Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najbardziej odczujesz brak jakiejś osoby, kiedy będziesz siedział obok niej i będziesz wiedział, że ona nigdy nie będzie twoja.

Najbardziej odczujesz brak jakiejś osoby, kiedy będziesz siedział obok niej i będziesz wiedział, że ona nigdy nie będzie twoja.

(...) bo dla mnie prawdziwymi ludźmi są szaleńcy ogarnięci szałem życia, szałem rozmowy, chęcią zbawienia, pragnący wszystkiego naraz, ci, co nigdy nie ziewają, nie plotą banałów, ale płoną, płoną, płoną, jak bajeczne race eksplodujące niczym pająki na tle gwiazd, aż nagle strzela niebieskie jądro i tłum krzyczy „Oooo!”

(...) bo dla mnie prawdziwymi ludźmi są szaleńcy ogarnięci szałem życia, szałem rozmowy, chęcią zbawienia, pragnący wszystkiego naraz, ci, co nigdy nie ziewają, nie plotą banałów, ale płoną, płoną, płoną, jak bajeczne race eksplodujące niczym pająki na tle gwiazd, aż nagle strzela niebieskie jądro i tłum krzyczy „Oooo!”

(...) często najbardziej kochamy tych ludzi, te sprawy i te rzeczy, od których bieg życia każe nam odchodzić – nieraz na zawsze.

(...) często najbardziej kochamy tych ludzi, te sprawy i te rzeczy, od których bieg życia każe nam odchodzić – nieraz na zawsze.

Tęsknota to także forma życia...

Tęsknota to także forma życia...

Jak górskie szczyty dookoła patrzymy na siebie odseparowani dolinami, za duzi, aby przemknąć niepostrzeżenie obok, za mali, by dotknąć nieba.

Jak górskie szczyty dookoła patrzymy na siebie odseparowani dolinami, za duzi, aby przemknąć niepostrzeżenie obok, za mali, by dotknąć nieba.

Czytanie to dla mnie rozrywka, oderwanie myśli, pocieszenie, małe samobójstwo. Kiedy nie mogę już znieść świata, zwijam się w kłębek z książką, tym małym statkiem kosmicznym, którym odlatuję daleko od wszystkiego.

Czytanie to dla mnie rozrywka, oderwanie myśli, pocieszenie, małe samobójstwo. Kiedy nie mogę już znieść świata, zwijam się w kłębek z książką, tym małym statkiem kosmicznym, którym odlatuję daleko od wszystkiego.

Teraz nosił klatkę w sobie; krępowała mu mózg i serce, paraliżowała mięśnie. Pragnienie wolności, którym odróżniał się od zrezygnowanych, ospałych królików, opuściło go niby zapach zgniecioną, wyschniętą koniczynę.

Teraz nosił klatkę w sobie; krępowała mu mózg i serce, paraliżowała mięśnie. Pragnienie wolności, którym odróżniał się od zrezygnowanych, ospałych królików, opuściło go niby zapach zgniecioną, wyschniętą koniczynę.

Są takie chwile, kiedy kobieta przestaje być wampirem. Kiedy cała i w pełni oddaje się mężczyźnie, zostaje zmyte to, co nieczyste, a jej potrzeba destrukcji i wstyd znikają bez śladu, jej twarz promienieje straszliwą pięknością poczęcia. Są takie chwile w duszy kobiety, kiedy zapomina o sobie i wszystkim wokół i przemienia się w bezkształtne, ponadczasowe i bezwymiarowe stworzenie. W takiej to chwili zostaje w niej poczęta dziewiczość: >>Madonna<<.

Są takie chwile, kiedy kobieta przestaje być wampirem. Kiedy cała i w pełni oddaje się mężczyźnie, zostaje zmyte to, co nieczyste, a jej potrzeba destrukcji i wstyd znikają bez śladu, jej twarz promienieje straszliwą pięknością poczęcia. Są takie chwile w duszy kobiety, kiedy zapomina o sobie i wszystkim wokół i przemienia się w bezkształtne, ponadczasowe i bezwymiarowe stworze...

[O Wampirze]: Załamany mężczyzna a przy karku twarz gryzącego wampira. Mężczyzna stacza się coraz głębiej w przepastną otchłań, bezwolny, bezsilny, i raduje się, że może się tak staczać bezwolnie jak kamień. Niemniej jednak nie może uwolnić się od wampira, nie może też uwolnić się od cierpienia, a kobieta zawsze będzie tam siedziała i przez wieczność gryzła go tysiącem wężowych języków, tysiącem zębów jadowych.

[O Wampirze]: Załamany mężczyzna a przy karku twarz gryzącego wampira. Mężczyzna stacza się coraz głębiej w przepastną otchłań, bezwolny, bezsilny, i raduje się, że może się tak staczać bezwolnie jak kamień. Niemniej jednak nie może uwolnić się od wampira, nie może też uwolnić się od cierpienia, a kobieta zawsze będzie tam siedziała i przez wieczność gryzła go tysiącem wężowych...