Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo polubiłam książki tej autorki. Kolejna pozycja, która trzyma w napięciu, momentami wzrusza i szybko się czyta.

Bardzo polubiłam książki tej autorki. Kolejna pozycja, która trzyma w napięciu, momentami wzrusza i szybko się czyta.

Jak na cykl z Forstem to mocno rozczarowująca część. Nie trzymała w napięciu i była (dla mnie) dość przewidywalna. Dodatkowo mało wyrazista postać lokalnego mafiozy Malma, w porównaniu do np. Gjorda. Słabiutko.

Jak na cykl z Forstem to mocno rozczarowująca część. Nie trzymała w napięciu i była (dla mnie) dość przewidywalna. Dodatkowo mało wyrazista postać lokalnego mafiozy Malma, w porównaniu do np. Gjorda. Słabiutko.

Luźna i przewidywalna, dla odmóżdżenia, ale nie wiem czemu nazwana komedia romantyczna, bo może raz się zaśmiałam.

Luźna i przewidywalna, dla odmóżdżenia, ale nie wiem czemu nazwana komedia romantyczna, bo może raz się zaśmiałam.

książka świetnie pokazuje, że to zachowanie rodziców ma wpływ na zachowanie dziecka. Najbardziej podoba mi się cytat „dziecko, które czuje się lepiej, zachowuje się lepiej”. Dlaczego żyjemy w błędnym przekonaniu, że dziecko najpierw musi poczuć się gorzej, żeby zaczęło zachowywać się lepiej? W wychowaniu dziecka nie toleruję kar, poniżania czy ośmieszania dziecka, a już na pewno klapsów czy bicia, więc trochę ciężko czytało mi się początek książki, gdzie autorka sama przyznała, że stosowała te metody w wychowywaniu swoich dzieci i że nie raz je zlała - a potem cudowne objawienie i pozytywna dyscyplina.
Na plus jest to, że w trakcie czytania książki zaczęłam od razu wprowadzać te metody w wychowywaniu swojego już prawie 4 latka i widziałam natychmiastowy efekt. Współpraca z dzieckiem (jesteśmy w jednej drużynie i nie walczymy o władzę), ciągła rozmowa (ale nie prawienie kazań), pytania pełne ciekawości (zamiast wydawania poleceń i nakazów), przyznawanie się do błędów (również przez rodziców!), rozwiązywanie problemów (ale nie w trakcie trwania konfliktu i wzburzonych emocji - to jest bardzo ważne), pomysł pozytywnej przerwy (i wymyślenie specjalnego miejsca na „odpoczynek od emocji”). Książka zawiera dużo ciekawych i efektywnych metod, warto w trakcie robić sobie notatki. Bardzo dobry fragment o priorytetach rodziców i ich osobowościach, m.in. Własny komfort (i pobłażanie dziecku) czy kontrola (nadmierne sterowanie dzieckiem).
Mały minus za zbyt częste powtarzanie tego, co było już w poprzednich rozdziałach, a ostatnia godzina-półtorej książki to w ogóle powtórzenie wszystkiego, co było wspomniane już wcześniej. Dla mnie też na minus fragmenty dla nauczycieli, pomysł spotkań klasowych itd., ale jestem świadoma, że książka dedykowana jest zarówno rodzicom jak i nauczycielom szkolnym, przedszkolnym czy opiekunom.
Uważam, że każdy rodzic, który chce wychowywać dziecko w miłości, wzajemnym zrozumieniu i szacunku, a nie agresji, walce o to, kto rządzi, czy pokazywaniu, że rodzic może wszystko, a dziecko nie, powinien przeczytać tę książkę.

książka świetnie pokazuje, że to zachowanie rodziców ma wpływ na zachowanie dziecka. Najbardziej podoba mi się cytat „dziecko, które czuje się lepiej, zachowuje się lepiej”. Dlaczego żyjemy w błędnym przekonaniu, że dziecko najpierw musi poczuć się gorzej, żeby zaczęło zachowywać się lepiej? W wychowaniu dziecka nie toleruję kar, poniżania czy ośmieszania dziecka, a już na...

Świetna, trzyma w napięciu, czyta się jednym tchem.

Świetna, trzyma w napięciu, czyta się jednym tchem.

Dobra, trzymająca w napięciu i szybko sie czyta.
Pan Mróz w formie, ale ewidentnie tęskni za Chyłka i Zordonem - Siarka w swoich dialogach brzmiała mi tu jak 100% Chyłka.
Postać Langera, który jak się odezwie to chce mi się śmiać, żeby zaraz przypomnieć jakim zwyrolem i psychopata w rzeczywistości jest.

Dobra, trzymająca w napięciu i szybko sie czyta.
Pan Mróz w formie, ale ewidentnie tęskni za Chyłka i Zordonem - Siarka w swoich dialogach brzmiała mi tu jak 100% Chyłka.
Postać Langera, który jak się odezwie to chce mi się śmiać, żeby zaraz przypomnieć jakim zwyrolem i psychopata w rzeczywistości jest.

