Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo fajna książka dla młodzieży młodszej, sama się na niej wychowałam.Kiedy czytałam ją po raz pierwszy, robiłam to przez całą noc do białego rana, potem zasnęłam i zaspałam do szkoły!
Po ostatniej lekturze odnoszę wrażenie, ze trochę "tchnie myszką", ale i tak jest fajna! Zainspirowała mnie do poszukiwań genealogicznych, które trwały kilka lat i w swojej bebnedyktyńskiej pracy musiałam się wykazać równym sprytem, jak Adaś, bohater książki... Polecam.

Bardzo fajna książka dla młodzieży młodszej, sama się na niej wychowałam.Kiedy czytałam ją po raz pierwszy, robiłam to przez całą noc do białego rana, potem zasnęłam i zaspałam do szkoły!
Po ostatniej lekturze odnoszę wrażenie, ze trochę "tchnie myszką", ale i tak jest fajna! Zainspirowała mnie do poszukiwań genealogicznych, które trwały kilka lat i w swojej...

To jest od "zawsze" jeden z moich ulubionych poetów, co wiele moich znajomych (sami piszą poezję!) ma mi za złe, ale ja kocham te wycyzelowane strofy, chociaż nie do końca niektóre wiersze Ks. Twardowskiego rozumiem, ale czuję, że oprócz "profanum" jest w nich owo "sakrum", którego jeszcze nie od kryłam! życzę miłej i owocnej lektury.

To jest od "zawsze" jeden z moich ulubionych poetów, co wiele moich znajomych (sami piszą poezję!) ma mi za złe, ale ja kocham te wycyzelowane strofy, chociaż nie do końca niektóre wiersze Ks. Twardowskiego rozumiem, ale czuję, że oprócz "profanum" jest w nich owo "sakrum", którego jeszcze nie od kryłam! życzę miłej i owocnej lektury.

Pochłaniam którąś z kolei "blondynkę" i dopiero teraz odkryłam, że te książki są bardziej zapisem stanu ducha "blondynki, niż opisem zwiedzanych miejsc, ale warto przeczytać!

Pochłaniam którąś z kolei "blondynkę" i dopiero teraz odkryłam, że te książki są bardziej zapisem stanu ducha "blondynki, niż opisem zwiedzanych miejsc, ale warto przeczytać!

Pierwszy raz przeczytałam tę książkę jeszcze w liceum (lektura obowiązkowa), wtedy wydawała mi się trochę przydługa. Jest to jedna z tych lektur, do których trzeba dorosnąć.Wróciłam do niej, kiedy sama zostałam mamą i wtedy wydawała mi się bardzo "życiowa". Chyba ją jeszcze raz przeczytam, choć znam

Pierwszy raz przeczytałam tę książkę jeszcze w liceum (lektura obowiązkowa), wtedy wydawała mi się trochę przydługa. Jest to jedna z tych lektur, do których trzeba dorosnąć.Wróciłam do niej, kiedy sama zostałam mamą i wtedy wydawała mi się bardzo "życiowa". Chyba ją jeszcze raz przeczytam, choć znam

Jak wszystkie książeczki z serii "Żory piórem i pędzlem..." jest ciekawa, choć przeznaczona raczej dla dzieci, ale dorośli też mogą przeczytać i przypomnieć sobie śląskie legendy, zwłaszcza, że niektóre są mniej znane, czytałam z przyjemnością! Szkoda tylko, że autorki projektu myli się z autorkami tekstów i kupienie tych książek poza Żorami(punkt informacji miejskiej) jest niemożliwe, a szkoda,bo miasto ma się czym pochwalić!

Jak wszystkie książeczki z serii "Żory piórem i pędzlem..." jest ciekawa, choć przeznaczona raczej dla dzieci, ale dorośli też mogą przeczytać i przypomnieć sobie śląskie legendy, zwłaszcza, że niektóre są mniej znane, czytałam z przyjemnością! Szkoda tylko, że autorki projektu myli się z autorkami tekstów i kupienie tych książek poza Żorami(punkt informacji miejskiej) jest...