Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobry thriller, wciągnął mnie od pierwszych stron i trzymał w napięciu do samego końca. Mnogość wątków, akcji, plot twistów i zdarzeń jest ogromna, ale ja lubię takie poplątane historie. Nawet wątek "paranormalny" nie raził aż tak bardzo, choć na ogół akceptuję je jedynie w fantastyce i horrorach. Gdyby nie to, ocena byłaby nawet wyższa.

Bardzo dobry thriller, wciągnął mnie od pierwszych stron i trzymał w napięciu do samego końca. Mnogość wątków, akcji, plot twistów i zdarzeń jest ogromna, ale ja lubię takie poplątane historie. Nawet wątek "paranormalny" nie raził aż tak bardzo, choć na ogół akceptuję je jedynie ...

Rozwiń

Zwiń

Po rewelacyjnym "Zwierzu" i niezłym "Domu", "Skóra' bardzo mnie rozczarowała. Rozczarowała to za mało powiedziane. Jest to jedna z niewielu książek, której nie przeczytałam do końca. Zostało mi jakieś 50 stron do końca, ale nawet mnie to zakończenie nie ciekawiło, a i tak wiadomo było od dawna, kto jest zabójcą. Dawno się tak nie męczyłam przy czytaniu. Aż ciężko mi uwierzyć, że to ten sam autor, co napisał Zwierza :(
Nienaturalne dialogi, sztucznie napisane myśli bohaterów, drętwe opisy, bezemocjonalne zachowania.
Opis antyterrorystów wpadających do mieszkania Mateusza był po prostu absurdalny i żenujący. Tak mogłoby wyglądać aresztowanie mordercy, gdy posiada się już niezbite dowody na jego winę, a nie zatrzymanie podejrzanego, o którym wie się tylko tyle, że spotykał się z zaginioną dziewczyną. To był pierwszym moment w tej książce, gdy miałam ochotę przestać czytać.
Opisy zabójstw były tak suche i bezemocjonalne, że nie czułam żadnego współczucia dla ofiar. Wszystko tam było po prostu żałośnie sztuczne. Jakby napisała to sztuczna inteligencja, a nie człowiek. Choć pewnie nawet AI napisałoby to lepiej. Z czystym sercem, jest to jeden z najgorszych kryminałów, jakie w życiu czytałam. Naprawdę nie rozumiem tak wysokiej oceny.

Po rewelacyjnym "Zwierzu" i niezłym "Domu", "Skóra' bardzo mnie rozczarowała. Rozczarowała to za mało powiedziane. Jest to jedna z niewielu książek, której nie przeczytałam do końca. Zostało mi jakieś 50 stron do końca, ale nawet mnie to zakończenie nie ciekawiło, ...

Rozwiń

Zwiń

Nie jest to typowy kryminał, spodziewałam się trochę czegoś innego, ale styl autorki i humor bardzo mnie wciągnęły, zdarzyło mi się zaśmiać przy czytaniu. Przeszkadzało mi trochę trzymanie tajemnic przed czytelnikiem, nawet gdy Joanna już je poznała, mam na myśli unikanie nazwisk, czy faktów, które od kogoś usłyszała. Właściwie nie poznaliśmy wszystkich szczegółów tej tajemnicy, Joanna powiedziała, że wszystkiego się domyśliła i... tyle. Czytelnik chyba też miał sam się wszystkiego domyślić, a wolałabym jednak przeczytać to w książce, bo za dużo tam było chaosu, za dużo informacji i dziwnych zdarzeń. Mimo wszystko, ze względu na styl i humor, chętnie sięgnę po kolejne części.

Nie jest to typowy kryminał, spodziewałam się trochę czegoś innego, ale styl autorki i humor bardzo mnie wciągnęły, zdarzyło mi się zaśmiać przy czytaniu. Przeszkadzało mi trochę trzymanie tajemnic przed czytelnikiem, nawet gdy Joanna już je poznała, mam na myśli unikanie nazwisk, czy fakt...

Rozwiń

Zwiń

Gdy przeczytałam tę książkę, byłam dzieckiem i pamiętam, że zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Najbardziej w pamięci zapadło mi wytatuowane na karku oko. Utkwiło we mnie jak zadra. 20 lat później sama zrobiłam sobie taki tatuaż. Kiedyś wrócę do tej książki.

Gdy przeczytałam tę książkę, byłam dzieckiem i pamiętam, że zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Najbardziej w pamięci zapadło mi wytatuowane na karku oko. Utkwiło we mnie jak zadra. 20 lat później sama zrobiłam sobie taki tatuaż. Kiedyś wrócę do tej książki.

Drugi tom trzyma ten sam poziom, co pierwszy. Zgrabnie napisany, wciągający, brak dziur w fabule, ale brak też wielkiego efektu zaskoczenia czy niesamowitych zwrotów akcji. Po prostu - poprawny kryminał.

Drugi tom trzyma ten sam poziom, co pierwszy. Zgrabnie napisany, wciągający, brak dziur w fabule, ale brak też wielkiego efektu zaskoczenia czy niesamowitych zwrotów akcji. Po prostu - poprawny kryminał.

Lekka i wciągająca, czyta się szybko i przyjemnie. Fabuła i konstrukcja na plus. Wciągnęłam ją w jeden wieczór.

To co mi przeszkadzało, to brak konsekwencji w kwestiach finansowych. Obie bohaterki opisywane są jako osoby niezbyt bogate, nie mogące sobie pozwolić na mieszkanie, prywatne badania, czy nawet przejazd taksówką. A jednocześnie obie noszą drogie ubrania od projektantów. Mieszkam w Anglii i wiem, jak wyglądają realia. Jeśli kogoś nie stać na taksówkę, to nosi baleriny z Primarka, a nie od Chloe.
No i nielogiczne zachowanie Jane pod koniec. Bała się Simona, chciała zadzwonić na policję albo gdziekolwiek. On zaproponował zadzwonienie po lekarza, ale odmówiła. Dlaczego? Nawet lekarz w tym przypadku mógłby jej zapewnić bezpieczeństwo. Ale cóż, w stresie różnie reagujemy, więc powiedzmy, że można to niedociągnięcie zaakceptować.

Lekka i wciągająca, czyta się szybko i przyjemnie. Fabuła i konstrukcja na plus. Wciągnęłam ją w jeden wieczór.

To co mi przeszkadzało, to brak konsekwencji w kwestiach finansowych. Obie bohaterki opisywane są jako osoby niezbyt bogate, nie mogące sobie pozwolić na mieszkanie, prywatne ba...

Rozwiń

Zwiń