki i odkryłam to dopiero po zakończeniu lektury.
Barwny, żywy świat stworzony przez autora to kolejny powód, dla którego warto poświęcić "Futu.re" parę chwil. Blaski i cienie Europy wyłaniające się z każdej strony, konsumpcjonistyczna zachłanność, pożądanie piękna, pogarda dla starości i brzydoty... Dzięki licznym opisom Glukhovsky to ukazuje nam życie na szczycie świata, to strąca w dzielnice biedoty wypchanej po brzegi ziemi. Co jak co, ale obraz utopijnej rzeczywistości wyszedł autorowi wręcz podręcznikowo.
Żeby jednak nie było wesoło, jedna rzecz nie jest do końca w tej powieści dopracowana - główny bohater. Jan Nachitgall, będący jednocześnie narratorem tej powieści nie jest tak kartonowy, jak Artem z "Metra 2033", w trakcie trwania powieści przechodzi wewnętrzną przemianę, ale mimo wszystko wydaje się ona wymuszona i nieco zbyt prosta, a sam bohater popada ze skrajności w skrajność. Jego uczucia wprawdzie nie sprawiają wrażenia przesadzonych, ale motywy zachowania są czasem niezrozumiałe i dziwne.
Jakby nie było, "Futu.re" wciąż bije na głowę "Metro" - autor wyraźnie się rozwija i miejmy nadzieję, że nie przestanie. Kawał dobrej, ciężkiej literatury, prowokuje do myślenia i zadawania sobie pytań. Zdecydowanie polecam.

Inne recenzje na: k-jak-kocham-k-jak-ksiazki.blogspot.com

Po apokalipsie nuklearnej Glukhovsky postanowił poruszyć kolejny temat często pojawiający się w powieściach sci-fi - utopijne społeczeństwo. Jego Europę poznajemy oczami Jana, którego praca jest raczej... Niespotykana. Każdy Europejczyk jest nieśmiertelny - nie ma innego wyboru, leki zapewniające nieśmiertelność są dodawane do wody. Kto jednak pilnuje tego, by nie nastąpiło...