Najlepsza część! choć pozostawia niedosyt i wciąż
brakuje mi wyjaśnienia urwanych wątków z przeszłości Hailie. Mam nadzieję, że to nie koniec, bo pokochałam tę serię.
EDIT: jednak jak się okazało to ostatni tom tej serii, mega smutek!

Najlepsza część! choć pozostawia niedosyt i wciąż
brakuje mi wyjaśnienia urwanych wątków z przeszłości Hailie. Mam nadzieję, że to nie koniec, bo pokochałam tę serię.
EDIT: jednak jak się okazało to ostatni tom tej serii, mega smutek!

Zdecydowanie brakuje mi tu ciągłości i wyjaśnienia nagle urwanych wątków z poprzednich tomów. Mimo wszystko jest wiele ciekawych momentów trzymających w napięciu i ta część bardzo mi się podobała.

Zdecydowanie brakuje mi tu ciągłości i wyjaśnienia nagle urwanych wątków z poprzednich tomów. Mimo wszystko jest wiele ciekawych momentów trzymających w napięciu i ta część bardzo mi się podobała.

Kolejna świetna część, choć dalej uważam, że Hailie jest zbyt infantylna jak na swoje już prawie 17 lat i lekko rozhisteryzowana, co mnie osobiście irytuje. Mam nadzieję, że w następnych częściach przeszła jakaś przemianę😆

Kolejna świetna część, choć dalej uważam, że Hailie jest zbyt infantylna jak na swoje już prawie 17 lat i lekko rozhisteryzowana, co mnie osobiście irytuje. Mam nadzieję, że w następnych częściach przeszła jakaś przemianę😆

Początkowo miałam wrażenie, że ta część niczym mnie nie zaskoczy, tak jak pierwsza. Momentami irytowała mnie główna bohaterka swoją infantylnościa i pierdołatowością, miałam wrażenie, że chyba jestem za stara na tę serię. Jednak z każdą stroną wciągałam się co raz bardziej, w tej części jest też dużo więcej akcji, no i nie wiem kiedy to się stało, ale bardzo polubiłam Rodzinę Monet i pochłonęłam w parę godzin. Z chęcią sięgnę po resztę tomów.

Początkowo miałam wrażenie, że ta część niczym mnie nie zaskoczy, tak jak pierwsza. Momentami irytowała mnie główna bohaterka swoją infantylnościa i pierdołatowością, miałam wrażenie, że chyba jestem za stara na tę serię. Jednak z każdą stroną wciągałam się co raz bardziej, w tej części jest też dużo więcej akcji, no i nie wiem kiedy to się stało, ale bardzo polubiłam...

Zdecydowanie lepsza niż pierwsza część „Gorzka pomarańcza”. Więcej emocji autorki, więcej szczegółów.
Za każdym razem jestem przerażona tym jak mężczyźni w krajach arabskich traktują kobiety i dzieci - przemoc fizyczna i psychiczna jest dla mnie nie do pomyślenia.

Zdecydowanie lepsza niż pierwsza część „Gorzka pomarańcza”. Więcej emocji autorki, więcej szczegółów.
Za każdym razem jestem przerażona tym jak mężczyźni w krajach arabskich traktują kobiety i dzieci - przemoc fizyczna i psychiczna jest dla mnie nie do pomyślenia.

Ciekawa, aczkolwiek mając porównanie do wielu innych książek o tej tematyce, ta ma o wiele mniej szczegółów, przez to też oczywiście jest taka krótka.

Ciekawa, aczkolwiek mając porównanie do wielu innych książek o tej tematyce, ta ma o wiele mniej szczegółów, przez to też oczywiście jest taka krótka.

Swietna książka, po przeczytaniu jej wiem dlaczego była bestsellerem. Do końca trzyma w napięciu. To ten rodzaj, gdzie cały czas czytając błagasz, żeby zakończyła się happy endem (dla ofiary oczywiście).

Swietna książka, po przeczytaniu jej wiem dlaczego była bestsellerem. Do końca trzyma w napięciu. To ten rodzaj, gdzie cały czas czytając błagasz, żeby zakończyła się happy endem (dla ofiary oczywiście).

Niestety dużo słabsza od pierwszej części, w której było znacznie więcej wciągającej akcji. Tu w połowie jest takie pomieszanie z poplątaniem i przekombinowaniem, że trzeba się naprawdę skupić, żeby się nie pogubić.

Niestety dużo słabsza od pierwszej części, w której było znacznie więcej wciągającej akcji. Tu w połowie jest takie pomieszanie z poplątaniem i przekombinowaniem, że trzeba się naprawdę skupić, żeby się nie pogubić.

Dla osób (takich jak ja) interesujących się tematyką terroryzmu, a co więcej studiujących ten przedmiot parę lat temu, ta książka niewiele wniesie, nie dowiedziałam się niczego nowego. Napisana bardzo chaotycznie i ogólnikowo. Miała duży potencjał a wyszło miernie.

Dla osób (takich jak ja) interesujących się tematyką terroryzmu, a co więcej studiujących ten przedmiot parę lat temu, ta książka niewiele wniesie, nie dowiedziałam się niczego nowego. Napisana bardzo chaotycznie i ogólnikowo. Miała duży potencjał a wyszło miernie.