Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Otrzymałam tę książkę w prezencie. Pierwszą zachętą do pogrążenia się w lekturze była okładka - szczególnie ten tajemniczy, groźnie łypiący spode łba wilk z pyskiem zroszonym krwią. Mroźne, turkusowe tło i zastęp wojowników poniekąd zdradzały klimat, w jakim utrzymana została fabuła. Trochę fantastyki, nieco historii i spora dawka mitologii skandynawskiej - tak zapowiadała się interesująca powieść.
Niestety, "Synowie boga" nie spełnili moich oczekiwań. Język, miejscami toporny lub usilnie upiększany wymyślnymi i wciąż powtarzającymi się archaizmami, nie dawał powodów do zachwytu. Czy autor (albo tłumacz?) słyszał kiedykolwiek o zasadzie decorum? Książę, który właśnie ma poprowadzić swoich wojowników do zwycięstwa, nawet przerażony potęgą armii przeciwnika, z pewnością nie powiedziałby: "No to klops". Byłoby to do zrozumienia, gdyby całą powieść utrzymano w humorystycznym stylu, niestety - w tym przypadku tak nie jest. Fabuła niekiedy nudzi; mamy do czynienia z całkiem dobrym pomysłem, który można było wykorzystać zdecydowanie lepiej.
Nie żałuję czasu poświęconego tej książce, jednak była to tylko jednorazowa przygoda.

Otrzymałam tę książkę w prezencie. Pierwszą zachętą do pogrążenia się w lekturze była okładka - szczególnie ten tajemniczy, groźnie łypiący spode łba wilk z pyskiem zroszonym krwią. Mroźne, turkusowe tło i zastęp wojowników poniekąd zdradzały klimat, w jakim utrzymana została fabuła. Trochę fantastyki, nieco historii i spora dawka mitologii skandynawskiej - tak zapowiadała...

Fabuła typowego kryminału zazwyczaj opiera się na jednym z dwóch schematów - w jakimś budynku zamkniętych jest kilkoro obcych dla siebie ludzi, spośród których ktoś jest mordercą - lub - małe spokojne miasteczko, w którym nagle dochodzi do wstrząsającej i zarazem zagadkowej zbrodni. Podobnych powieści i opowiadań są już tuziny, dlatego trudno o naprawdę twórczy koncept, w ramach którego rozwiązywana będzie mroczna tajemnica. "I nie było już nikogo" jest jednym z tych dzieł, które zdecydowanie wyłamują się spośród wielu wyświechtanych pomysłów. Dziesięć zupełnie przypadkowych osób, zostaje zaproszonych - lub raczej zwabionych - na niewielką, prywatną wyspę. Na miejscu okazuje się, że pobyt w tym miejscu jest pułapką... Nie sposób zatrzymać bezlitosnej wyliczanki, w rytm której jedna po drugiej giną bezbronne ofiary...

Lektura, od której nie sposób się oderwać. Zaskakująca i świeża. Naprawdę warta polecenia.

Fabuła typowego kryminału zazwyczaj opiera się na jednym z dwóch schematów - w jakimś budynku zamkniętych jest kilkoro obcych dla siebie ludzi, spośród których ktoś jest mordercą - lub - małe spokojne miasteczko, w którym nagle dochodzi do wstrząsającej i zarazem zagadkowej zbrodni. Podobnych powieści i opowiadań są już tuziny, dlatego trudno o naprawdę twórczy koncept, w...

"50 teorii filozofii, które powinieneś znać" to jedna z kilku książek cyklu wydanego przez PWN. Tytułem stara się zasugerować czytelnikowi, że zawartej w niej wiedzy nie wypada nie posiadać. Pozycja ta na pewno nie posłuży jako kopalnia wiedzy z dziedziny historii filozofii, jednak nie to jest jej celem. W krótki, przystępny i zwięzły sposób przedstawia najważniejsze teorie oraz znane nazwiska, jednocześnie zachęcając czytelnika, by po więcej informacji zasięgnął samodzielnie. Zaletą są odniesienia do współczesnej kultury i rzeczywistości, która przeciętnemu Kowalskiemu nie jest obca. To sprawia, że "50 teorii..." można polecić każdemu - zwłaszcza tym, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z filozofią.

"50 teorii filozofii, które powinieneś znać" to jedna z kilku książek cyklu wydanego przez PWN. Tytułem stara się zasugerować czytelnikowi, że zawartej w niej wiedzy nie wypada nie posiadać. Pozycja ta na pewno nie posłuży jako kopalnia wiedzy z dziedziny historii filozofii, jednak nie to jest jej celem. W krótki, przystępny i zwięzły sposób przedstawia najważniejsze teorie...