Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia bardzo ludzka, a bohaterowie są jednymi z nas, zupełnie jakby czytało się swój pamiętnik lub słuchało historii przyjaciółki. Kilka razy się wzruszyłam, uśmiałam i zestresowałam, ale wszystkie emocje mają bezpieczną amplitudę, bez większych odchyleń. Lekko się czyta, polecam na jesienny wieczór.

Historia bardzo ludzka, a bohaterowie są jednymi z nas, zupełnie jakby czytało się swój pamiętnik lub słuchało historii przyjaciółki. Kilka razy się wzruszyłam, uśmiałam i zestresowałam, ale wszystkie emocje mają bezpieczną amplitudę, bez większych odchyleń. Lekko się czyta, polecam na jesienny wieczór.

Mi osobiście książka przywraca wiarę w nauki chrześcijańskie, ale niestety odbiera ją zupełnie instytucji kościoła w Polsce. Znowu dobitnie widzimy, że te obie rzeczy nie mają za sobą wiele wspólnego, a to co słyszymy z ambony ma służyć głównie to budowania nam wygodnego dla władzy światopoglądu.

Mi osobiście książka przywraca wiarę w nauki chrześcijańskie, ale niestety odbiera ją zupełnie instytucji kościoła w Polsce. Znowu dobitnie widzimy, że te obie rzeczy nie mają za sobą wiele wspólnego, a to co słyszymy z ambony ma służyć głównie to budowania nam wygodnego dla władzy światopoglądu.

Pan Marcin zrobił więcej dla edukacji o dzikich zwierzętach w Polsce niż lata lekcji przyrody w szkole. Ciekawe słodko-gorzkie historie zwierząt ukazujące ich zwyczaje i charaktery. Niestety zostaje zasłużona nuta goryczy na temat naszego ludzkiego gatunku, którą trzeba przełknąć.

Pan Marcin zrobił więcej dla edukacji o dzikich zwierzętach w Polsce niż lata lekcji przyrody w szkole. Ciekawe słodko-gorzkie historie zwierząt ukazujące ich zwyczaje i charaktery. Niestety zostaje zasłużona nuta goryczy na temat naszego ludzkiego gatunku, którą trzeba przełknąć.