Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od samego początku da się czuć klimat tajemnicy i sekretów. ‘Kamieniarz’ jest książką stosunkowo cienką, więc i fabuła posuwa się do przodu dość szybko, jednak tajemnice pozostają tajemnicami do samego końca książki. Całość fabularna była ciekawym doświadczeniem. Gorzej trochę z wykonaniem. Krótkie rozdziały nadały przedstawieniu historii trochę za szybkie tempo. Zasadniczo to autor chciał usadowić w każdym z rozdziałów wszystko i nic, co spowodowało, że fabuła, im dalej brnąłem ku końcowi, robiła sie coraz bardziej oklepana - i właśnie nad tym ubolewam, bo potencjał był duży. Były momenty, że przez dość ograniczone i ubogie opisy, było trochę trudno zwizualizować sobie poszczególne wydarzenia w książce, a co za tym szło - trudno było docenić i zrozumieć daną sytuację w fabule. Wspominając już wczesniej o tajemniczości fabuły - tu przyznaję, ze na duży plus. Autor trzymał poziom do samego końca. Na tyle, że finał fabularnie okazał się sporym zaskoczeniem, a takie niespodzianki są dużą przyjemnością dla czytelnika. Jednak ten finał ‘Kamieniarza’ został dość banalnie przedstawiony. Były ze dwa momenty, ze dosłownie walnąłem smiechem, bo poczułem, ze ta finałowa definicja dyskomfortu trochę przerasta moje granice tolerancji dla ubogiej literatury i mocno zaniża oczekiwania - tutaj duża szkoda, bo to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora a tu taki marny start. Ostatecznie uważam, że ‘Kamieniarz’ definiuje niższy poziom literatury, bo juz od pierwszych rozdziałów śmierdzi brakiem doświadczenia w dostarczaniu emocji, na które zasługuje fan pisanego horroru. Potencjał byl, owszem, ale właśnie nie na horror. Thriller, może. Ale zdecydowanie brakowało szczegółów - tych małych elementów spajających te większe ze sobą, które razem mają szansę stworzyć fajny hicior!