Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na książkę wpadłem przez to że miałem akurat tydzień słoweński z jednej – a przez patrząc na podróży bez paszportu odcinek promocyjny z panią Aleksandrą - o Słowenii. Książkę okazało się że dysponuje ochocka biblioteka „Na zawiszy” z czego skwapliwie skorzystałem.

Samemu muszę przyznać nie gustuje w tego typu literaturze – nie jestem za bardzo obieżyświatem, ale ciekawy mnie jak w różnych krajach działają rzeczy, które u nas są i jest dla nas poniekąd oczywiste. Dlatego też najbardziej mnie ciekawił początek – ukazanie perspektywy Słoweńców „jako adwokata i łącznik Bałkan z Europą” i ukazanie Słoweńców jako cytując „leśne stwory” -- zestawiając z hałaśliwymi, nadmorskimi Chorwatami, którzy w żadnym wypadku za Bałkany się nie uważają. Bardzo fajnie, że wspomniano Slavoja Żiżka – cytat jego że każdy na Bałkanach uważa się za bramę cywilizacji oddzielającą ją od dziczy i zepsucia – jest na swój sposób ciekawe.

Środkowe tematy rekomendacji atrakcji turystycznej przebyłem – chyba na zawsze już zapamiętam słowo trekking i bikepark – jest mi to obce hobby i raczej nie zostanę uczestnikiem – ale na pewno jakaś wartość dodana jest w tym, że bardziej rozumiem dlaczego ludzie lubują się w tym hobby. Nie zdawałem sobie też sprawy z tego jak przemysł turystyczny jest rozbudowany i jakie akcje reklamowe wokół niego się kręcą. Te słoweńskie przeświadczenia „po co zabierać rower elektryczny” również i mi wydaję się obce ;)

Trochę zmęczony kolejny górami i przełęczami (szczególnie sformułowanie „droga szutrowa” mi zapadła w pamięć) już zaczęło mnie męczyć – ale wtem nastąpiło w końcowej części książki tematy na temat imigrantów z innych krajów do Słowenii ( na stałe, a nie jako turyści ) był dosyć ciekawy (to prymitywne i niegodne, ale jednak kiedy biurokracja działa wolno nie tylko u nas zawsze człowiekowi jakoś lżej i u nas). Intrygujące, że jedynym miejscem gdzie ludzie nie znają oficjalnie angielskiego jest biuro ds. imigracji.

Ostatnim, ale chyba najbardziej dla mnie zaskakującym elementem jest opisanie tematu „Wymazanych” sprawy z 1992 kiedy to ministerstwo spraw wewnętrznych, bez żadnej informacji publicznej, „wymazało” z bycia obywatelami Słowenii osoby z podwójnym obywatelstwem. Od parunastu lat słyszałem o swoistych „bezpaństwowcach” w krajach mniejszości rosyjskiej – Łotwie i Estonii – ale nigdy nie Słowenii. To, aż takie trochę niespodziewane dla mnie było – muszę kiedyś przejrzeć polecaną przez autorkę książkę wymazani przeczytać (link do książki https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4946827/wymazana). Chyba dlatego, że jak autorka – miałem trochę wyidealizowany obraz Słowenii – przodowników wzrostu PKB (w sumie ciekawostka – spółka farmaceutyczna „Krk” notowana też na polskiej giełdzie również jest słoweńska!) – a to jednak poniekąd „gruba” sprawa sprawiła że spojrzałem bardziej realistycznie na Słowenię

Podsumowując – ogólnie na plus – 8/10, dobrze było poruszyć tematykę bardziej czysto podróżową by mieć pojęcie co w tego typu literaturze się zawiera – i, że nawet tutaj czasem pojawią się ciekawe tematy społeczne nieznane do tej pory człowiekowi. Ale gdyby to miało być samo opisywanie podróży po przełęczach … to byłoby gorzej.

Na książkę wpadłem przez to że miałem akurat tydzień słoweński z jednej – a przez patrząc na podróży bez paszportu odcinek promocyjny z panią Aleksandrą - o Słowenii. Książkę okazało się że dysponuje ochocka biblioteka „Na zawiszy” z czego skwapliwie skorzystałem.

Samemu muszę przyznać nie gustuje w tego typu literaturze – nie jestem za bardzo obieżyświatem, ale ciekawy...